"Susan Tedeschi opent met "The Letter" en direct weet je dat dit geen herhalingsoefening wordt. Haar stem, een instrument van ongekende kracht en nuance, pakt The Box Tops’ klassieke template respectvol op en transformeert het tot iets dat tegelijkertijd rebelleert tegen het verleden. Derek Trucks’ slide guitar danst eromheen als vloeibaar zilver, elk nootje doordrenkt van de geest van Duane Allman maar gedreven door zijn eigen onnavolgbare intuïtie. Dit belooft wat voor dit album. "Mad Dogs & Englishmen Revisited" slaagt waar de meeste tribute-albums falen: het respecteert de bron zonder zich ertoe te beperken. De band toont opnieuw waarom zij de toekomst van American roots music belichamen, niet door het verleden te kopiëren, maar door het te begrijpen en door te geven aan een nieuwe generatie. Een essentieel document van levende muziekgeschiedenis. Een meesterlijke exercitie in muzikale archeologie die het verleden laat leven zonder het te mummificeren." (Maxazine; 9 uit 10 sterren)
"Genieten wordt het, vanaf de eerste tonen van de opening "Victim Of Taste": dit zal een ieder herkennen als smakelijke rechttoe-rechtaan rock ‘n roll. Geen onnodige franje, geen egotripperij, maar gewoon een goudeerlijke song. "Loser" klinkt erg gelikt en is daarmee een buitenbeentje. "Wicked" begint met zo’n powerriff die alleen Dany Lademacher kon maken, met het typische, moddervette geluid uit die twee schreeuwlelijkerds op de DooDad. De titel van het album is afkomstig uit dit nummer, zo’n song die het verdient om groots te worden gebracht voor een uitzinnig festivalpubliek. "My Street" klinkt juist lekker funky dankzij het toetsenwerk van Otto Cooymans, die zich in menig meer rustig werk ook mag uitleven op de Hammond. "Still In The Game" en "Depend On You" zijn fraaie voorbeelden van een Wild Romance die ook ingetogen kan spelen. "Too Much Is Never Enough" is een album waarop de Wild Romance meer dan ooit teruggrijpt op de erfenis van de eerste broodheer, en dat uiterst geslaagd mag heten." (Maxazine)
"Het is een gewaagde uitspraak over een zangeres die al 45 jaar in haar carrière zit. Maar met een terugkeer naar de poprock, waarbij ze welkome nostalgie combineert met de verweerde vocalen van de ster, is Bonnie's 18e album haar sterkste sinds eind jaren 80.The Best is Yet to Come’ bevat acht originele nummers, plus vier coverversies – Somebody’s Hero van C.B. Green, I’m Only Guilty (Of Loving You) eerder opgenomen door Chick Willis en Tab Benoit, I’m Not in Love van 10cc en Catch the Wind van Donovan – waarbij Bonnie’s kenmerkende toon elk nummer belichaamt en het haar eigen maakt."(Retro Pop)
"Op het voorgaande album "Love Over Gold" had de band rond zanger/gitarist Mark Knopfler met succes de overstap gemaakt van pubrock naar meer dynamisch gearrangeerde rock. Architect van de nieuwe hi-fi-sound was producer Neil Dorfsman, die daarvoor al naam had gemaakt als technicus bij Bruce Springsteen, Diana Ross en Bob Dylan. In de winter van 1984/1985 namen hij en Dire Straits "Brothers In Arms" op in twee topstudio’s, die waren uitgerust met het nieuwste snufje van dat moment: een digitale 24-sporenrecorder. Eveneens goed voor een één-op-één registratie van het geluid zonder signaalverlies. Deze jubileumeditie, aangevuld met de registratie van een volledig concert uit de bijbehorende wereldtour, verschijnt in alle gangbare vormen: op vinyl, streaming en natuurlijk ook op zilveren schijfjes. Benieuwd of het nu ook een herwaardering voor de CD teweegbrengt." (OOR)
"Eerste officiële release van The Who's veelgezochte live album "Live At The Oval 1971". Op 18 september 1971 gaf The Who een live-show voor 35.000 fans op het iconische 'The Oval'-terrein in Kennington tijdens een benefietconcert genaamd "Goodbye Summer: A Rock Concert". Dit concert is bewijs waarom The Who terecht dé ultieme live rockband genoemd werd. Het legendarische optreden is nu opnieuw tot leven gebracht met een nieuwe mix die rechtstreeks vanuit de originele 8-track analoge mastertapes komt. De energie en muzikaliteit van The Who spatten van het podium en Pete Townshend en Keith Moon zijn hier duidelijk op de top van hun kunnen. Op het album zijn naast klassiekers als "My Generation" en "Pinball Wizard" ook vijf live-uitvoeringen van hun destijds zojuist uitgebrachte album "Who's Next", waaronder "Behind Blue Eyes" en "Won't Get Fooled Again"." (Platomania)
""Switch" is het tiende studioalbum van Golden Earring, uitgebracht in 1975 als opvolger van het internationale doorbraakalbum "Moontan". "Switch" markeerde een échte switch voor de groep; in die zin dat de songs op de plaat meer waren beïnvloed door funk en progressieve rock dan voorheen. [Toetsenist Robert Jan Stips was toegevoegd als vijfde bandlid. - HB] Afgezien van een collectie nog niet eerder uitgebrachte ruwe mixen bevat deze '50th anniversary'-uitgave een nog nooit eerder uitgebrachte song opgenomen tijdens de "Switch" sessies: "Action Alice & Bow-Tie Basil". De release van dit nummer markeert de allereerste keer dat de groep toestemming geeft voor het uitbrengen van een nog nooit eerder uitgebrachte, maar voltooide studiotrack. Alle tracks zijn in 24 bit/192 kHz geremasterd vanaf de originele mastertapes. Deze uitgebreide CD-uitgave van "Switch" is de zesde in de serie van remastered & expanded Golden Earring-albums, onder toezicht van bandarchivaris Wouter Bessels." (Platomania)
"In 2024 bereikte Clapton de gezegende leeftijd van 79 jaar maar dat weerhoudt hem er niet van om vers materiaal uit te brengen. "Meanwhile" is over het algemeen een zeer relaxte aangelegenheid. Een liedje als "Heart Of A Child" is bijvoorbeeld wel erg zoet, zelfs voor Clapton in de kalm-aan-modus. Van het overige materiaal vermelden we graag de heerlijke opener "Pompous Fool", het Keltisch getinte "Sam Hall", het op een lekker reggaeritme deinende "One Woman", de samen met Van Morrison opgenomen rocker "The Rebels", het mooie, gevoelige "The Call", het fijn groovende "Stand And Deliver", de aangename slowblues "You’ve Changed" en het soulvolle, balladeske "Misfortune". Een slecht album afleveren zal Clapton niet lukken, zijn stem klinkt nog altijd prima en er staat voldoende op dat de plaat de moeite waard maakt." (BluestownMusic) Hoogtepunt is zonder de standard "Moon River", gezongen door Clapton, met indringend gitaarwerk van oude kameraad Jeff Beck, die niet lang na deze opname ons helaas ontvallen is.
De opening van een prestigieuze nieuwe concertzaal in Glasgow kan natuurlijk door geen andere band dan door het uit deze Schotse stad afkomstige Simple Minds worden gedaan. "Celebrate Live" is de registratie van dat concert op 27 november 2013. Jim Kerr en zijn mannen nemen, uitgaande van het in 2013 verschenen carrière-overzicht "Celebrate", een duikvlucht door hun repertoire in een set van 18 tracks, waaronder natuurlijk ook hits als "Promised You A Miracle", "Dont You (Forget About Me)" en "Alive and Kicking". (bron: Edsel / Bertus)
Naar aanleiding van de uitzending van de album Top 1000 Allertijden op Radio Veronica, maart 2012, verschijnt deze box, die focust op de langere nummers in de lijst, waar er 84 van gesorteerd zijn. En dan vaak in een lekker lange remix of 'extended version'. Wat dacht u van een bijna 14 minuten lange versie van "Welcome To The Pleasure Dome" van Frankie Goes To Hollywood, of een bijna negen minuten lange "Insomnia" van Faithless. Ook de 'usual suspects' op dergelijke compilaties, zoals "Black Betty" van Ram Jam, "Radar Love" van Golden Earring en "Year Of The Cat" van Al Stewart ontbreken niet. Zie hieronder de complete listing plus tijdsduren.
"In 2023 verschenen al de eerste twee delen van de compilaties "The Journey". Het waren thematisch opgezette dubbelalbums met daarop de iconische songs uit de jaren zestig en zeventig, aangevuld met wat zeldzame tracks. "The Journey - Part 3" behelst het tijdperk van 1977 tot 1984. Het was een periode waarin de hits minder dik gezaaid waren, al had The Kinks wel veel succes met de liveversie van "Lola". Toch werd er door de band rond Ray en Dave Davies regelmatig goede nieuwe muziek gemaakt. "A Rock 'N' Roll Fantasy" levert de verstilde melancholie waar The Kinks zo goed in was. De band deed een geslaagde gooi naar de dansvloer met "(Wish I Could Fly Like) Superman", terwijl "Come Dancing" een onweerstaanbaar popliedje bleek. De tweede helft van de bloemlezing is nog interessanter, want die biedt nooit eerder verschenen liveversies van o.a. "You Really Got Me", "Till The End Of The Day" en "Sunny Afternoon" zoals die in 1993 in de Londense Royal Albert Hall werden opgenomen." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
Duitse rock-veteraan met rauwe stem die wisselt tussen gedreven rock en luchtiger werk met humoristische teksten. (Muziekbank) Dit is een compilatie.
"Eind mei 2024 bereikte Paul Weller de gezegende leeftijd van 66. De ‘modfather’ heeft er dan bijna vijftig jaar popcarrière op zitten. Ook al is Weller is niet meer de man die het huidige poplandschap mede vormgeeft, hij brengt nog geregeld albums uit, met hier en daar briljante popliedjes. En net als bij zijn voorganger "Fat Pop" uit 2021 put hij uit het britpoparsenaal waaraan hij zelf heeft bijgedragen. Al ligt de nadruk nu meer op luisterliedjes met het ritme van een kalme golfslag. Het zijn de knappe arrangementen en de instrumentele invulling die de liedjes helemaal afmaken. Op "A Glimpse Of You" klinkt Weller als Bacharach op volle kracht. De strijkers, de koortjes de vibrafoon, ze zijn minutieus mooi ingepast in een bitterzoet pareltje dat bescheiden flonkert. De emotionele urgentie mag er een beetje vanaf zijn, er is niets mis met fraai vormgegeven genieting." (Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
