"Richard Hawley, de crooner uit Sheffield die ooit naam maakte als gitarist in Pulp, heeft met zijn tiende soloalbum "In This City They Call You Love" een prachtige liefdesverklaring aan zowel zijn stad als het leven zelf afgeleverd. Zijn beste werk ("Late Night Final" uit 2001 en "Coles Corner" uit 2005) klonk zowel nostalgisch als modern. Ook op zijn nieuwe album is Hawley ongenaakbaar als hij zijn donkere bariton weet te omringen door een melancholisch strijkje en tedere toetsen. Een ware romanticus die zijn liedjes met een zwart randje als een nakomeling van Roy Orbison soms een emotionele uithaal geeft. Moeiteloos neemt hij je weer mee langs plekken in zijn stad die hij belangrijk vindt. Soms denk je dat hij een oude countryklassieker heeft opgepoetst, maar de ballad "Hear That Lonesome Whistle Blow" is toch echt van hemzelf." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"In 2023, Rose accepted an offer from Paul Weller to record in his studio in Surrey; in the meantime, she accepted an offer to fly to New York to work with rapper/producer Logic. From him she took the concept of 'open creativity', a philosophy of both involving and trusting those around you in the recording process. Although admittedly well-rehearsed before entering the studio, this resulted in the more immediate, jazzy spirit of "This Ain't the Way You Go Out". Seasoned with modern production techniques and club jazz as well as '70s singer/songwriter influences, the album goes on to surprise not only with its lively accompaniment on the more fully arranged songs, but with digressions toward trip-hop on songs like "Whatever You Want" and "The Racket." Rose is still at her best on the more intimate balladry, such as on highlights "Dusty Frames," with its rippled, watery effects, and the title track. Nothing here, though, is a misfire, as Rose deftly navigates these new approaches." (Allmusic; 4 uit 5 sterren)
"Margo Guryans enige album "Take A Picture" uit 1968 is een van die zeldzame collector’s items waarvan de kwaliteit het hoge prijskaartje volledig rechtvaardigt. Guryan had een achtergrond in klassieke muziek en jazz. Een toevallige beluistering van "God Only Knows" zette de New Yorkse op het spoor van de popmuziek. In de barokke melodieën op "Take A Picture" is deze inspiratiebron goed terug te horen, maar we hebben hier toch vooral te maken met een eigenzinnig, op zichzelf staand meesterwerk. Omdat Guryan geen interesse had in toeren en promoten, was haar carrière als performer een kort leven beschoren. Het latere materiaal heeft iets minder allure en eerlijk is eerlijk: binnen haar oeuvre is alleen "Take A Picture" absoluut onmisbaar. Maar het onberispelijke niveau van uitvoering, vormgeving en geluidskwaliteit dat we van het platenlabel Numero Group gewend zijn, maken deze set tot een hebbedingetje van jewelste." (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
