Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2014: "In 2013 won het Van Baerle Tio een Edison voor de debuut-CD met werk van Saint-Saëns, Loevendie en Ravel. De jury prees de fijnzinnigheid in het samenspel en de grote mate van technische beheersing die "het beluisteren tot een feest maken". Voor de opvolger richtten violiste Maria Milstein, pianist Hannes Minnaar en cellist Gideon den Herder zich op de sprankelende Pianotrio's van Mendelssohn. Inclusief een bonus-CD met de nimmer uitgegeven en opgenomen eerste versie van het Eerste pianotrio, Op. 49." Tevens een Luister-10, jan/feb 2015: "Als trio opereren ze als hechte eenheid. Dat verloopt ingetogen - mooi zacht, of sprankelend uitgelaten in altijd homogene klankschoonheid. Bijzonder is de toevoeging van de vroege versie van het eerste pianotrio. Mendelssohn herschreef het werk tot de definitieve versie met gebruikmaking van het thematisch materiaal, maar maakte de structuur hechter en offerde daar een paar prachtige passages voor op." (Hans Quant)
"In zijn essay A Mozart Player Gives Himself Advise schrijft de pianist Alfred Brendel weinig geduld te hebben met collegas die Mozarts pianoconcerten in een zoetgevooisde pianoklank smoren, alsof de componist achter zijn schrijftafel devoot opkeek naar een Madonna van Rafael. Brendel betoogt dat Mozart componeerde met een vlijmscherp intellect en de pianist recht moet doen aan de complexiteit en ideeënrijkdom in de pianoconcerten. Dat hij zelf het goede voorbeeld kan geven, bewees hij in zijn complete cyclus met de Academy of St Martin in the Field en Neville Marriner." (Dimitri van der Werf, Klassieke Zaken)
'Normaal' is Perahia's favoriete Bachwoord. 'Natuurlijk, de noten zijn niet normaal. Wat ze uitdrukken, is niet normaal. En toch moet Bachs muziek klinken als de normaalste zaak van de wereld, als de troostrede van iemand die het menselijk tekort begrijpt.' (opgetekend uit de mond van Perahia door Guido van Oorschot, Volkskrant) In juni 2017 treedt Perahia op in de serie Meesterpianisten van het Concertgebouw, Amsterdam. "Perahia speelt de zes Franse suites met een ideale synthese van kleuren en lijnen. De piano is bij hem geen surrogaat van het klavecimbel. Hij benut de mogelijkheden van het moderne instrument in een licht en helder spel van klank en beweging. De interpretatie is tot in de fijnste finesses doordacht, maar doet toch geen moment steriel of gekunsteld aan, onder meer door subtiele variaties in de herhalingen. Bach als medicijn voor de ziel, niet alleen voor de pianist, maar ook voor de luisteraar." (Eddie Vetter, Klassieke Zaken)
"Celliste Camille Thomas (Parijs, 1988) en pianiste Beatrice Berrut (Genève, 1985), twee artiesten met ieder een goed gevulde prijzenkast, hebben elkaar gevonden in hun liefde voor Russische muziek. Met de CD "A Century of Russian Colours" omspannen ze de 20ste eeuw. Daarin haakte Sergej Rachmaninov naar de Romantiek, verkende Dmitri Kabalevski zijn ruige kant en schreef Lera Auerbach 24 preludes voor cello en piano. Die laatste componiste, geboren in 1973 in de Oeral, werd opgeleid aan de Juilliard School in New York maar ondanks haar compositielessen van Milton Babbitt klinken haar preludes zo Russisch als die van Sjostakovitsj. In handen van Thomas en Berrut krijgen de muziekstukken een organisch ademende uitvoering. Als de cello van Camille Thomas ruimte nodig heeft om een toon te laten opbloeien, is het alsof Beatrice Berrut zich even schuil houdt en aandachtig toekijkt. Het lijkt het begin van een gelukkige relatie." (Biëlla Luttmer, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren)
"Felix Mendelssohn was de meest zonnige van de romantische componisten. Hij leek wel de vleesgeworden voorspoed. Opgroeiend in een welgestelde en cultureel ontwikkelde familie, verkeerde hij al op jonge leeftijd met grootheden als Goethe. Verder was hij begenadigd met een uitzonderlijk vroegrijp talent. Toch had al dit geluk ook een schaduwzijde. Toen zijn geliefde zuster Fanny overleed, was hij zo ontdaan dat hij de klap niet te boven zou komen. Over Felix en Fanny is veel geschreven, maar over hun broer Paul en zuster Rebecka horen we veel minder. Toch waren ook zij talentvolle musici. Zo was Paul een uitstekend cellist, die echter een loopbaan als bankier verkoos. Voor hem schreef Mendelssohn ondermeer dzijn Eerste cellosonate en de Variations concertantes. Deze werken zijn te beluisteren op dit album van Mischa Maisky en pianist Sergio Tiempo. Het bevat o.a. ook de Tweede cellosonate en enkele Lieder ohne Worte." (HJ, Muziekweb)
Luister 10 maart/april 2014: "Een live-opname mét applaus. En ja: dit is meeslepend. In Rachmaninovs Derde pianoconcert verrast Yuja Wang aldoor met haar onberispelijke techniek, subtiele timing, inlevingsvermogen en bekoorlijke, soms vlinderlichte aanslag. Maar ze kan evengoed flink gas geven, onverwachte speldenprikken uitdelen, een watervlug crescendo uit haar mouw schudden en kent haar plaats als het de beurt aan het orkest is. Gustavo Dudamel heeft de verschillende orkestregisters voortreffelijk uitgewerkt: de kleuren worden prachtig afgewogen en gemengd. Wat is hij toch ver gekomen met zijn Venezuelanen! Maar wat de CD écht bijzonder maakt is de uitzonderlijke eenheid tussen soliste en orkest. De geesten lijken werkelijk één van hart en ziel, en vertellen samen een boeiend verhaal van opzwepen en verdromen. Ook in Prokofjevs Tweede pianoconcert wordt de onderliggende sfeer - onwerkelijk, grotesk, morbide - prima getroffen. De intensiteit, coherentie, muzikaliteit: weinig meer te wensen." (Maurice Wiche)
Dit album loopt mee in de actie 'Aangenaam Klassiek 2017': "Chopins pianoconcerten staan ongetwijfeld al in menig CD-kast. Toch biedt deze prachtig uitgevoerde dubbel-CD verschillende redenen om direct naar de winkel te rennen. Ten eerste speelt de jonge Russische pianist Daniil Trifonov. Ten tweede klinken de pianoconcerten in een nieuwe orkestratie van Mikhail Pletnev, die ook dirigeert. En ten slotte zet Trifonov zowel Chopin als zijn pianoconcerten in perspectief met solowerken van Chopin en componisten als Grieg, Schumann, Barber, Tsjaikovski en Mompou, die op Chopin geïnspireerde werken schreven. Alles bijeen een meesterlijk Chopindocument."
Deel uitmakend van de Aangenaam Klassiek-campagne 2014: "De Chinese pianist Lang Lang blijft een bijzondere avonturier. Hij geldt wereldwijd als een superster en hij kan rustig op zijn lauweren rusten. Toch zoekt hij steeds weer enorme uitdagingen. Zoals deze samenwerking met een van de meest gerespecteerde peetvaders van de historische uitvoeringspraktijk: Nikolaus Harnoncourt. Historisch bewustzijn ontmoet jeugdige virtuositeit in Mozarts Pianoconcerten nrs. 17 en 24. Een uiterst spannende ontmoeting." "Merkwaardig is dat de vaak wat frivole pianist zo gretig naar Harnoncourt heeft geluisterd dat hij deze keer een heilige ernst lijkt uit te stralen, vooral in het serieuze KV 491. Veel meer vreugde biedt zijn opvatting van KV 453, waarin pianist en dirigent het summum van speelplezier bereiken. Zijn hoogste troeven speelt hij uit in de verbluffende cadensen. Op de tweede CD, met sonates, horen we de pianist zoals we hem kennen: virtuoos, effectvol, briljant." (Gerard Scheltens, Luister: 4 uit 5 sterren)
"Arvo Pärt (1935) componeert niet voor de piano, maar voor de stem. Deze 'complete' pianowerken zijn dan ook met de nodige fantasie (van pianist Jeroen van Veen) tot stand gekomen. Liefst vier verschillende uitvoeringen van Für Alina presenteert Van Veen Knap werk: twee velletjes bladmuziek, maar goed voor 50 minuten muziek. Met echtgenote Sandra brengt Van Veen 4 eigen arrangementen van Spiegel im Spiegel, Pari intervallo, Hymn to a Great City en Fratres. Dat Van Veen juist die stukken bij de kop nam is niet zo vreemd - Pärt verschafte ze in meerdere versies. Eervolle vermelding verdient de tweede CD. Daar vinden we stukken van de jonge Pärt, geschreven in de vijftiger jaren, en duidelijk ontstaan onder de indruk van Sjostakovitsj en Stravinsky. Met één uitzondering: de stukjes Vier leichte Tanzstücke für Kindertheater uit 1956/7 laten in al hun onschuld horen hoe het de componist 20 jaar later muzikaal zou vergaan." (Siebe Riedstra, Pianist/Luister; 4 uit 5 sterren)
"Deze uitgebreide box bevat onder ander materiaal dat niet meer te verkrijgen was en zelfs helemaal nog niet eerder is uitgebracht. En bovendien zijn de opnamen geremastered! In totaal bevat de box 10CD's en een DVD en daarnaast een heel mooi boek over het leven van de pianist Youri Egorov. Op 16 april 2013 was het 25 jaar geleden dat het korte veelbewogen leven van Youri Egorov (1954-1988) eindigde. De Armeens-Russische pianist die vanaf zijn zesde aan zijn opleiding begon won en vanaf zijn twaalfde diverse concoursen won, wist in 1976 aan zijn begeleiders te ontsnappen en kreeg politiek asiel in Nederland. Hij verscheen regelmatig op de internationale podia. De Stichting Youri Egorov (inmiddels overgegaan in de Young Pianist Foundation) heeft het doel om de hoogtepunten van Egorovs muzikale loopbaan vast te leggen met deze prachtige box glansrijk verwezenlijkt. Geniet van het spel van Youri Egorov die vooral werd geroemd om zijn pure overgave met engelachtige passie." (Platomania; cijfer: 9)
Geliefde romantische pianomuziek: een mengeling van instrumentale en door orkest begeleide muziek middels extracten uit pianoconcerten en pianosonates, maar ook korte etudes. Dit steeds van componisten uit de 19de en vroege 20ste eeuw, van Beethoven tot Rachmaninov. De laatste CD bevat ook romantische pianomuziek uit post-romantische tijden, zoals fragmenten uit filmmuziek en zelfs enkele bewerkingen van Beatles-liedjes voor pianoduo en orkest.
"Sommige musici hebben fijn genoeg een ongekende passie voor componisten die anderen nagenoeg links laten liggen. Zo is de Tsjechische pianist Giorgio Koukl met het verschijnen van deze CD op de helft van zijn opnamen van de complete pianomuziek van de Russische componist Alexander Tsjerepnin. En ook deze zal overladen worden met goede kritieken, want zowel het spel van Koukl als de muziek van Tsjerepnin zijn de moeite meer dan waard. Tsjerepnin (1899-1977) had niet alleen een eigen signatuur, hij was ook een kind van zijn tijd. Dat betekent dat zijn omzwervingen in zijn muziek hoorbaar zijn. Zo vertrok hij via Georgië naar Parijs om de Russische Revolutie te ontvluchten. Die Parijse tijd klinkt door in zijn Entretiens en Romances, een soort milde Skrjabin met een vleugje impressionisme. Rond WO-II vertrok hij naar de VS en daar wordt hij ook muzikaal een wereldburger. het maakt deze plaat tot een ontdekking en de muziek van Tsjerepnin tot waardevol recitalmateriaal." (Paul Janssen, Luister; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
