""Arboresque", the group’s third Blue Note release, features originals from each of the present members, plus arrangements of music by Shorter, Burt Bacharach, and former Jazz Messengers’ pianist Donald Brown. Brown’s "The Smile Of The Snake" is a classic Messengers vehicle from its catchy low-end piano vamp through Rosnes’ canny fills and startling exchanges with trumpeter Ingrid Jensen, the latter a rivetingly creative reminder of acoustic-era Miles with Herbie Hancock. Jensen’s "Sights Unseen" opens in swaying short horn figures that unleash crisp improv from trumpet, tenor, and Rosnes’ Fender Rhodes, coaxed by Miller’s snappily invigorating drumming, Nicole Glover makes an exquisite tenor rhapsody out of her own dreamy "Petrichor", and the serenely ethereal melody of Wayne Shorter’s "Footprints" is ushered in by the group’s quietly intertwining intro." (Jazzwise; 4 uit 5 sterren)
"Veel supergroepen komen en gaan zonder indruk te maken. Motion I van Out Of/Into is de uitzondering op die regel. Dit collectief stond voorheen bekend als The Blue Note Quintet, opgericht ter ere van het 85-jarig jubileum van Blue Note Records, met pianist Gerald Clayton, altsaxofonist Immanuel Wilkins, vibrafonist Joel Ross, drummer Kendrick Scott en bassist Matt Brewer, en laat direct vanaf het openingsnummer "Ofafrii" horen wat ze in hun mars hebben. Weliswaar is dit hun eerste album, maar ze hebben inmiddels al aardig wat concerten gespeeld en dat is goed te horen in het hechte samenspel. Wilkins, Clayton en Ross soleren beurtelings op grote hoogte, terwijl het kwintet een hecht en harmonieus geluid weet te behouden dat bijna betoverend is, bijeengehouden door de solide ritme-tandem van Scott en Brewer. Deze groep belichaamt alles waar Blue Note voor staat en levert hier met veel vuurwerk een vijfsterrenalbum af." (Platomania)
"Een van de beste jazzformaties die ooit heeft bestaan was het laatste kwartet van saxofonist Wayne Shorter. Van 2000 tot 2018 gaven Danilo Pérez (piano), John Patitucci (bas) en drummer Brian Blade samen met Shorter op tenor- en sopraansax de geweldigste concerten. Hun beste vond in 2014 plaats in Stockholm. Dat vond Shorter in elk geval zelf toen hij vlak voor zijn dood in 2023 door zijn archief ging om muziek te selecteren voor een mogelijke serie albums met onuitgebracht livemateriaal. Het dubbelalbum "Celebration" begint meteen al prachtig als Shorter voorzichtig zijn weg vindt in de door de piano-noten van Perez geopende eerste van vijf improvisaties "Zero Gravity To The 15th Dimension". Je valt vervolgens van de ene verbazing in de andere. Prachtig zoals Shorter tekeer gaat over het piano-motiefje in "Orbits" en onnavolgbaar zoals het kwartet in "Lotus" elkaar uitdaagt en aanvult. Anderhalf uur lang subliem samenspel." (Volkskrant; 5 uit 5 sterren)
"Samen met drummer Brian Blade vormde bassist John Patucci jarenlang de ritmesectie van saxofonist Wayne Shorter. Zo zijn zij te horen op het prachtige, in 2024 postuum verschenen Shorter-album Celebration. Maar ook saxofonist Chris Potter werkt graag met het duo, zoals op Eagle’s Point (2024), met aanvulling van pianist Brad Mehldau. Potter, Patitucci en Blade vinden elkaar nu op het trio-album "Spirit Fall". En hoewel Patitucci ditmaal de bandleider is, kan vooral Potter uitpakken, wat hij ook met verve doet. Met de volledig op elkaar ingespeelde Blade en Patitucci achter zich, kan de saxofonist gaan waar hij wil. Het trio schiet van blues naar Ornette Coleman-achtige free jazz, maar schiet nooit uit de bocht. Het spelplezier spat van dit supertrio af." (Tip op Muziekweb)
"it's from the same concert that is on Repertoire CD 'Max Roach Quartet Jazzbühne Berlin' RR 4902-C, but RR 4902 has 8 tracks and is more completely than this one" (Muziekbank)
"Op As Is horen we de van oorsprong Israëlische bassist Avishai Cohen (niet te verwarren met de gelijknamige trompettist) met zijn vaste trio met toetsenist Sam Brash en drummer Mark Guilliana tijdens een optreden in de New Yorkse Blue Note club. In de zes eigen composities en een standard zijn klassieke invloeden te vinden, maar ook veel rockachtige elementen. Daarmee valt de groep te plaatsen in het rijtje vernieuwende jazzpianotrio’s als The Bad Plus, E.S.T. en het Tord Gustavsen Trio. Op enkele nummers zijn trompettist Diego Urcola en/of saxofonist Jimmy Greene te gast. Vooral de laatste weet de boel met zijn sopraansaxofoon flink op te zwepen, bijvoorbeeld in de opener Smash en in het bekende maar verrassend funky gespeelde Caravan. Cohen speelt deze standard op basgitaar. Op de bonus-dvd van het concert zie je hem op het podium te keer gaan als ware hij Flea van The Red Hot Chili Peppers. Toetsenist Brash staat zich daarbij dansend als een hiphopper uit te leven op een melodica." (Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
