Reisgids met auto- en wandelroutes om de flamenco in Andalusie te ontdekken.
"Vincente Amigo (1967) viel al op jonge leeftijd op door een combinatie van een fantastische beheersing van zijn instrument en een zeer persoonlijke, lyrische en emotionele manier van spelen. Hoewel hij daarmee voor veel mensen uit duizenden te herkennen is, klinkt ook vaak kritiek op zijn nieuwe werk omdat dit weinig vernieuwend zou zijn. Ook "Andenes Del Tiempo" klinkt wat dat betreft niet anders. Amigo’s composities klinken vertrouwd en zijn fabuleuze manier van spelen ook. Wel zijn er enkele stukken die opvallen, zoals de titeltrack: een rijk georkestreerd stuk waarop Amigo zijn muziek een bijna filmisch karakter geeft. Ook erg sterk is "Pasodoble A José Tomás", dat hij opdraagt aan een bevriende befaamde stierenvechter. Op "Corcovado" (niet het nummer van Jobim dat dezelfde titel draagt) horen we bassist Marcus Miller als gast. Nieuwe fans zal hij er niet door krijgen, maar het is Amigo er duidelijk vooral om te doen trouw aan zichzelf te blijven." (Muziekweb)
Registratie van de Spaanse dans- en muziekvorm met als decor het voormalige treinstation aan de Plaza de Armas in Sevilla dat voorzien is van reproducties van bekende schilderijen.
Autobiografie van de Nederlandse flamencozangeres (1974).
Live-opnamen van Paco de Lucía, verzameld onder de titel Alcazar de Sevilla. Met het Orchestra de Cadaques speelde hij in 1991 het Concierto de Aranjuez van Rodrigo. Delen uit de suite "Iberia" van Albéniz worden door De Lucia en twee collega-gitaristen vertolkt in een arrangement voor drie gitaren. De laatste vijf stukken zijn afkomstig van het album "Live in America" van het Paco de Lucía Sextet uit 1993.
Over the last decade, flamenco's undergone a revolution and reinvention, as Rough Guide to Flamenco Nuevo excellently illustrates. These days, it's a brilliant, multifaceted gem, where the jazz flute of Jorge Pardo can sit comfortably next to the electronica of Digitano and the Ladino singing of Yasmin Levy. A few of the names have become internationally known, like Levy, Ojos de Brujo, and Javier Ruibál, and justifiably so, as they each push away at frontiers. But the revelation of this disc is that there are plenty of others equally inventive waiting to find a global forum. Singer Elena Andujar is especially impressive, while the duo Rodrigo y Gabriela (who live in that flamenco hotbed, Ireland) are adroit, imaginative guitarists, while Solar Sides fuse modern dance music and flamenco in a very subtle fashion. The disc is worthy playing for Diego Carrasco's "Asereje" (aka "The Ketchup Song") alone. Gloriously infectious, it's also far from the global pop hit of the same name. (by Chris Nickson, Allmusic)
Carlos Piñana (Cartagena, 1976) is een Spaanse flamencogitarist. Piñana stamt uit een bekende familie van flamencomusici. Zijn grootvader Antonio Piñana (1913-1989) was een beroemd zanger. Zijn vader, eveneens Antonio geheten, gaf hem de eerste gitaarlessen. Op zijn veertiende schreef hij zich in aan het conservatorium van Cartagena om klassieke gitaar te studeren. Hij studeerde eveneens flamencogitaar en werd beloond met een aantal belangrijke muziekprijzen, zoals de eerste prijs op het internationale festival van de Cantes Mineros in 1996. Hij trad op in New York, Parijs, Moskou, Mexico, Teheran, Tokio en veel andere steden verspreid over de hele wereld. Carlos Piñana is flamencogitaardocent aan het conservatorium van Murcia en artistiek directeur van het internationale gitaarfestival van Murcia. Op "Mundos Flamencos" wordt o.a. meegewerkt door zanger Curro Piñana (broer van...). Ook schreef Carlos Piñana een flamencosuite waarop het Orquesta Sinfónica de la Regiön de Murcia meespeelt.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
