"Vader en zoon Ferrabosco, beiden zijn van Italiaanse afkomst, hun werkterrein was Londen (junior is waarsch. in Greenwich geboren - HB). Beiden danken hun faam vooral aan hun instrumentale muziek. Hier horen we werk van de zoon; op en top Engelse muziek voor gambaconsort. Ferrabosco hield er van zijn muziek volledig dicht te stoppen. Vooral in de In Nomines en Fantasias gaat hij tot het uiterste. De stemmen krullen door en over elkaar en het is een heksentoer om iedere stem goed te volgen. Je moet van zeer goeden huize komen om deze muziek op genietbare manier te spelen. Maar Jordi Savall en zijn gambisten draaien er hun hand niet voor om. Knap dat ze van zon notenbrij toch steeds spetterende muziek weten te maken, zonder dat je ook maar een moment het idee hebt dat er een kunstje wordt opgevoerd. Zelfs de meest geoefende oren zullen iedere keer weer nieuwe dingen in de muziek horen. Dat is de verdienste van Ferrabosco, maar vooral ook van Jordi Savall en zijn ensemble." (Marcel Bijlo, Klassieke Zaken)
"De Goldbergvariaties, geschreven voor klavecimbel, hebben in de loop der tijd al heel wat gedaantewisselingen ondergaan. Hier horen we ze in de handen van de gambisten Silke Strauf en Claas harders - en ze klinken of het zo hoort. Er zijn natuurlijk wat mutaties aangebracht, dat was onvermijdelijk gezien de verschillen in speeltechniek tussen klavier en strijkinstrumenten. Maar er is ook winst: een strijker is in staat tonen langer aan te houden, waardoor akkoorden (en vooral dissonanten) aan belangwekkendheid winnen. Een leuke extra variant is gelegen in de enkele momenten waarop de spelers kiezen voor pizzicato: dan veranderen de gamba's ineens in een heel wonderlijk, fluwelen alternatief voor het klavecimbel. De elegantie, de sonoriteit en het stijlbesef waarmee Strauf en Harders dit repertoire verder benaderen zijn welhaast boven kritiek verheven: een aanwist in de rijke Goldberg-discografie." (René de Cocq, Luister; waardering 5 uit 5 sterren voor uitvoering (en 4 voor registratie))
Luister-10 nov./dec. 2011 "Twee gedreven gambisten maken van deze opnamen een muzikaal monument van grote allure." (René de Cocq) Heruitgave van albums uit 1976 en 1992. Maar nu als dubbelaar en geremasterd voor multi- en stereokanaals SACD (hybride, dus met gewone CD-laag). En, zoals gebruikelijk bij Savalls Alia Vox, met prachtig, uiterst informatief boekwerkje. "Sieur de Sainte-Colombe heet de dubbel-SACD van de gambaspelers Wieland Kuijken en Jordi Savall, naar de bijnaam van een wat raadselachtige componist. Door zijn leerling Marin Marais werd hij geëerd met een prachtige Tombeau pour Monsieur de Sainte-Colombe; Kuijken en Savall geven nu hun eigen eerbetoon. Ze bespelen beiden een viola da gamba met zeven snaren, waarmee Sainte-Colombe experimenteerde om de toonomvang van het gewoonlijk zessnarige instrument uit te breiden. Hij schreef vele Concerts à deux violes esgales. Uit de selectie die Kuijken en Savall hier laten horen blijkt de avontuurlijke geest van deze meester." (Klassieke Zaken)
"Marin Marais, de grootste componist voor de viola da gamba, werd geboren in 1656. Waar bleven de Marais-marathons in 2006? Gelukkig zijn er musici als Savall en Meulenbroeks. Savall wijdt deze hybride 2-SACD geheel aan de 4de van diens 5 boeken met gambastukken. De titel verwijst naar de Italiaanse invloeden, hier meer aanwezig dan in eerdere boeken. Savall voegt er de nodige Spaanse pittige kruiden aan toe. Hij benadert deze muziek nu veel ritmischer dan in de jaren '70. Ook op continuo-gebied is veel veranderd. Marais schreef zijn muziek in principe solistisch voor één gamba maar liet de mogelijkheid open om akkoordinstrumenten als theorbe en klavecimbel in te zetten. De omgang met deze keuzevrijheid is de laatste jaren losser geworden en dat horen we ook hier. Zelfs het slagwerk ontbreekt niet. Wie na beluistering van deze CD nog steeds niet valt voor Marais is echt niet meer te redden!" (Marcel Bijlo, Luister; waarderingscijfer 9. In diezelfde Luister staat een artikel over Savall en het label Alia Vox)
Werken voor een kamer-ensemble, bestaande uit twee viola da gamba's, theorbe en harp.
"Wat klinkt mooier, een gestreken of getokkelde snaar? Over die vraag zullen violisten en harpisten, klavecinisten en gitaristen tot in lengte van dagen van mening blijven verschillen. De zes gambisten van het ensemble Fretwork eten lekker van twee walletjes in hun fraaie bewerking van Bachs Goldberg Variaties. Natuurlijk bedienen ze zich vooral van hun strijkstokken, maar als het zo uitkomt plukken ze ook graag aan hun snaren, wat een ietwat gedempt, harpachtig effect geeft. Fretwork levert een waar kunststuk door Bachs voor een klavecimbel met 2 klavieren gecomponeerde compositie te vertalen naar een versie voor viola da gamba's. In sommige variaties strekken de akkoordbrekingen en figuraties zich uit over het hele toetsenbord, in andere is weer sprake van gehamerde akkoorden. En waar sprake is van zangerige lijnen, komen die in deze uitgestreken versie toch net iets beter tot hun recht dan op het in dit opzicht toch wat eenvormige klavecimbel." (Frits van der Waa, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren!)
"Soundtrack bij een kostuumfilm die speelt in het Frankrijk van de Lodewijken. Gerard Depardieu speelt gambist Marin Marais, die in de leer gaat bij Sainte Colombe en daarna beroemd wordt als hofmusicus. De fraaie muziek wordt gespeeld door Jordi Savall en leden van zijn ensemble Hesperion XX." (Wim Vos)
"In 1685 verscheen in Parijs met Pièces de Violle de eerste Franse bundel met solowerken voor de viola da gamba. Monsieur de Machy was verantwoordelijk voor deze daad die naar goed Franse gewoonte uiteraard weer op een felle discussie uitliep over de juiste manier de gamba te bespelen. Het gekrakeel oversteeg de muziek en De Machy verdween naar de achtergrond. Gelukkig hebben wij tegenwoordig Paolo Pandolfo, de man die onder de vleugels van Jordi Savall uitgroeide tot de poeet van zijn instrument. Hij haalde de Suites van De Machy uit het slop, benadrukte het dansante karakter en nam een cd op vol heerlijk wufte Franse barokmuziek." (Klassieke Zaken)
Christoph Schaffrath (1709, Hohnstein 7 February 1763, Berlin) is best known as a musician and composer of classical western music of the late Baroque to Classical transition era. Schaffrath's music can be considered transitional pieces which are stylistically galant between the Baroque and the Classical, characteristically melodious and composed of short phrases using triplets and steady rhythms. (bron: Wikipedia) "Schaffrath, a household name to music lovers in 18th century Berlin, has faded from memory. But the works for concertante viol in duo, trio and quartet strings presented here are certain to contribute to the renaissance of Schaffrath's memory. These are works of their time - melodic, tastefully embellished, charmingly expressive yet allowing for interiorized moments, and not too repetitious in the restament of ideas - according tot the vocabulary of styles and idioms that constituted the 'Berlin School'." (Donald Beecher in het begeleidende boekwerkje)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
