"Hij heeft niets te bewijzen. Morgan Wallen is de best beluisterde countryzanger sinds mensenheugenis en zelfs een van de grootste popsterren van de Verenigde Staten. Zijn stem is consistent knauwerig, of hij nu zingt op een wat zouteloze hiphopbeat met donkere bassen of naast die tokkelende gitaar, die keurig rond zijn woorden danst. Wallen heeft in de VS een wat weerbarstig imago, van een jongen die weinig opheeft met politiek correct denkwerk en zich in een dronken bui ook bijzonder foute opmerkingen permitteert. Hij koketteert nog net niet met Trump, maar wel met de gewone man die na het werk te veel zuipt en stomme dingen doet. In zijn liedjes komen zijn uitspattingen voorbij, naast veel mislukte liefdes. Maar zijn teksten zijn behalve openhartig ook gevat. Als hij over vrouwen zingt, doet hij dat als een redneck die óók heel veel van auto’s houdt. Had Wallen alleen zijn sterkste songs in een album gevat, dan was dat een uitmuntende countrypopplaat geweest." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"De 'krasse knarren' van de countrymuziek doen het nog goed. Buitengewoon goed zelfs. Willie Nelson is 91, valt van ouderdom bijna uit elkaar, maar heeft net weer een voortreffelijk album afgeleverd. Ditmaal zingt hij twaalf door hemzelf uitgekozen liedjes van zijn maat Rodney Crowell (74), met wie hij tevens een duet aangaat in het titelnummer. Het is ongelofelijk hoe goed bij stem Nelson nog is en ook zijn gitaarspel kan er nog prima mee door. Het is trouwens niet de eerste keer dat hij leentjebuur speelt bij Crowell, want ook het titelstuk van zijn vorig jaar verschenen album "The Border" kwam uit de pen van dit voormalig lid van Emmylou Harris' Hot Band en ex-echtgenoot van Rosanne Cash. Zelfs in 1978 is Nelson op de lp "Willie And Family Live" al te horen met liedjes van Crowell. Wat dat betreft zit de liefde dus best diep en "Oh What A Beautiful World" klinkt dan ook niet als zomaar een coveralbum, maar als een eerbetoon aan een broeder in de kunst." (Lust For Life; 5 uit 5 sterren)
"Anthology concentreert zich op Emmylou Harris' Reprise-opnames, wat een zegen is. Toen ze Reprise verliet, begon ze zich iets te veel te verdiepen in "experimentele", "sfeervolle" opnames. De dubbel-cd Anthology legt die balans perfect vast en als er al iets mis mee is, is het dat het haar carrière iets te goed illustreert, waarbij ze haar classicistische benadering even modern als eerbiedig vond. Er zijn dus momenten die iets te bestudeerd lijken om waar te zijn, maar dat is een accurate weergave van haar carrière, die illustreert hoe ze het koord bewandelde tussen echte country en een wetenschappelijke interpretatie ervan. Dit zal beide partijen aanspreken, omdat het beide kanten van haar persoonlijkheid even goed vastlegt. Dat betekent dat het misschien niet de perfecte keuze is om twijfelaars te bekeren, maar het vertegenwoordigt Harris' carrière toch opmerkelijk goed, misschien wel de enige cd voor casual fans" (CountryWorld)
"Dat het formeren van een duo een meesterzet was van Ilse DeLange en Waylon, blijkt niet alleen uit het succes zaterdag op het Eurovisie Song Festival. Hoewel het zonder twijfel een van de mooiste liedjes is op het debuutalbum met de titel The Common Linnets, is het duo tot veel meer moois in staat dan "Calm After The Storm". De sfeer van dit liedje herinnert aan Robert Plant en Alison Krauss, wordt weliswaar niet herhaald; traditionele country en andere americana hebben op dit verrassend sterke album de overhand. Ilse DeLange zingt in het met Daniël Lohues geschreven "Still Loving After You" weer met het gebroken countryhart dat we te weinig van haar hoorden. En Waylon laat in "Where Do I Go With Me" horen goed thuis te zijn in het repertoire van George Jones. Met hulp van Lohues en producer-componist JB Meijers hebben zowel Waylon als DeLange zichzelf met dit mooie country-album overtroffen. Het smaakt naar veel meer." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Het nieuws kwam april 2024 nogal onverwacht: na "Out Among The Stars" (2014) hebben de erven van Johnny Cash opnieuw een onvoltooid album uit de archieven gehaald en afgemaakt voor release. Dit keer gaat het om een reeks demo's die Cash opnam in 1993, na een slepende periode van al dan niet terecht geflopte platen. Het materiaal op "Songwriter" had zijn eerste album in lange tijd moeten worden met enkele zelfgeschreven nummers. Het liep anders: niet veel later kruisten de wegen van Cash en producer Rick Rubin, met het carrièrebepalende "American Recordings" (1994) als resultaat. Het moge duidelijk zijn dat "Songwriter" bij lange na niet hetzelfde effect zou hebben gehad. Daarvoor blijven deze composities te zeer binnen de lijntjes. Toch valt er genoeg te genieten, mede dankzij de vakkundig door zoon John Carter Cash afgemaakte productie. Het resultaat klinkt bijzonder fris, maar blijft tegelijkertijd uitermate trouw aan de Man in Black." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Heruitgave van 4 albums van Jennings uit begin jaren 70. "American Country singer, born 1937, Littlefield, Texas and died 2002, Chandler, Arizona. Jennings first played guitar at age eight and first performed at age twelve on KVOW radio, after which he formed his first band, The Texas Longhorns. Jennings left high school at age sixteen, determined to become a musician. His career turning point became the critically acclaimed album Honky Tonk Heroes written mostly by Billy Joe Shaver. During the 1970s, Jennings was instrumental in the inception of outlaw country and with Willie Nelson, Tompall Glaser, and his wife, Jessi Colter recorded country music's first platinum album, Wanted! The Outlaws In the 80s he joined the country supergroup The Highwaymen with Willie Nelson, Kris Kristofferson, and Johnny Cash, which released three albums between 1985 and 1995. (Discogs)
"Met haar nieuwe album "Whirlwind" zet de Amerikaanse superster-to-be Lainey Wilson een nieuwe, veelbelovende stap in haar carrière. Met het vijf minuten durende "Bar In Baton Rouge" noemen we één van de beste nummers waar we een beste versie van Lainey horen. Want haar stemgeluid is natuurlijk wel een echt wapen; met haar aanstekelijke “twang” is haar stem uitermate geschikt voor dit genre en ze wordt dan niet voor niets vergeleken met een jonge Dolly Parton. Een ander hoogtepunt is "Good Horses", een nummer over de kracht van een zelfstandige vrouw, waarbij ze wordt bijgestaan door Miranda Lambert. Naast uptempo en dansbare nummers als opener "Keep Up With Jones" en "Ring Finger" zijn het toch vooral de wat rustigere nummers die indruk maken. "Whiskey Colored Crayon" heeft een hele mooie melodielijn, "Devil Don’t Go There" en vooral de ballad "4x4xU" zijn erg fraaie nummers. "Whirlwind" kent 14 nummers waarmee Lainey een constant hoog niveau aantikt." (DeMuziekplank)
"De artistieke mama van Taylor Swift is terug: Queen of Countrypop herself, Shania Twain, de vrouw die meer dan 100 miljoen verkochte albums op haar naam heeft staan. Twain heeft na zeven jaar de sores van vroeger achter zich gelaten. De onderwerpen van voorganger "Now" – echtscheiding, ziekte, ellendige jeugd – hebben weer plaatsgemaakt voor licht verteerbare countrypop. "Giddy Up!" heeft het opzwepende chinga-ching van Bo Diddley. Waking Up Dreaming doet denken aan "Footloose" en het ritme van Ben E. Kings "Stand By Me" heeft modelgestaan voor "Best Friend". De productie is om door een ringetje te halen. Maar de charme van het vertrouwde is ook een beetje vluchtig. Het merendeel van de liedjes glanst aan de oppervlakte zonder diep te gaan. Heel knap, heel ambachtelijk, maar matig geïnspireerd." (Volkskrant)
Of all the dozens of albums released by Johnny Cash during his nearly half-century career, 1964s "Bitter Tears: Ballads Of The American Indian" was among the closest to the artists heart. A concept album focusing on the mistreatment and marginalization of the Native American people throughout the history of the USA, its eight songs spoke in frank and poetic language of the hardships and intolerance they endured. Now, 50 years after it was recorded, a collective of top Americana artists has come together to reimagine and update these songs that meant so much to Cash, who died in 2003. The album was produced by Joe Henry (Bonnie Raitt, Aaron Neville), and features American music giants Kris Kristofferson, Emmylou Harris, Steve Earle, Bill Miller, Gillian Welch and David Rawlings, and Norman and Nancy Blake, as well as up-and-comers the Milk Carton Kids and Rhiannon Giddens, interpreting the music of "Bitter Tears" for a new generation. (bron: Sony Music)
De beste muzikale countryplaat volgens zanger Waylon, bekend van The Common Linnets: "Op deze plaat hoor je country op z'n puurst. Willie Nelson is niet alleen een van de beste songwriters en vertolkers van die muziek, maar ook keen van de beste muzikanten. Het is zo eigen wat hij doet. Een paar jazz-invloeden, een paar blues-invloeden. De plaat is uniek binnen de country en zo mooi oo, vooral. Al die jongens hebben he tbasisbegrip van de countrymuziek heel goed begrepen: met zo weinig mogelijk middelen zoveel mogelijk bereiken. Daardoor kan je het pure, het menselijke, het geheel laten inkleuren. En juist die twee dingen maken het zo'n mooie muzieksoort." (tegen Willem Bemboom in Oor) This soundtrack is an anomaly in the genre. It is really a collection of songs by Nelson and his Family band as well as a host of friends like Jody Payne, Hank Cochran, Jeannie Seely, Kenneth Threadgill, and Emmylou Harris, all of it set in a concert-like atmosphere and performed live in front of an audience. (bron: Allmusic)
"Amerika’s knuffelredneck Austin Richard Post (29), artiestennaam Post Malone, heeft een verleden in de metal en brak vanaf 2016 grootschalig door met hiphop, maar het voelt eigenlijk heel logisch dat hij zich op "F-1 Trillion" op country stort, een jaar na het synthpopalbum "Austin". Het genre past de in Texas getogen popster als een jas. Hij doet er weliswaar weinig eigens mee (laat staan iets experimenteels, zoals Beyoncé op haar "Cowboy Carter"), maar gevoel voor een pakkende countrypopmelodie heeft hij beslist. Vijftien van de achttien liedjes op "F-1 Trillion" zijn duetten met countryprominenten als Hank Williams jr., Morgan Wallen en Chris Stapleton. Zelfs Dolly Parton doet mee, in "Have the Heart". Anderhalf uur Post Malone-country is erg veel, maar het moet gezegd: hij is wonderlijk geloofwaardig met cowboyhoed." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
"Tyler Childers kiest op Country Squire weer voor een vol geluid waarin gitaren, piano en een pedal steel zorgen voor een fraaie basis, waar de wederom nadrukkelijk aanwezige viool vervolgens prachtig doorheen snijdt. Country Squire klinkt net als zijn voorganger warm en gloedvol en tovert bijna onmiddellijk fraaie beelden van road trips door de Verenigde Staten op het netvlies. Het geluid op het album is prachtig, maar ook de songs van Tyler Childers en zijn verhalen zijn van hoog niveau. Country Squire is zo’n album dat je bij eerste beluistering al jaren lijkt te kennen, maar het is ook een album dat steeds wat meer indruk maakt. Het is deels de verdienste van het bijzonder mooie en aangename geluid op het album, maar vooral de stem van de Amerikaanse muzikant draagt flink bij aan de kwaliteit van het album." (De krenten uit de pop)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
