"Het licht markeert het leven in de meest noordelijke landen van ons continent, vrij letterlijk. De mensen wachten op de zomer, als de duisternis eindelijk wordt teruggedrongen. Thorbjørn Risager gebruikt het als beeldspraak voor het innerlijke licht: de duisternis overwinnen en wachten tot het licht weer aangaat, de donkere gedachten verdrijvend zodat er weer plaats is voor optimisme. Alleen dan ga je door, dat optimisme moet het uiteindelijk winnen van alles dat het leven zo zwaarmoedig maakt. Het is een positieve boodschap en daarom is "Inner Light" ook een lekkere, funky plaat geworden, inclusief energieke blazers. Het is als single een fijne introductie voor het album "House of Sticks". "Said I Was Hurt" is dan weer een prachtige ballad waarin Risager echt hartverscheurend klinkt: hier wordt waarlijk een ziel blootgelegd. 'It’s alright, I feel good, gonna hold my head up high, we’re gonna make it,' stelt Risager in "We’ll Get By". Dat we er maar lang getuige van mogen zijn." (Maxazine; 9 uit 10)
“Het negende album ‘Can You Stand The Heat’ van Ana Popovic is veel meer dan een bluesalbum. Het is een zeer geslaagde mengeling van blues, soul, rock, funk en jazz. Zonder uitzondering zijn alle nummers op deze gedurfde CD meer dan uitstekend. ‘Standaard’ bluesnummers zijn op deze schijf niet te horen, wel origineel ‘groovy’ en soulful bluesy werk. Als je bijvoorbeeld naar het intro van “Boys’ Night Out” luistert dan verwacht je gewoon de stem van James Brown te gaan horen, zo authentiek klinkt het met die blazers, het (soul) gitaarwerk en de stuwende baslijnen. Op “Hot Southern Night”, dat ze samen met haar echtgenoot schreef, speelt Lucky Peterson mee. Een heerlijke shuffle met soulfulle zang van Ana en Lucky Peterson. En messcherp gitaarwerk van Ana! Luister naar deze CD en je waant je in het zuiden van de Verenigde Staten waar de avonden warm en lang zijn en de nachten kort. Feel the groove! Ana is dieper gegaan dan ooit tevoren. Een meesterwerk! (Blues Magazine)
"Julian Sas viert met "Miles And Memories" zijn dertigjarig jubileum als professioneel zanger en gitarist en in die periode groeide hij uit tot een vaste waarde binnen de de internationale bluesrock. Hij markeert die mijlpaal niet met een liveplaat of een obligate compilatie, maar met een album met acht splinternieuwe composities. In het titelnummer blikt hij terug op de jaren die achter hem liggen. De rest van zijn songs bevatten meer persoonlijke roerselen of milde maatschappelijke observaties. Het Hendrix-achtige "Getting Thougher Every Day" is een sterk voorbeeld van dat laatste. Alles is verpakt in de robuuste bluesrock waar Sas bekend mee werd: rauwe zang, stevige tempo's en zijn als altijd fenomenale gitaarspel. Het is een van de meest spontaan en energiek klinkende platen van Julian Sas tot nu toe. Het jubileumalbum laat daarmee boven alles horen dat de muzikant en zijn band zicht blijven ontwikkelen. Ook na dertig jaar." (Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
“Het feit, dat bluesrock giganten als Joe Bonamassa en Kenny Wayne Shepherd op haar nieuwe live album meedoen, toont al aan dat de Britse zangeres-gitariste Joanne Shaw Taylor een bluesrock artieste van formaat is. Dit live album is inmiddels haar tiende album, dat werd opgenomen in het Franklin Theatre in Franklin, Tennessee. Joanne wordt hier begeleid door haar sublieme band, die bestaat uit Bob McNelley (gitaar), Steve Mackey (bas), Jimmy Wallace (keyboards, piano), Nick Buda (drums) en de zeer soulvolle backing vocals van Devonne Fowlkes en Kim Fleming. Er staat een grote hoeveelheid covers op het album, die door Joanne allemaal naar haar eigen, vaak zeer soulvolle, hand worden gezet. Op dit sublieme live album bewijst Joanne Shaw Taylor nogmaals dat zij tot de top van de bluesrock hoort!” (Bluestown Music)
“Roots rock is undoubtedly powerful on its own, but “Paint The Roses (Live in Concert)” by Larkin Poe and Nu Deco Ensemble elevates it to a new level of stunning vigor. “Sometimes” eases listeners in. “Back Down South/Blue Sky” is marked by soulful vocals and booming percussion. The original is sharp and impactful. Sisters Rebecca and Megan Lovell pay homage to their late grandfather on “Mad as a Hatter.” Emphasizing the fear that comes with having your own thoughts and memories stolen from you, the lyrics are a heartbreaking yet realistic look into what battling mental illness can entail. Tracks like “Danger Angel” and “Tears Of Blue To Gold,” both from 2020’s “Self Made Man,” do their original forms justice while introducing new, softer musical features. “She’s a Self Made Man” is a triumphant end to an equally triumphant live album. Larkin Poe and Nu Deco Ensemble’s is a stunning, orchestral take on some of the duo’s most well-loved songs.” (Unclear)
"The album Beck-Ola, released in June 1969, was Jeff Beck Group's second album. Beck was reacting to the success of peers and competitors like Cream and Led Zeppelin here, bands that had been all over the charts with a hard rock sound soon to be dubbed heavy metal, and indeed, his sound employs much the same brand of "heavy music" as theirs. But he was also preparing listeners for the weakness of the material on an album that sounds somewhat thrown together. Two songs are rehauls of Elvis Presley standards ("All Shook Up" and "Jailhouse Rock") and one is an instrumental interlude contributed by pianist Nicky Hopkins, promoted from sideman to group member. But that doesn't detract from the album's overall quality, due both to the guitar work and the distinctive vocals of Rod Stewart, and Beck-Ola easily could have been the album to establish the Jeff Beck Group as the equal of the other heavy bands of the day." (Allmusic)
"Op "Heavy Soul" keert Shaw Taylor weer enigszins terug naar haar roots. Ze noemt de muziek op "Heavy Soul" ‘a fusion of contemporary soul-pop and roots music’. Daartoe nam ze de bekende producer Kevin Shirley in de armen. De titel "Heavy Soul" dekt de lading dan ook behoorlijk op dit album. Openingstrack "Sweet ‘Lil Lies" is nog vooral energieke soul-pop en ook in Joan Armatrading’s "All The Way From America" horen we nog weinig blues/roots- invloeden. Maar dat verandert in "Black Magic", dat vooral energieke soul-blues is met mooi slidegitaar- en pianowerk. En ook "Drowning In A Sea Of Love" is een terugkeer naar de soulroots. De song, geschreven door de grondleggers van de Philly Soul, Gamble & Huff, krijgt een knallende soul-uitvoering. Al met al heeft Joanne Shaw Taylor met "Heavy Soul" een fraai album gemaakt dat haar status in de Verenigde Staten ongetwijfeld zal versterken." (Blues Magazine)
"Fan en verzamelaar zijn van meestergitarist Joe Bonamassa is over het algemeen geen goedkope aangelegenheid. De man staat erom bekend in rap tempo nieuwe releases, hetzij studiomateriaal dan wel live albums uit te brengen. Dan ligt natuurlijk overdaad en overbodigheid op de loer maar gelukkig is daar bij deze artiest zelden sprake van. Joe's debuut in de legendarische Hollywood Bowl is er een om je vingers bij af te likken. Heerlijke uitvoeringen van onder andere Last Curtain Call, Sloe Gin en de vooruitgeschoven single "Twenty-four hour blues" krijgen een extra dimensie door de ondersteuning van een 40-koppig orkest welke een fantastische toevoeging aan de nummers biedt. Met deze toevoeging aan zijn reeds omvangrijke discografie bewijst Bonamassa onomstotelijk tot de allergrootste bluesgitaristen aller tijden te behoren. Het is een dure bezigheid om het oeuvre van deze man compleet te houden, maar dit is verplichte kost!" (Platomania)
"Van de ballads springt "All Out Of Tears" eruit. Een nummer, dat mede gecomponeerd werd door Teeny Tucker, de dochter van Tommy Tucker. Het nummer handelt over het verlies van haar zoon en wordt zeer breekbaar door Walter vertolkt. In het intieme mid-tempo "Heaven In Your Eyes" bewijst hij nogmaals dat het bij hem niet alleen maar gaat om hard beukende bluesrock hoewel zijn schrijnend harde gitaar in dit nummer wel voor een rauwe rand zorgt. De opener van het album, "Ordinary Madness" heeft een jazzy geluid en is een zwoel pompende shuffle. Ook de combi van blues en Americana in "Heartland" mag er zijn! De fans van Walter Trout zullen met zijn fantastische nieuwe album zeker niet teleurgesteld worden. Walter Trout staat nog steeds voor zeer hoogwaardige bluesrock!" (Bluestown Music)
"“Ik heb zo’n goed gevoel bij de nummers op dit album en met Billy Gibbons, Brian May en Tim Montana die meedoen is het de hemel voor gitaristen”. Aldus oudgediende en levende legende Steve Cropper over zijn album "Friendly Town". Met 13 nummers levert Cropper een waardige opvolger voor "Fire It Up", warme soulvolle rock en blues vormen het leeuwendeel van het album dat weliswaar zijn naam draagt maar nergens een grote Cropper show is. De bandleden krijgen allemaal ruimschoots de ruimte om hun talenten te etaleren en met muzikanten van wereldklasse legt die keuze bepaalt geen windeieren. Stuk voor stuk zijn de liedjes vakkundig in elkaar gezet waarbij de invloeden die de man nou eenmaal met zich meedraagt nooit ver weg zijn. De liefhebbers van verwarmende en soul doordrenkte gitaarmuziek mogen deze release eigenlijk niet missen. Met "Friendly Town" levert Steve Cropper misschien wel een heerlijke soundtrack af, aan de muzikale omlijsting zal het in ieder geval niet liggen." (Blues Magazine)
"Walter Trout, de eeuwige overlever van de bluesrock, is misschien op sommige plaatsen gebroken, maar zelfs de gebroken moderne wereld en de persoonlijke ontberingen die hij heeft doorstaan, hebben hem niet onherstelbaar beschadigd. Het album begint met het titelnummer "Broken" en eindigt met een nummer dat "Falls Apart" heet. Daartussenin is het een mengelmoes van woede en sereniteit, terwijl het veerkrachtige icoon van het genre "altijd vasthoudt aan hoop" te midden van de vlek van dystopie. Het openingsduet met Beth Hart is een 'match made in bluesrock heaven'. Het thema van hoop komt duidelijk naar voren in de relaxte shuffle van "Courage In The Dark", waarbij Trout diep graaft voor de beste solo van het album, zonder twijfel." (Blues Rock Review; waardering 8 uit 10) Bevat naast een duet met Beth Hart ook een samenwerking met Dee 'Twisted Sister' Snider!
"Als er één muzikant bewijst dat je met goede muziek en hard werken een flinke fanschare kunt opbouwen dan is het wel Joe Bonamassa. De Amerikaanse gitarist is bijna continu op pad en als hij dat niet is, zit hij in de studio om muziek op te nemen. Hij brengt regelmatig nieuwe albums uit en het aantal gastoptredens dat hij heeft verzorgd is niet bijna niet meer te tellen. Hij werkte met iedereen samen, van Walter Trout en Jimmy Barnes tot John Hiatt. Het is inmiddels traditie dat hij na elke studioplaat een concertregistratie uitbrengt en dit jaar is dat niet anders. "Tales Of Time" is de liveplaat na "Time Clocks". Als uw recensent goed heeft geturfd is dit zijn 17e live album. Dat riekt naar overdaad, maar gelukkig zijn acht van de tien nummers op het album afkomstig van Time Clocks zodat we niet met een enorme overlap met vorige liveplaten te maken hebben." (Written in Music)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
