"Leon Bridges, het Texaanse talent met zijn compassievolle charisma en fluweelzachte stemgeluid, verleidde ons met de zwoele r&b van z’n derde plaat rechtstreeks de slaapkamer in. Op onze vierde date is de muur van moed enigszins afgebrokkeld en laat Bridges je toe in z’n hart door je mee te nemen naar z’n ziel. Nog een beetje bleu pakt hij je hand in de zijne en monologiseert hij over zijn geboorteplaats Fort Worth, ofwel Panther City, waar hij voor het eerst proefde van de liefde. "Leon" is een heel lief album, alsof je samen met Bridges bladert door de fotoalbums van z’n tienerjaren. Hij vertrouwt je z’n ziel toe en ik voel me vereerd. Het resulteert in een intieme en serieus indrukwekkende plaat waarvan geen enkel nummer lijkt op een vertolking van de vorige. "That’s What I Love", "Panther City" en vooral "Simplify" (‘I wish I could go back sometimes/ Simplify this life’) stuiten op de diepere laag van Leon: is de zanger wel zo blij met de spotlights?" (LFL-magazine; 5 uit 5 sterren)
"Met het Penrose label heeft het vermaarde New Yorkse Daptone label zijn werkterrein uitgebreid naar Californië. Daar dook labelbaas Gabriel Roth (aka Bosco Mann) de studio in met Thee Sacred Souls, afkomstig uit San Diego. Daar waar ze zich in New York druk maken om de funk op de one te leggen, gaat het er in Zuid Californië een stuk relaxter aan toe. Het is vooral de sweet soul van mensen als Z.Z.Hill en Ty Karim die zo te horen in het oefenhok van dit trio op de platenspeler lag. Het tempo is continu loom en sensueel, de koortjes dromerig. Tel daarbij op dat de stem van Josh Lane in de verte wel wat doet denken aan het zoetgevooisde stemgeluid van Smokey Robinson en u begrijpt dat alle ingrediënten voor een tijdloos soulalbum aanwezig zijn. Daptone is meer dan van één markt thuis, en met Thee Sacred Souls hebben ze de perfecte band in huis om dat te laten horen." (Platomania)
"Bij de oerdegelijke show van Marc Broussard op het Holland International Blues Festival in Grolloo straalde hij vakmanschap uit - en dat demonstreert hij nu ook weer op dit nieuwe album. Broussard is een oorspronkelijk talent, wiens liedjes diep zijn geworteld in de rijke muzikale traditie van zijn thuisstaat Louisiana. Een man met een hartverwarmende soulstem die z'n geld met bakken uitdeelt aan armen en daklozen. De goedgeefse muzikant is op z'n best als hij zich verliest in klassieke soulballads - zoals "Stay Still", want daarin kan hij net als wijlen Otis Redding de emotie rechtstreeks overdragen van hart tot hart. Niet alle nummers op dit album zijn trouwens even sterk. Dat komt vooral omdat ze nogal glad zijn geproduceerd, met als doel een zo groot mogelijk publiek te behagen. Gelukkig overwint de rauwe stem van Broussard alles en daardoor stijgt "Time Is A Thief" toch boven de middelmaat uit." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"In 2021 werden we verrast door de debuutplaat "Black Acid Soul" van Lady Blackbird. Die indringende mix van jazz, blues en soul was het resultaat van de zoektocht van Lady Blackbird en producer Chris Seefried naar de juiste stijl en songs. Op "Slang Spirituals" zet ze, weer met Seefried, de volgende stap, van late-night jazz naar een moderner, meer op soul gericht geluid. De plaat gaat over de zoektocht naar vrijheid, en hoe het Lady Blackbird lukte om volop zichzelf te zijn. Nu zegt een songtitel als "Reborn" al veel, maar de sound is er ook naar: uitbundig en strijdbaar, met haar indrukwekkende, doorleefde stem. Naast uptempo nummers maken twee prachtige ballads, "Man On A Boat" en "Someday We’ll Be Free" en twee uitgesponnen, licht psychedelische songs "When The Game Is Played On You" en "Whatever His Name" de plaat af. Een "Black Acid Soul II" hadden we natuurlijk juichend ontvangen, maar dat Lady Blackbird zo overtuigend van richting verandert is veel mooier." (Platomania)
"My perception of Leela James from viewing R&B Divas: Los Angeles was that of an artist who is very comfortable in her skin and Did it for Love again shows her as a one-of-a-kind contemporary artist. Solidly Recommended." (soultracks)
""Brothers & Sisters" laat weer sprankelende soul horen. De inspiratie komt vooral uit het zuiden van de Verenigde Staten en is een combinatie van gospel en de rauwe soul van het STAX-label uit Memphis. Je kunt slechtere voorbeelden kiezen. "Brothers & Sisters" is een heerlijk album. De productie is kraakhelder en het lijkt bijna of Michelle David & The True-Tones live voor je neus staan te spelen. Het zal de band waarschijnlijk niet veel moeite kosten om hun studiogeluid op de bühne ten gehore te brengen. Het album is een mooie combinatie van een oud geluid in een hedendaagse uitvoering. Het laat weer horen hoe tijdloos goede muziek kan zijn. Een kleine driekwartier soul van de bovenste plank. Concertzalen mogen zich in hun handen wrijven als Michelle David & The True-Tones hun opwachting komen maken. Dit belooft een fijne zomer te worden." (NieuwePlaat; 8 uit 10 sterren)
"In 2015 las Meshell Ndegeocello, voor het eerst een verhaal van de invloedrijke schrijver en mensenrechtenactivist James Baldwin. Het was een levensveranderend moment voor haar. Op 2 augustus 2024 zou Baldwin, die in 1987 overleed, honderd jaar zijn geworden. Om hierbij stil te staan, nam Ndegeocello een plaat op, geïnspireerd door zijn werk (en uitgebracht op zijn sterfdag). "No More Water: The Gospel Of James Baldwin" staat vol songs die gaan over de vaak heftige thema’s waar Baldwin over schreef. ‘I’m just walking, tryna get home / I do nothing, just leave me alone’, begint bijvoorbeeld "The Price Of The Ticket", over (de reële angst voor) plots politiegeweld. Prachtig is de handreiking halverwege dit korte nummer: ‘Officer, I know you’re afraid, like me.’ Puur muzikaal is "No More Water" eigenlijk een typische Ndegeocello-plaat, wat wil zeggen dat neo-soul, hiphop, gospel en soundscapes heel mooi met elkaar samengaan. Kortom, je hoeft James Baldwin niet te kennen om dit album goed te vinden." (OOR)
Het steeds van samenstelling wisselende fusion-collectief Snarky Puppy rond bassist Michael League is vooral bekend van virtuoze instrumentale fusion en jazzrock. In 2013 zette men met een groep volvet klinkende soulzangeressen (waaronder Lalah Hathaway, de dochter van Donnie) dit programma in elkaar. Op North Sea Jazz 2014 werd een groot deel ervan gebracht, waarbij 3 zangeressen elkaar afwisselden in lead- en achtergrondpartijen. Lalah kwam voor de toegift ook nog opdraven: die was toch al met andere bands op North Sea Jazz. "De reputatie van het collectief uit New York is rijzende. De Maas, de één na grootste zaal op het festival, is bij het begin van het optreden al helemaal volgelopen. De zangeressen worden ieder 2 nummers in de spotlight gezet. De set swingt, schuurt en groovet aan alle kanten. Dit familie-diner smaakt naar meer." (Radio 6 over het North Sea Jazz-optreden) Al het materiaal op deze DVD/CD-set is, met 11 verschillende zangers, in een kleine week tijd geschreven, gerepeteerd en opgenomen.
Alles draait bij het Belgische Vaya Con Dios om Die Stem: die donkere volle zang van Dani Klein vol soul en temperament. Een stem die even gemakkelijk soul, chansons, nachtclubjazz en Zuid-Europese en Zuid-Amerikaanse latin aankan. In de muziek komen al die elementen dan ook terug. Deze verzamelaar bevat songs van alle vijf albums die tussen 1988 en 2004 verschenen. Het project Purple Prose uit 1999 wordt niet aangestipt. Op deze CD/DVD-combi zijn naast de grootste hits ook twee nieuwe nummers te vinden plus een nieuwe versie van "What's A Woman", met Dani in duet met nachtegaal Aaron Neville. De DVD bevat een akoestisch concert, opgenomen in 2006 in Brussel.
"War's third album as an act separate from Eric Burdon was also far and away their most popular. The culmination of everything they'd been shooting for creatively on their two prior albums, it featured work in both succinct pop-accessible idioms ("The Cisco Kid," etc.) as well as challenging extended pieces such as the 13-minute "City, Country, City" and the title track, and encompass not only soul and funk but elements of blues and psychedelia on works such as the exquisite "Four Cornered Room." "The Cisco Kid" and "The World Is a Ghetto" understandably dominated the album's exposure, but there's much more to enjoy here, even decades on. Beyond the quality of the musicianship, the classy, forward-looking production has held up remarkably well, and not just on the most famous cuts here; indeed, "The World Is a Ghetto" is of a piece with Marvin Gaye's "What's Going On" and Curtis Mayfield's "Curtis", utilizing the most sophisticated studio techniques of the era." (Bruce Eder, Allmusic)
Vijf van de voor RCA gemaakte albums zijn samen uitgegeven als 'Original Album Classics'. Deze box bevat echter alle 9 albums die Simone voor het label maakte tussen 1966 en 1974. De CD's 7zijn steeds verpakt in verkleinde uitvoeringen van de oorspronkelijke LP-hoezen. Al luisterend kom je dan voor een aangename verrassing te staan: de albums zijn niet alleen geremasterd, maar ook nog voorzien van bonustracks (outtakes, niet gebruikte concertopnamen, een enkele single-edit). De info daarover staat in het meegeleverde informatieve boekje. Simone laveert tussen jazz, blues, gospel, rhythm & blues en soul, soms in zelfgeschreven songs, soms in een door een bandlid aangeleverd lied (het indringende "Why? (The King Of Love Is Dead)", n.a.v. de dood van Martin Luther King), veelal in prachtige adaptaties van bestaand materiaal ('cover' is een woord dat in dit geval de lading niet denkt). We horen schitterende versies van materiaal van o.a. Bob Dylan, Randy Newman, Leonard Cohen en The Beatles.
Officiële live-plaat van de Britse popzanger, maar toch zie je 'm maar zelden in de winkel. Het is ook verpakt als ware het slechts een CD-single en blijkbaar is het alleen in het verre oosten geproduceerd. Voor de kwaliteit maakt dat allemaal niet uit, want opnametechnisch klinkt de plaat als een klok. Nutini was ten tijde van de opname al een jaar op tournee ter promotie van zijn tweede album "Sunny Side Up". De songs van die plaat en debuut "These Streets" wordt dan ook met speels gemak gebracht, maar nooit routineus. Nutini's voordracht is namelijk aldoor bezield. Dat werkt nog het best in meer soul-georiënteerd materiaal, maar daarnaast brengt hij ook veel luchtige pop, alsmede feestelijke reggae en rocksteady. Intussen weten we dat hij op zijn derde album "Caustic Love" die soul-kant gelukkig nog meer heeft ontwikkeld. Hier hint hij in de toegift subtiel in die richting, door te besluiten hij met een klein gehouden, gevoelige versie van de aloude Ben E. King-hit "Spanish Harlem".
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
