Roger Maxwell "Chappo" Chapman (Leicester, 8 april 1942) is een Brits rockzanger. Chapman begint zijn zangcarrière in 1966 bij de band The Farinas. In 1967 trad hij toe tot de fameuze Britse rockband Family. In 1974 richtte hij samen met Charlie Whitney (gitaar) de Streetwalkers op. Vanaf 1978 treedt Chapman solo op, soms met een begeleidingsband. Hij staat bekend als een temperamentvol performer en wordt als zanger geroemd om zijn rauwe vocale vibrato. (Wikipedia)
"Op het voorgaande album "Love Over Gold" had de band rond zanger/gitarist Mark Knopfler met succes de overstap gemaakt van pubrock naar meer dynamisch gearrangeerde rock. Architect van de nieuwe hi-fi-sound was producer Neil Dorfsman, die daarvoor al naam had gemaakt als technicus bij Bruce Springsteen, Diana Ross en Bob Dylan. In de winter van 1984/1985 namen hij en Dire Straits "Brothers In Arms" op in twee topstudio’s, die waren uitgerust met het nieuwste snufje van dat moment: een digitale 24-sporenrecorder. Eveneens goed voor een één-op-één registratie van het geluid zonder signaalverlies. Deze jubileumeditie, aangevuld met de registratie van een volledig concert uit de bijbehorende wereldtour, verschijnt in alle gangbare vormen: op vinyl, streaming en natuurlijk ook op zilveren schijfjes. Benieuwd of het nu ook een herwaardering voor de CD teweegbrengt." (OOR)
""Switch" is het tiende studioalbum van Golden Earring, uitgebracht in 1975 als opvolger van het internationale doorbraakalbum "Moontan". "Switch" markeerde een échte switch voor de groep; in die zin dat de songs op de plaat meer waren beïnvloed door funk en progressieve rock dan voorheen. [Toetsenist Robert Jan Stips was toegevoegd als vijfde bandlid. - HB] Afgezien van een collectie nog niet eerder uitgebrachte ruwe mixen bevat deze '50th anniversary'-uitgave een nog nooit eerder uitgebrachte song opgenomen tijdens de "Switch" sessies: "Action Alice & Bow-Tie Basil". De release van dit nummer markeert de allereerste keer dat de groep toestemming geeft voor het uitbrengen van een nog nooit eerder uitgebrachte, maar voltooide studiotrack. Alle tracks zijn in 24 bit/192 kHz geremasterd vanaf de originele mastertapes. Deze uitgebreide CD-uitgave van "Switch" is de zesde in de serie van remastered & expanded Golden Earring-albums, onder toezicht van bandarchivaris Wouter Bessels." (Platomania)
Optreden uit 1980, t.t.v. het album "I've Always Wanted To Do This", met naast de voormalig Cream-bassist/zanger een bezetting vol muzikale zwaargewichten: David Sancious (keyboards, gitaar), Clem Clempson (gitaar) en Billy Cobham (drums). In enkele jazzrock-getinte instrumentals kunnen de heren hun muzikale bagage in enkele virtuoze solistische staaltjes laten horen. Verder bestaat de set uit Cream-klassiekers, aangevuld met de solo-klassieker "Theme For An Imaginary Western" (van z'n solodebuut "Songs For A Tailor" uit 1969).
"Sony heeft vijf lp's van Mountain – Climbing!, Nantucket Sleighride, Flowers of Evil, Twin Peaks en Avalanche – opnieuw uitgebracht als een boxset in slipcase. Alhoewel de informatie erg summier is,is het een mooie manier om de albums te bemachtigen als je ze nog niet hebt." (All Music)
"In 2024 bereikte Clapton de gezegende leeftijd van 79 jaar maar dat weerhoudt hem er niet van om vers materiaal uit te brengen. "Meanwhile" is over het algemeen een zeer relaxte aangelegenheid. Een liedje als "Heart Of A Child" is bijvoorbeeld wel erg zoet, zelfs voor Clapton in de kalm-aan-modus. Van het overige materiaal vermelden we graag de heerlijke opener "Pompous Fool", het Keltisch getinte "Sam Hall", het op een lekker reggaeritme deinende "One Woman", de samen met Van Morrison opgenomen rocker "The Rebels", het mooie, gevoelige "The Call", het fijn groovende "Stand And Deliver", de aangename slowblues "You’ve Changed" en het soulvolle, balladeske "Misfortune". Een slecht album afleveren zal Clapton niet lukken, zijn stem klinkt nog altijd prima en er staat voldoende op dat de plaat de moeite waard maakt." (BluestownMusic) Hoogtepunt is zonder de standard "Moon River", gezongen door Clapton, met indringend gitaarwerk van oude kameraad Jeff Beck, die niet lang na deze opname ons helaas ontvallen is.
"13 juli 1973. Het poppubliek is keurig verdeeld in rockers en disco’s. Onder de rockers luisteren de jonge tieners naar glamrock en de iets ouderen naar The Who en Led Zeppelin. In dat landschap landt het debuutalbum van Queen. Instrumentaal kan de band zich meten met de besten, terwijl de meerstemmige koortjes duidelijk appelleren aan het jonge publiek. Een band met toekomst, zo redeneren velen in de muziekindustrie. Er is een fraaie nieuwe mix waarmee "Queen I" zich definitief in het rijtje klassieke albums van de groep nestelt. Daarbij is "Mad The Swine" nu aan de tracklist toegevoegd. Intrigerend zijn ook de andere takes uit de sessies, vaak voorzien van guide vocals, die een mooi inkijkje bieden in het creatieve proces. Terug naar het debuutalbum zelf: "Queen I" laat horen dat de band in 1973 al klaar was voor het succes, alleen haar toekomstige publiek nog niet. Maar dat zou allemaal goedkomen." (OOR)
Naar aanleiding van de uitzending van de album Top 1000 Allertijden op Radio Veronica, maart 2012, verschijnt deze box, die focust op de langere nummers in de lijst, waar er 84 van gesorteerd zijn. En dan vaak in een lekker lange remix of 'extended version'. Wat dacht u van een bijna 14 minuten lange versie van "Welcome To The Pleasure Dome" van Frankie Goes To Hollywood, of een bijna negen minuten lange "Insomnia" van Faithless. Ook de 'usual suspects' op dergelijke compilaties, zoals "Black Betty" van Ram Jam, "Radar Love" van Golden Earring en "Year Of The Cat" van Al Stewart ontbreken niet. Zie hieronder de complete listing plus tijdsduren.
"Anouk komt op haar vijftiende studioalbum, getiteld "Set This Thing On Fire" met onversneden rock op de proppen. In de eerste seconden van de track "That’s My Heart You Hold", schallen zware gitaarklanken je tegemoet. Anouks stem klinkt opvallend helder en scherp. Nauwelijks van deze muzikale overval bekomen is het de beurt aan het titelstuk "Set This Thing On Fire." "Can’t Fix Repeaters" is een aanklacht tegen hypocrisie, oppervlakkigheid en toxisch gedrag—bijvoorbeeld in relaties of sociale kringen waar mensen zich anders voordoen dan ze werkelijk zijn. ‘Good guys aren’t all good/Verity’s a rarity’ zingt Anouk, waarmee ze onderschrijft dat moraliteit complexe materie is. Dat Anouk het beste tot het laatst bewaard heeft, blijkt als het lied "Vicky Lynn" het album afsluit. Anouk bevestigt haar status als toonaangevende rockzangeres in Nederland, we hebben er alleen een album of vijf op moeten wachten. "Set This Thing On Fire" was het wachten al die tijd zeker waard!" (nieuweplaat.nl)
De opening van een prestigieuze nieuwe concertzaal in Glasgow kan natuurlijk door geen andere band dan door het uit deze Schotse stad afkomstige Simple Minds worden gedaan. "Celebrate Live" is de registratie van dat concert op 27 november 2013. Jim Kerr en zijn mannen nemen, uitgaande van het in 2013 verschenen carrière-overzicht "Celebrate", een duikvlucht door hun repertoire in een set van 18 tracks, waaronder natuurlijk ook hits als "Promised You A Miracle", "Dont You (Forget About Me)" en "Alive and Kicking". (bron: Edsel / Bertus)
"Paul McCartney & Wings namen deze nummers op in de Abbey Road Studios voor de gelijknamige documentairefilm. Daarvoor werd 55 minuten van de muziek gebruikt, maar de band nam nog meer songs op. Die zijn terug te horen op dit album. Op "One Hand Clapping" staan songs die McCartney schreef voor Wings en The Beatles. Zo zijn er speciale versies te horen van "Let It Be" en "The Long And Winding Road". Van Wings zijn er enkele nummers te horen van het album "Band On The Run" dat eind 1973 was verschenen. Verder speelt de band een aantal covers, zoals "Blue Moon Of Kentucky" en "Go Now". Dat nummer was in de jaren 60 een hit voor The Moody Blues. In die band speelde Denny Laine, in de jaren 70 prominent lid van Wings. Ook Linda, de toenmalige vrouw van McCartney, maakte deel uit van de band." (De Stentor)
"Eind mei 2024 bereikte Paul Weller de gezegende leeftijd van 66. De ‘modfather’ heeft er dan bijna vijftig jaar popcarrière op zitten. Ook al is Weller is niet meer de man die het huidige poplandschap mede vormgeeft, hij brengt nog geregeld albums uit, met hier en daar briljante popliedjes. En net als bij zijn voorganger "Fat Pop" uit 2021 put hij uit het britpoparsenaal waaraan hij zelf heeft bijgedragen. Al ligt de nadruk nu meer op luisterliedjes met het ritme van een kalme golfslag. Het zijn de knappe arrangementen en de instrumentele invulling die de liedjes helemaal afmaken. Op "A Glimpse Of You" klinkt Weller als Bacharach op volle kracht. De strijkers, de koortjes de vibrafoon, ze zijn minutieus mooi ingepast in een bitterzoet pareltje dat bescheiden flonkert. De emotionele urgentie mag er een beetje vanaf zijn, er is niets mis met fraai vormgegeven genieting." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
