"Diggy Dex opent de cd sterk met een portie leuke lines: “Ik ben niets meer dan een dude op een mic/ die wat ik daarvoor zei toevallig wat op rijm.” Dit is tevens de titeltrack van het album en een prima introductie, vooral tekstueel. Dat is dan ook meteen het sterkste punt van Diggy Dex op deze cd. In iedere track vind je wel lines die je doen nadenken....Het moge duidelijk zijn dat Verhalen Vanuit De Sofa tekstueel een ijzersterk album is geworden. Maar dat niet alleen, ook qua beats en flow zit het goed. Zoals in de introtekst vermeld was: ik had geen hoge verwachtingen van dit album, misschien dat ik daarom zo enthousiast ben. Toch kan ik met enige zekerheid zeggen dat dit voor velen een goede tot zeer goede cd is, of je nou wel of geen hoge verwachtingen had." (hiphopinjesmoel.com)
"Voor iemand die maar 26 jaar oud is geworden, heeft de Amerikaanse rapper Mac Miller (Malcolm McCormick) een flink oeuvre nagelaten. Toen hij in september 2018 overleed aan een overdosis drugs, had hij vijf studioalbums, een dozijn mixtapes en een berg singles gemaakt. Er lag ook nog het nodige op de plank. Zoals "Balloonerism", een album uit 2014, dat nu uit is als zijn tweede postume titel. Hij rapt vals in "5 Dollar Pony Rides" om zich vervolgens in een schuimbad van jazzy soul te laten zakken in "Friendly Hallucinations". Macaber wordt het op het eind: ‘What does death feel like?’, vraagt hij zich af in "Rick’s Piano"." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"Cypress Hill dankt zijn populariteit aan de kenmerkende opzwepende mix van rap, hiphop, hardrock en funk in een latino jasje. Zij bezitten een eigen geluid die de hiphop in de jaren '90 behoorlijk heeft gevormd. Hun kenmerkende bas-en-drumloops zorgen voor dat fijne stoned funk-geluid." (npo3fm.nl)
"Het is altijd huiveren als een klassiek duo samenkomt om een vervolg te geven aan hun baanbrekende album van weleer. Zo ook bij all time hiphoplegendes Snoop Dogg en Dr. Dre. Wat doet "Missionary" voor hun legacy? En warempel, Snoop klinkt zowaar gezond en fris op "Missionary". Hij bewijst – nog altijd met slechts maximaal vijf flows – dat hij nog steeds geweldig kan rappen. Zijn stemgeluid is zo uniek dat hij daadwerkelijk alles kan proberen, en doet dat hoorbaar met plezier. Er staat niets op "Missionary" waar Snoop niet eerder over heeft gerapt, en er zijn ook amper features te vinden die voor een écht verrassende wending zorgen. Ja, Sting rapt een couplet (!) over een sample uit zijn eigen oeuvre en Method Man op een Dre & Snoop-plaat is een mooie vondst." (Hiphopinjesmoel.com)
"At the time of its release in March 1990 nearly all of the attention spent on Public Enemy's third album, Fear of a Black Planet, was concentrated on the dying controversy over Professor Griff's anti-Semitic statements of 1989. Fear of a Black Planet encompasses everything, touching on seductive grooves, relentless beats, hard funk, and dub reggae without blinking an eye. All the more impressive is that this is one of the records made during the golden age of sampling, before legal limits were set on sampling, so this is a wild, endlessly layered record filled with familiar sounds you can't place; it's nearly as heady as the Beastie Boys' magnum opus, Paul's Boutique, in how it pulls from anonymous and familiar sources to create something totally original and modern. This isn't as revolutionary or as potent as Millions, but it holds together better, and as a piece of music, this is the best hip-hop has ever had to offer." (Allmusic)
"A disc containing somebody's idea of the Wu-Tang Clan's best tracks is a risky motion, a concept potentially doomed from the outset. Three of the group's four studio albums may be uneven in a number of ways, but is there any manner in which they can be adequately summarized on one disc? Not really. Still, this is a rather practical beginner's guide, despite its effort to maximize profit protential by appealing to those who already have the four albums. "Method Man" and "Protect Ya Neck" are present in alternate-mix forms, and the group's contributions to In tha Beginning...There Was Rap (a lackluster acknowledgment of Run-D.M.C.'s "Sucker MCs"), Next Friday (the inconsequential "Shaolin Worldwide"), and Soul in the Hole (the inessential but alright "Diesel"), are thrown into the fray. There are no glaring omissions, but if someone were to compile a second volume, that disc alone would be grounds for considering Wu-Tang one of the best groups hip-hop has seen." (Allmusic)
"This record comes from the man from Miami, Florida — Pitbull. This was the follow-up from ‘Global Warming’ in 2012 — A record that I haven’t fully listened to the whole thing, as I only remember one song from it — “Feel This Moment”. By this point, Pitbull was essentially the ringer leader of the parties that his music would represent as ‘Planet Pit’ from 2011 was the cultural shift in Pitbull’s appeal — The EDM, Pop, and R&B fusion was spreading like wildfire in the music industry and He was the ring leader. While I was listening to this record, there wasn’t much that I noticed when it came to Pitbull’s lyricism — He’s not a good lyricist by any means, as this record is more about having a good time." (Medium)
"Met Straight Outta Compton (een beruchte wijk in Los Angeles) leverden Niggaz Wit Attitudes in 1988 in feite het eerste gangstarap-album af. Het is nog steeds één van de allerbeste. Met de overdonderde titeltrack introduceerde N.W.A zich aan het publiek, in het ziedende Fuck Tha Police rekende het vijftal af met wat inmiddels ‘etnisch profileren’ heet en met Gangsta Gangsta schetsten ze het wereldbeeld van de jongeren om hen heen. In dit openingssalvo komt de unieke samenballing van talent – de producers Dr. Dre en DJ Yella en rappers Ice Cube, MC Ren en wijlen Eazy-E – het best uit de verf. Maar ook de rest van de plaat verslaat de meeste andere Westcoast-rap (inclusief N.W.A’s eigen, wel erg seksistische opvolger Efil4zaggin) met twee middelvingers in de neus." Heruitgave uit 2007 (Muziekweb)
"Er leek iets in de lucht te hangen, toch kwam het zesde album van wellicht de beste rapper ter wereld, Kendrick Lamar als een verrassing. "GNX" is met drie kwartier betrekkelijk kort en klinkt pakkender dan zijn vorige album. De sound die op heel "GNX" wordt vastgehouden is die van de West Coast uit de jaren negentig die met zompige synths en vloeiende baslijnen wordt doorgetrokken naar het heden. Lamar brengt niet alleen een ode aan het verleden, met in "Reincarnated" opnieuw verwijzingen naar zijn grote idool Tupac. Ook introduceert hij een hele stoet jonge rappers uit Compton (Los Angeles), waar hij zelf opgroeide. Naast SZA die in twee liedjes fraaie vocalen levert, heeft Lamar verder geen grote namen nodig voor zijn verhaal. In het slotnummer "Glory" heeft hij je toch weer te pakken. Het lijkt een liefdesliedje, alleen is het niet zijn vrouw maar zijn schrijverschap waaraan hij de liefde verklaart." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
This is a collection of previously uncollected singles or songs that feature Kendrick from other artists' albums. Track names have been changed/altered. Here are the official track names confirmed by Shazam: 1. Kendrick Lamar 2. You Dont Know This 3. Easy Bake 4. For The Homies 5. American Dream 6. [Not on Shazam] 7. Holy Key 8. Look Out For Detox 9. We Up 10. Chopstix 11. Lack of Better Words 12. [Not on Shazam] 13. Something My Girlfriend Would Like 14. R.O.T.C. (Interlude) 15. Yung Boys World 16. Doves In The Wind
"Op zijn twaalfde album, "The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)", neemt Eminem definitief afscheid van het duistere en respectloze alter ego dat hem in het verleden veel kritiek opleverde. Helaas is de uitvoering niet altijd even bevredigend. Op een aantal nummers vecht Eminem overduidelijk tegen Shady en zijn smaakloze uitingen, maar op een nummer als "Road Rage" is onduidelijk of het niet Eminem zelf is die een aversie heeft voor transgenders en mensen met een hoog gewicht. Maar "The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)" is wisselvallig en klinkt regelmatig als oud werk, opener "Renaissance" komt uit de tijd van "Encore" (2004) en "Houdini" is net "Without Me" uit 2002. Een derde van de negentien nummers had, net als Shady, een genadeklap (vertaling van Coup de Grâce) mogen krijgen. Het zou fijn zijn als de talentvolle rapper na Shady’s dood ruimte heeft voor nieuwe onderwerpen." (Het Parool)
"On Nobody’s Smiling, a rejuvenated Common returns to the war-torn streets of Southside Chicago as a wise and focused veteran. Common’s latest, Nobody’s Smiling, centers on the war-torn streets of South Side, Chicago that Common left nearly two decades ago, a setting the 42-year-old rapper navigates like a hardened local. The album’s best moments explore this tension, proving that despite Common’s age and commercial success, he can figuratively inhabit Chiraq better than most of the city’s rising stars." (Slant Magazine)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
