"Zestien jaar verscheen er geen album van The Cure. Nu is er "Songs Of A Lost World", een somber maar prachtig album, waarvan de muziek zich kan meten met wat de groep in de jaren tachtig maakte. Tien jaar oud was Robert Smith toen hij in 1969 op tv zag hoe de Amerikaan Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan zette. De rechtstreekse beelden maakten diepe indruk op de jonge Smith. "Live From The Moon" zou het veertiende album van zijn groep The Cure aanvankelijk gaan heten. Het is "Songs Of A Lost World" geworden. Bijzonder dat je met muziek zoals The Cure die maakt zo’n groot en divers publiek kunt aanspreken. En "Songs Of A Lost World" is daarop zeker geen uitzondering. In de acht songs van de plaat worden thema’s aangesneden als verlies, rouw en ouder worden. De bijbehorende muziek is donker en zwaar, maar vooral ook indrukwekkend als in de hoogtijdagen van The Cure, de jaren tachtig. "Songs Of A Lost World" is zo’n album dat je meteen als het is afgelopen nog een keer wilt horen." (Het Parool)
De opening van een prestigieuze nieuwe concertzaal in Glasgow kan natuurlijk door geen andere band dan door het uit deze Schotse stad afkomstige Simple Minds worden gedaan. "Celebrate Live" is de registratie van dat concert op 27 november 2013. Jim Kerr en zijn mannen nemen, uitgaande van het in 2013 verschenen carrière-overzicht "Celebrate", een duikvlucht door hun repertoire in een set van 18 tracks, waaronder natuurlijk ook hits als "Promised You A Miracle", "Dont You (Forget About Me)" en "Alive and Kicking". (bron: Edsel / Bertus)
In 2000 verscheen al een remastered editie, waarover genoteerd werd in OOR: "Deze editie bevat alle songs uit de film, heeft dezelfde opbouw, waarbij de muzikanten 1 voor 1 opkomen: van 'Psycho Killer' solo tot de 9-mans-bezetting aan 't slot, van neurotenpop tot experimenten met funk, Afro en avant-garde." 24 jaar later is de film van Jonathan Demme gerestaureerd heruitgebracht in de bioscopen en ter viering daarvan is ook de sountrack nog weer onderhanden genomen. Op de Blu-ray staat de geluidsmix in Dolby Atmos zoals die ook in de bioscopen wordt gebruikt maar let wel: deze editie bevat NIET de film, puur de complete soundtrack, lees: het geluid het gehele concert van begin tot end, maar dan van high-end-kwaliteit. In het boekwerk tekenen de vier originele bandleden ieder hun herinneringen op aan de film én je ziet originele schetsen uit het storyboard van David Byrne en veel fraai fotomateriaal, inclusief de motto's, aforismen en wat dies meer zij uit het boekwerk bij de eerste vinyl-editie.
"De titel is een verwijzing naar het 40-jarige jubileum van Blondie, in 1974 opgericht door Debbie Harry en gitarist Chris Stein. CD1 heet "Redux: Greatest Hits" en bevat nieuw opgenomen versies van de grootste hits. Het blijkt dat de jaren zijn gaan tellen voor de intussen 68-jarige zangeres. Niet dat het onplezierig is om naar te luisteren, integendeel. Haar stem is een stuk lager geworden, desalniettemin klinkt het nog acceptabel. Eens te meer een bewijs dat leeftijd niet veel hoeft te zeggen. CD2 is het gloednieuwe album "Ghosts Of Download", met 13 tracks waarvan er één niet nieuw is. De energie is bij beluisteren goed voelbaar in de aanstekelijke songs. De grappige uitvoering van Frankie Goes To Hollywoods hit "Relax", de lekkere gitaarrifs op "Rave", het reggae-achtige "Backroom", stuk voor stuk tracks die zeer de moeite waard zijn." (Wil Wander, Mazazine; cijfer: 80/100) Op de bonus-DVD bevat amateuropnamen van een concert in thuisbasis CBGB's in 1977. Lo-fi dus, maar daardoor extra 'punk'.
"In de tweede helft van zijn carrière maakte de Engelse band nog enkele fraaie platen, met als hoogtepunt "Skylarking". En dat terwijl XTC zelf er altijd negatief over is geweest. Allereerst konden Andy Partridge en producer Todd Rundgren het niet met elkaar vinden. Vervolgens kreeg de band ruzie met de platenmaatschappij. De door Partridge ontworpen hoes, een foto van met bloemetjes versierd schaamhaar, zou slecht kunnen vallen bij verkoopkanalen. (Bij de heruitgave in 2010 werd de hoes alsnog gerealiseerd.) Nu, 28 jaar later, krijgen we de plaat zoals hij bedoeld was. Ook is de technische fout, die indertijd in de studio gemaakt was intussen ontdekt en hersteld. En inderdaad: deze versie klinkt onvergelijkbaar veel beter. Met een indrukwekkende diversiteit, ijzersterke songs en een enorme klankrijkdom ontpopt "Skylarking" zich alsnog als de "Sgt. Pepper" van de jaren 80." (2010 Jan vd Plas, Oor) In 2016 werd deze versie uitgebracht, met bluray
Het debuut van de New Yorkse new wave-groep uit (hoe kan het anders) 1977. Een toen zeer vernieuwende plaat die in het alt.pop-klimaat van 30 jaar later (met de door bands als Franz Ferdinand opnieuw aangewakkerde new wave-mode) verrassend actueel klinkt. Transparante gitaarmuziek met minimale patronen - een beetje vierkant en hakerig gespeeld, maar door de bijzondere akkoorden (luister maar 's naar "No Compassion" bijvoorbeeld) en plotselinge maatwisselingen ook behoorlijk geavanceerd. Daarover scandeert David Byrne met z'n altijd wat panisch klinkende stem diens wonderlijke teksten, die niet noodzakelijkerwijs hoeven te rijmen, maar op een wonderlijke manier toch één worden met de muziek. Het mooie aan deze editie is dat je er gratis(!) vanalles bijkrijgt: het complete album op DVD-A in 5.1 Surround Sound plús 4 bonustracks (2 op de CD en 2 andere op de DVD-A). Daarnaast is het boekje ook veel informatiever dan dat van eerdere versies.
Jaren '80-new wave-verzamelaar. Van oorsprong Brits genre (o.a. Sound, Japan, Cure) dat ook opgepakt werd in Duitsland (DAF, BAP) en de Benelux (Div, TC Matic). Veelal muziek met zekere punk-attitude, maar vaak muzikaler, eeuh intelligenter.
Compilatie uit 2004 met de bekendste 18 nummers uit de periode 1977-1988 van de New Yorkse New Wave-band. Van "Psycho Killer" via "Once In A Lifetime" en "Road To Nowhere" tot "And She Was" en "Blind'.
Volgt de bandcarrière van 1979 tot 1998: van new wave-bandje via stadion-rockers tot een midlife-crisis-band-die-het-niet-meer-weet om te eindigen met een alleraardigste plaat die knipoogt naar hun begintijd ('Neapolis').
In het begin van de jaren 80 nam de Nijmeegse band Mekanik Kommando een bijzondere plaats in binnen de Nederlandse popmuziek. Mede door de ongebruikelijke instrumenten (twee basgitaren, geen gitaar) weet men een uniek geluid neer te zetten. Ga naar de link om de uitgebreide geschiedenis te lezen. (GT, Muziekbank)
"Om te beginnen is "In Dream" heel wat kleiner houden dan op de voorganger. En ja, dat is goed nieuws. Waar debuut "The Back Room" knikte naar de schaduwzijde van de New Wave en postpunk van de jaren 80, klinkt "In Dream" bij vlagen als ode naar de kleurrijke, bijna campy kant van dat tijdperk. Denk Eurythmics ("Life Is A Fear"), Bronski Beat ("Our Love", met zn springerige electrobeat en Smith in falsetstand) en ook de vrolijker The Cure t.t.v. "The Love Cats" ("The Law"). Spandau Ballet blijft net buiten de deur in het kitscherige "All The Kings". En de gitaren? Goed verstopt. Gelukkig is er ook de trage, duistere opener "No Harm" (als Nick Cave begeleid door Fever Ray). Plus knappe, sfeervolle songs met gastvocalen van Rachel Goswell van Slowdive. En ja, met het acht minuten durende slotstuk "Marching Orders" hebben ze een troef in handen waarmee ze tot in lengte van jaren hun concerten kunnen afsluiten. Jaren? Yep. Op "In Dream" vindt Editors zichzelf weer (een beetje) opnieuw uit." (Erik vd Berg, Oor)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
