"Alcest: love ‘em or hate ‘em. Of ergens ertussenin. Want liefhebbers van prog-, black- en postrock, shoe- en dreamgaze en zelfs indie kunnen óf weglopen met de band óf weglopen van de band. En die reactie kan per plaat weer verschillend zijn. Dan zijn ze weer te dromerig ("Shelter" uit 2014), dan weer te hard (de vorige plaat "Spiritual Instinct" uit 2019). Op dit zevende album lijken de Fransen al hun fans in de kruiwagen te houden. Elk aspect van het verleden van de band klinkt in gelijke delen door. En zo blijft Alcest spelen tussen blastbeats en zalvende koorzang van frontman Neige, extatische postrock en gitaren als cirkelzagen, met "Améthyste" en "L’Enfant De La Lune" als klinkende voorbeelden. Alcest lijkt op "Les Chants De l’Aurore" de ideale mix gevonden te hebben voor hun eigen cocktail." (OOR)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
