"Na eerder al werk van Radiohead en The Beatles tot jazz te hebben verwerkt, stelt Mehldau hier de popliedjes van Elliott Smith (1969-2003) centraal. Het introverte, vaak droeve werk van Smith, met wie Mehldau bevriend was, wordt op sublieme wijze een nieuw leven gegeven. Mehldau heeft niet voor de gemakkelijkste weg gekozen. Orkest en andere gastmuzikanten hielpen hem op dit album, dat behalve een van zijn meest ambitieuze ook een van zijn allerbeste is geworden. De harmonie en melodie uit tien liedjes van Smith zijn steeds intact gelaten, maar krijgen van Mehldau een nieuwe plek. Wie de liedjes kent, voelt regelmatig een schok van herkenning en ontroering. Niet alleen door het steeds weer verrassende pianospel, maar ook als de strijkers invallen, of Daniel Rossen (Grizzly Bear) begint te zingen. De vier eigen stukken van Mehldau zijn vooral extrapolaties van Smiths liedjes, alsof de pianist nog met het werk van zijn overleden vriend in gesprek gaat. Huiveringwekkend mooi." (Volkskrant: 5 uit 5 sterren!)
"A very well-conceived and curated album project that brings together Wesseltoft’s collaborations with a variety of experimental trio combinations, plus one each of a solo performance and a duo performance. Despite the comings and goings of various personnel and the variety of approaches they bring, the album sustains an overall mood that frames both spontaneous interaction, the two tracks with Hovensjø and Christensen stand out, and those with an element of preplanning, Taalah, Olsen, which collectively over 10 tracks produces what used to be known as ‘the album experience’ before the era of single song downloads. For many, of course, jazz has always been about the album experience, the ECM label the standout in this field; but in the age of self-produced albums this has often gone by the wayside. Not so on "Am Are". With Wesseltoft mediating the ebb and flow of the music from keyboards (he is a natural leader) he’s created one of his best albums of recent times." (Jazzwise; 4 uit 5 sterren)
"To put it mildly, the consistency of the young trio have continued to pursue and refine their very own sound as a group on ‘Norr’ is stunning. Nordic ballad elegies like "Utsikt" or "Batsregn" alternate with groove-accented cuts like "Grrr", pieces like "Barnslig", a track that could have been inspired by Lyle Mays, or "Mjau" , whose lightness emerges from something surprisingly similar to what might have been a calypso number like "St.Thomas" by Sonny Rollins. A refreshing follow - up album for hard-core jazz fans and a broad group of listeners from other genres simply interested in the melodies and grooves." (Skip Records)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
