"Voor iemand die maar 26 jaar oud is geworden, heeft de Amerikaanse rapper Mac Miller (Malcolm McCormick) een flink oeuvre nagelaten. Toen hij in september 2018 overleed aan een overdosis drugs, had hij vijf studioalbums, een dozijn mixtapes en een berg singles gemaakt. Er lag ook nog het nodige op de plank. Zoals "Balloonerism", een album uit 2014, dat nu uit is als zijn tweede postume titel. Hij rapt vals in "5 Dollar Pony Rides" om zich vervolgens in een schuimbad van jazzy soul te laten zakken in "Friendly Hallucinations". Macaber wordt het op het eind: ‘What does death feel like?’, vraagt hij zich af in "Rick’s Piano"." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"Het is altijd huiveren als een klassiek duo samenkomt om een vervolg te geven aan hun baanbrekende album van weleer. Zo ook bij all time hiphoplegendes Snoop Dogg en Dr. Dre. Wat doet "Missionary" voor hun legacy? En warempel, Snoop klinkt zowaar gezond en fris op "Missionary". Hij bewijst – nog altijd met slechts maximaal vijf flows – dat hij nog steeds geweldig kan rappen. Zijn stemgeluid is zo uniek dat hij daadwerkelijk alles kan proberen, en doet dat hoorbaar met plezier. Er staat niets op "Missionary" waar Snoop niet eerder over heeft gerapt, en er zijn ook amper features te vinden die voor een écht verrassende wending zorgen. Ja, Sting rapt een couplet (!) over een sample uit zijn eigen oeuvre en Method Man op een Dre & Snoop-plaat is een mooie vondst." (Hiphopinjesmoel.com)
"Er leek iets in de lucht te hangen, toch kwam het zesde album van wellicht de beste rapper ter wereld, Kendrick Lamar als een verrassing. "GNX" is met drie kwartier betrekkelijk kort en klinkt pakkender dan zijn vorige album. De sound die op heel "GNX" wordt vastgehouden is die van de West Coast uit de jaren negentig die met zompige synths en vloeiende baslijnen wordt doorgetrokken naar het heden. Lamar brengt niet alleen een ode aan het verleden, met in "Reincarnated" opnieuw verwijzingen naar zijn grote idool Tupac. Ook introduceert hij een hele stoet jonge rappers uit Compton (Los Angeles), waar hij zelf opgroeide. Naast SZA die in twee liedjes fraaie vocalen levert, heeft Lamar verder geen grote namen nodig voor zijn verhaal. In het slotnummer "Glory" heeft hij je toch weer te pakken. Het lijkt een liefdesliedje, alleen is het niet zijn vrouw maar zijn schrijverschap waaraan hij de liefde verklaart." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
This is a collection of previously uncollected singles or songs that feature Kendrick from other artists' albums. Track names have been changed/altered. Here are the official track names confirmed by Shazam: 1. Kendrick Lamar 2. You Dont Know This 3. Easy Bake 4. For The Homies 5. American Dream 6. [Not on Shazam] 7. Holy Key 8. Look Out For Detox 9. We Up 10. Chopstix 11. Lack of Better Words 12. [Not on Shazam] 13. Something My Girlfriend Would Like 14. R.O.T.C. (Interlude) 15. Yung Boys World 16. Doves In The Wind
"Op zijn twaalfde album, "The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)", neemt Eminem definitief afscheid van het duistere en respectloze alter ego dat hem in het verleden veel kritiek opleverde. Helaas is de uitvoering niet altijd even bevredigend. Op een aantal nummers vecht Eminem overduidelijk tegen Shady en zijn smaakloze uitingen, maar op een nummer als "Road Rage" is onduidelijk of het niet Eminem zelf is die een aversie heeft voor transgenders en mensen met een hoog gewicht. Maar "The Death Of Slim Shady (Coup De Grâce)" is wisselvallig en klinkt regelmatig als oud werk, opener "Renaissance" komt uit de tijd van "Encore" (2004) en "Houdini" is net "Without Me" uit 2002. Een derde van de negentien nummers had, net als Shady, een genadeklap (vertaling van Coup de Grâce) mogen krijgen. Het zou fijn zijn als de talentvolle rapper na Shady’s dood ruimte heeft voor nieuwe onderwerpen." (Het Parool)
"On Nobody’s Smiling, a rejuvenated Common returns to the war-torn streets of Southside Chicago as a wise and focused veteran. Common’s latest, Nobody’s Smiling, centers on the war-torn streets of South Side, Chicago that Common left nearly two decades ago, a setting the 42-year-old rapper navigates like a hardened local. The album’s best moments explore this tension, proving that despite Common’s age and commercial success, he can figuratively inhabit Chiraq better than most of the city’s rising stars." (Slant Magazine)
"Schokkerige, funky muziekstijl die geconcentreerd is rond het rappen, een vocale techniek waarbij de tekst ritmisch wordt voorgedragen in plaats van gezongen. Voor de instrumentale begeleiding wordt niet zelden een beroep gedaan op samples: geluidsfragmenten, al dan niet afkomstig van bestaande platen, die bewerkt worden tot ritmetrack (beat), melodielijn of decoratie. De eerste vormen van hiphop stammen al uit de vroege jaren zeventig, maar het genre brak pas echt door in de jaren tachtig. Hiphop kent vele varianten, van de vroege electro tot latere vormen als gangstarap, g-funk en (in Engeland) grime. Osdorp Posse, Extince en De Jeugd Van Tegenwoordig zijn enkele belangrijke Nederlandse hiphop-artiesten. Nederlandstalige hiphop wordt nederhop genoemd." (Muziekweb)
"A disc containing somebody's idea of the Wu-Tang Clan's best tracks is a risky motion, a concept potentially doomed from the outset. Three of the group's four studio albums may be uneven in a number of ways, but is there any manner in which they can be adequately summarized on one disc? Not really. Still, this is a rather practical beginner's guide, despite its effort to maximize profit protential by appealing to those who already have the four albums. "Method Man" and "Protect Ya Neck" are present in alternate-mix forms, and the group's contributions to In tha Beginning...There Was Rap (a lackluster acknowledgment of Run-D.M.C.'s "Sucker MCs"), Next Friday (the inconsequential "Shaolin Worldwide"), and Soul in the Hole (the inessential but alright "Diesel"), are thrown into the fray. There are no glaring omissions, but if someone were to compile a second volume, that disc alone would be grounds for considering Wu-Tang one of the best groups hip-hop has seen." (Allmusic)
"This record comes from the man from Miami, Florida — Pitbull. This was the follow-up from ‘Global Warming’ in 2012 — A record that I haven’t fully listened to the whole thing, as I only remember one song from it — “Feel This Moment”. By this point, Pitbull was essentially the ringer leader of the parties that his music would represent as ‘Planet Pit’ from 2011 was the cultural shift in Pitbull’s appeal — The EDM, Pop, and R&B fusion was spreading like wildfire in the music industry and He was the ring leader. While I was listening to this record, there wasn’t much that I noticed when it came to Pitbull’s lyricism — He’s not a good lyricist by any means, as this record is more about having a good time." (Medium)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
