"De nu 44-jarige Britse soulzanger Omar Lyefook draait al flinke tijd mee. Aanvankelijk als een van de boegbeelden bij het hippe Talkin’ Loud-label en nu al jaren op zichzelf. Zijn geheel eigen, hoekige stijl van componeren en arrangeren is nog altijd uit duizenden herkenbaar, net als die diepe zangstem. Daarin heeft hij allerlei genres als funk, soul, jazz en breakbeat als vanzelfsprekend gecombineerd. Op dit zevende album is de gelaagdheid complexer en virtuozer dan ooit waarbij van alles aan blazers, percussie, keyboards en stemmen over en door elkaar waaiert, zonder dat het ook maar ergens ontoegankelijk wordt. Echt razend knap. Er zijn dertien eigen liedjes, waaronder een cover van zichzelf. Samen met basgigant Pino Palladino doet hij een min of meer akoestische versie van zijn eigen hit uit 1991 "There’s Nothing Like This". Een perfecte omschrijving overigens voor zijn gehele oeuvre." (OOR)
"Leon Bridges, het Texaanse talent met zijn compassievolle charisma en fluweelzachte stemgeluid, verleidde ons met de zwoele r&b van z’n derde plaat rechtstreeks de slaapkamer in. Op onze vierde date is de muur van moed enigszins afgebrokkeld en laat Bridges je toe in z’n hart door je mee te nemen naar z’n ziel. Nog een beetje bleu pakt hij je hand in de zijne en monologiseert hij over zijn geboorteplaats Fort Worth, ofwel Panther City, waar hij voor het eerst proefde van de liefde. "Leon" is een heel lief album, alsof je samen met Bridges bladert door de fotoalbums van z’n tienerjaren. Hij vertrouwt je z’n ziel toe en ik voel me vereerd. Het resulteert in een intieme en serieus indrukwekkende plaat waarvan geen enkel nummer lijkt op een vertolking van de vorige. "That’s What I Love", "Panther City" en vooral "Simplify" (‘I wish I could go back sometimes/ Simplify this life’) stuiten op de diepere laag van Leon: is de zanger wel zo blij met de spotlights?" (LFL-magazine; 5 uit 5 sterren)
""Brothers & Sisters" laat weer sprankelende soul horen. De inspiratie komt vooral uit het zuiden van de Verenigde Staten en is een combinatie van gospel en de rauwe soul van het STAX-label uit Memphis. Je kunt slechtere voorbeelden kiezen. "Brothers & Sisters" is een heerlijk album. De productie is kraakhelder en het lijkt bijna of Michelle David & The True-Tones live voor je neus staan te spelen. Het zal de band waarschijnlijk niet veel moeite kosten om hun studiogeluid op de bühne ten gehore te brengen. Het album is een mooie combinatie van een oud geluid in een hedendaagse uitvoering. Het laat weer horen hoe tijdloos goede muziek kan zijn. Een kleine driekwartier soul van de bovenste plank. Concertzalen mogen zich in hun handen wrijven als Michelle David & The True-Tones hun opwachting komen maken. Dit belooft een fijne zomer te worden." (NieuwePlaat; 8 uit 10 sterren)
"In 2021 werden we verrast door de debuutplaat "Black Acid Soul" van Lady Blackbird. Die indringende mix van jazz, blues en soul was het resultaat van de zoektocht van Lady Blackbird en producer Chris Seefried naar de juiste stijl en songs. Op "Slang Spirituals" zet ze, weer met Seefried, de volgende stap, van late-night jazz naar een moderner, meer op soul gericht geluid. De plaat gaat over de zoektocht naar vrijheid, en hoe het Lady Blackbird lukte om volop zichzelf te zijn. Nu zegt een songtitel als "Reborn" al veel, maar de sound is er ook naar: uitbundig en strijdbaar, met haar indrukwekkende, doorleefde stem. Naast uptempo nummers maken twee prachtige ballads, "Man On A Boat" en "Someday We’ll Be Free" en twee uitgesponnen, licht psychedelische songs "When The Game Is Played On You" en "Whatever His Name" de plaat af. Een "Black Acid Soul II" hadden we natuurlijk juichend ontvangen, maar dat Lady Blackbird zo overtuigend van richting verandert is veel mooier." (Platomania)
"In de vijf jaar nadat ze "Underneath The Surface" uitbracht, is er in het leven van soulzangeres Sabrina Starke veel gebeurd. Met de coronapandemie had natuurlijk iedereen van doen. Wezenlijker was dat bij haar borstkanker werd geconstateerd, waardoor ze nog harder kwam na te denken over het leven en overleven. Het leidde tot veel zelfreflectie en persoonlijke groei. Het zijn de thema's waarvan "Weather The Storm" is doordrongen. Het is haar meest persoonlijke album geworden. Waar Starke's debuut "Yellow Brick Road" (2008) nog werd opgepikt door het vermaarde Blue Note-label, moest ze daarna leren weer op eigen benen te staan. Met "Weather The Storm" zijn we zes albums verder en kunnen vaststellen dat ze nog altijd tot de beste soul/r&b-zangeressen van ons land behoort. En hoewel dit zevende album weer heel soepel door de gehoorgangen glijdt, bezit het toch, zeker naarmate het verder geraakt, iets meer 'randjes' dan we van Starke gewoon zijn." (Heaven jan/feb 2025)
"Bij de oerdegelijke show van Marc Broussard op het Holland International Blues Festival in Grolloo straalde hij vakmanschap uit - en dat demonstreert hij nu ook weer op dit nieuwe album. Broussard is een oorspronkelijk talent, wiens liedjes diep zijn geworteld in de rijke muzikale traditie van zijn thuisstaat Louisiana. Een man met een hartverwarmende soulstem die z'n geld met bakken uitdeelt aan armen en daklozen. De goedgeefse muzikant is op z'n best als hij zich verliest in klassieke soulballads - zoals "Stay Still", want daarin kan hij net als wijlen Otis Redding de emotie rechtstreeks overdragen van hart tot hart. Niet alle nummers op dit album zijn trouwens even sterk. Dat komt vooral omdat ze nogal glad zijn geproduceerd, met als doel een zo groot mogelijk publiek te behagen. Gelukkig overwint de rauwe stem van Broussard alles en daardoor stijgt "Time Is A Thief" toch boven de middelmaat uit." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"Met het Penrose label heeft het vermaarde New Yorkse Daptone label zijn werkterrein uitgebreid naar Californië. Daar dook labelbaas Gabriel Roth (aka Bosco Mann) de studio in met Thee Sacred Souls, afkomstig uit San Diego. Daar waar ze zich in New York druk maken om de funk op de one te leggen, gaat het er in Zuid Californië een stuk relaxter aan toe. Het is vooral de sweet soul van mensen als Z.Z.Hill en Ty Karim die zo te horen in het oefenhok van dit trio op de platenspeler lag. Het tempo is continu loom en sensueel, de koortjes dromerig. Tel daarbij op dat de stem van Josh Lane in de verte wel wat doet denken aan het zoetgevooisde stemgeluid van Smokey Robinson en u begrijpt dat alle ingrediënten voor een tijdloos soulalbum aanwezig zijn. Daptone is meer dan van één markt thuis, en met Thee Sacred Souls hebben ze de perfecte band in huis om dat te laten horen." (Platomania)
Het steeds van samenstelling wisselende fusion-collectief Snarky Puppy rond bassist Michael League is vooral bekend van virtuoze instrumentale fusion en jazzrock. In 2013 zette men met een groep volvet klinkende soulzangeressen (waaronder Lalah Hathaway, de dochter van Donnie) dit programma in elkaar. Op North Sea Jazz 2014 werd een groot deel ervan gebracht, waarbij 3 zangeressen elkaar afwisselden in lead- en achtergrondpartijen. Lalah kwam voor de toegift ook nog opdraven: die was toch al met andere bands op North Sea Jazz. "De reputatie van het collectief uit New York is rijzende. De Maas, de één na grootste zaal op het festival, is bij het begin van het optreden al helemaal volgelopen. De zangeressen worden ieder 2 nummers in de spotlight gezet. De set swingt, schuurt en groovet aan alle kanten. Dit familie-diner smaakt naar meer." (Radio 6 over het North Sea Jazz-optreden) Al het materiaal op deze DVD/CD-set is, met 11 verschillende zangers, in een kleine week tijd geschreven, gerepeteerd en opgenomen.
"Met hits als Gee Whiz, B-A-B-Y en Tramp (met Otis Redding) groeide Carla Thomas in de loop van de jaren zestig uit tot de ongekroonde koningin van de Memphis soul. Weinig zangeressen wisten zóveel smachtend verlangen in hun stem te leggen als deze dochter van Rufus ‘Walkin’ The Dog’ Thomas. Op de LP The Queen Alone, die in 1969 verscheen, verenigt Carla Thomas zuidelijke soul met soulstijlen die hun oorsprong hebben in steden als Detroit, Philadelphia en Chicago – kortom, de noordelijke soul. Deze plaat legt zo het gehele vocale spectrum van de zangeres bloot. Zo vertolkt zij het sombere Any Day Now van Burt Bacharach met eenzelfde overtuiging als de dansvloerkraker I Take It To My Baby. Gelukkig verloochent Carla Thomas haar afkomst niet, want I’ll Always Have Faith In You en Lie To Keep Me From Crying zijn soulslijpers in de beste traditie van de zuidelijke soul. The Queen Alone, die doorgaat voor haar beste plaat, is nu opnieuw uitgebracht en voorzien van vijf extra songs." (Muziekwereld.com)
"Met dit ambitieuze dubbelalbum maakte Wonder in 1976 een van de beste platen aller tijden. Het imponeert niet alleen door de omvang maar ook door de constante kwaliteit. Veel liedjes zijn klassiekers en zelfs de songs die destijds geen hit werden ("Village Ghetto Land", "Pastime Paradise") kregen later massale bekendheid in versies van anderen. Wonders magnum opus begint met een nummer dat nooit zijn betekenis heeft verloren: "Love Is In Need Of Love Today". Hier is Stevie de wereldverbeteraar aan het woord. Toch maakt hij niet de fout de boodschap ondergeschikt te maken aan de muziek. Met behulp van een fraaie melodie verleidt hij de luisteraar mee te gaan in zijn visie. Op de rest van de plaat weet hij steeds het persoonlijke te koppelen aan het universele met teksten die dieper gaan dan de gemiddelde popsong. Ook muzikaal overstijgt het de gebruikelijke hokjes van pop, soul, funk, fusion en jazz, hoewel van al deze stijlen duidelijke invloeden zijn aan te wijzen." (MS, Muziekweb)
Alles draait bij het Belgische Vaya Con Dios om Die Stem: die donkere volle zang van Dani Klein vol soul en temperament. Een stem die even gemakkelijk soul, chansons, nachtclubjazz en Zuid-Europese en Zuid-Amerikaanse latin aankan. In de muziek komen al die elementen dan ook terug. Deze verzamelaar bevat songs van alle vijf albums die tussen 1988 en 2004 verschenen. Het project Purple Prose uit 1999 wordt niet aangestipt. Op deze CD/DVD-combi zijn naast de grootste hits ook twee nieuwe nummers te vinden plus een nieuwe versie van "What's A Woman", met Dani in duet met nachtegaal Aaron Neville. De DVD bevat een akoestisch concert, opgenomen in 2006 in Brussel.
"War's third album as an act separate from Eric Burdon was also far and away their most popular. The culmination of everything they'd been shooting for creatively on their two prior albums, it featured work in both succinct pop-accessible idioms ("The Cisco Kid," etc.) as well as challenging extended pieces such as the 13-minute "City, Country, City" and the title track, and encompass not only soul and funk but elements of blues and psychedelia on works such as the exquisite "Four Cornered Room." "The Cisco Kid" and "The World Is a Ghetto" understandably dominated the album's exposure, but there's much more to enjoy here, even decades on. Beyond the quality of the musicianship, the classy, forward-looking production has held up remarkably well, and not just on the most famous cuts here; indeed, "The World Is a Ghetto" is of a piece with Marvin Gaye's "What's Going On" and Curtis Mayfield's "Curtis", utilizing the most sophisticated studio techniques of the era." (Bruce Eder, Allmusic)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
