"De vrienden mogen er alvast zijn: Eric Clapton, Ron Wood, David Gilmour, Albert Lee, Mark Knopfler, Paul Ansell en Mike Sanchez, begeleid door o.a. The Rhythm Kings van Bill Wyman die voortdurend kijkt alsof hij aan een plaspauze toe is. Scotty Moore (1932) was verantwoordelijk voor de zo karakteristieke gitaarpartijen op Elvis vroege werk. 50 Jaar later mocht hij ze nog eens in de Abbey Road Studio voor publiek ten gehore brengen in samenwerking met de genoemde coryfeeën. Het leverde een vlotte, geroutineerde presentatie op zonder al te grote verrassingen. Ansell en Sanchez komen het meest natuurlijk over, Gilmour tekent voor een mooie uitvoering van "Dont" en gitarist Martin Taylor excelleert in instrumentale versies van "Heartbreak Hotel" en "Tennessee Waltz". Maar de meeste aandacht gaat natuurlijk uit naar Scotty Moore en zijn grote semi-akoestische gitaar. En wat nou zo aardig is, de oude baas klinkt nog precies als op de oorspronkelijke opnamen uit de jaren '50." (Jaap van Eik, Revolver)
Op 8 januari 1935 werd Elvis Aaron Presley geboren. Hij zou uitgroeien tot de 'King of Rock and Roll'. Hij geldt als één van de succesvolste en populairste solo-artiesten aller tijden. Ter gelegenheid van deze unieke dag verschijnt deze dubbelaar "The 80th Anniversary", met in totaal 51 tracks. De theatershow "Elvis - The 80th Anniversary" zal vanaf januari 2015 tot eind maart 2015 gaan lopen. Verder staan er in 2015 meerdere live-producties op stapel. De selectie van de tracks voor deze dubbelaar is tot stand gekomen in samenwerking met de Nederlandse fanclub Its Elvis Time. (bron: RCA/Sony Music)
"Chuck Berry hoopt in 2017 zijn negentigste verjaardag vieren en zal dit opluisteren met het uitbrengen van zijn eerste album in decennia. Ook Ace is de oude meester niet vergeten. Wie aan rock 'n' roll denkt, denkt aan Chuck en qua liedjes schrijven was de man in het genre ongeëvenaard. Een selectie uit zo'n veertig jaar aan covers, maakt dit nog eens duidelijk. Van Elvis Presley, Buddy Holly en Jerry Lee Lewis, tot Marty Robbins, Beach Boys en het tomeloos energieke MC5, zoals hier te horen op "Back In The USA"." (Corné Ooijman, Platomania)
"This 47-song collection does have every recording the Everly Brothers released while they were on the Cadence label in 1957-1960, and does also include at least one version (always the familiar one, in case only one is used) of every song the pair recorded for the label. However, it does not include most of the alternate versions. That technicality out of the way, this is a very good collection for those who want more early Everlys than just a Cadence best-of disc, but not want every last thing, though it does have everything from their Cadence singles and LPs. Also, this has 4 previously unreleased demos, all Phil Everly songs, none dated, but almost certainly recorded in the late '50s. These sound like Phil Everly solo acoustic numbers rather than full duo performances, but they're certainly worth having if you love your Everlys. Also of value are a couple of demos of Don Everly originals, "Give Me a Future" and "Life Ain't Worth Living," that aren't easy to come by either." (Richie Unterberger, Allmusic)
De carrière van Buddy Holly duurde iets meer dan twee jaar voordat een tragisch vliegtuigongeluk, op 3 februari 1959, een einde maakte aan zijn leven. toch is zijn erfenis nooit vervaagd in de decennia die volgden. Zijn liedjes werden gecoverd door talloze zangers en bands (o.a. The Beatles en The Rolling Stones). De linernotes zijn geschreven door Robert Haagsma. (bron: Universal) "Bij zijn dood had hij een een tiental hits op zijn naam staan, waarvan "That'll Be the Day", "Peggy Sue" en "Everyday" de bekendste waren. Bovendien had hij nog het nodige op de plank liggen. Tot ver in de jaren zestig bleef er 'nieuw' werk van hem verschijnen. Daarbij zaten pareltjes als "It Doesn't Matter Anymore", "Crying Waiting Hoping" en "Love Is Strange". Zoals gebruikelijk in de "Collected"-serie bevat de eerste CD alle grote hits die Holly solo en met zijn band The Crickets opnam, de tweede de goede albumtracks en de derde CD bijzondere opnames, in dit geval vooral liedjes van zijn postume albums." (Jan vd Plas, Oor)
19 songs live, met alle grote successen, o.a. 'Bye Bye Love' en 'Wake Up Little Suzie'. "Don en Phil zijn hier inmiddels in de veertig, maar zingen boedstollend goed - er valt werkelijk geen onvertogen noot te bespeuren, alle knallers van weleer komen er spatzuiver uit." (Jaan van Eik, Revolver's Lust For Life)
Blue Hotel, "Lie To Me en Wicked Game. Met name de laatste betekende de grote doorbraak voor Isaak in Nederland, het gelijknamige album ging destijds ruim 150.000 keer over de toonbank. 15 jaar en 5 albums later is het tijd voor een overzicht van zijn grootste hits: 18 tracks, inclusief een nooit eerder uitgebrachte, akoestische versie van "Forever Blue" en drie nieuwe songs. Eén van die drie is een geweldige cover van de Cheap Trick-evergreen I Want You To Want Me. Deze speciale editie gaat vergezeld van een DVD met 18 videoclips. Isaak heeft de clips persoonlijk van commentaar voorzien en de DVD biedt de mogelijkheid een audiospoor met zijn commentaar te laten meelopen.
Graad 3
"Zijn eerste album sinds het in 1979 verschenen "Rock It" mag de op 18 maart 2017 overleden Chuck Berry dan zelf niet meer meemaken, maar gelukkig wist hij het nog wel af te maken. Naast de zwoele standaard "You Go To My Head" en "Darlin'", een sterk en ontroerend duet met zijn dochter, prikkelt hij de luisteraar zo nu en dan met een eigenwijze solo. Chuck toont ouderdom in stijl, met opvallende bescheidenheid." (Corné Ooijman, Platomania)\n\n"Chuck Berry's voorlaatste nieuwe werk dateert van 1979. Iedereen dacht dat hij allang de pen had neergelegd, maar door de jaren heen had hij diverse nieuwe songs geschreven die eind 2016 zijn vastgelegd. Dat deed hij met zijn vaste begeleiders, met zoon Charles op gitaar en dochter Ingrid op zang en mondharmonica. Wat meteen opvalt is de vitaliteit: "Big Boys" en "Wonderful Woman" hadden zó uit de jaren 50 of 60 kunnen komen. "Jamaica Moon" doet dat ook, want is een bewerking van "Havana Moon". Met "Lady B Goode" voegt hij na "Bye Bye Johnny", "Johnny B Blues" en "The Concerto In B. Goode" opnieuw een hoofdstuk toe aan het verhaal van country boy "Johnny B. Goode". Tom Morello en Gary Clark Jr. mogen een solootje meespelen en dat doen ze vaardig, maar de oude baas geeft ze een lesje in personality. De grote verrassing komt tegen het eind: "Dutchman" is een messcherpe 'talking blues' in de beste traditie van Tom Waits en is bij deze meteen genomineerd voor het lijstje beste songs van 2017." (Jan vd Plas, Oor)
"Tussen de verzamelboxen en compilatie-CDs die eind 2008 verschenen, is het vier CDs tellende retrospectief van Roy Orbison de mooiste. Voor het eerst is de loopbaan van de man die in december 1988 overleed, helemaal gevolgd en treffen we zowel de vroege opnamen uit de jaren vijftig (voor het vermaarde Sun label) als werk van zijn postuum verschenen en meest succesvolle plaat "Mystery Girl" aan. Er is nauwelijks een minder moment op deze grootse compilatie te vinden. De hits uit de jaren zestig ("Only The Lonely", "Oh, Pretty Woman") zijn natuurlijk overbekend en op talloze heruitgaven te horen, maar de vele eenmalige uitstapjes van Orbison op filmsoundtracks waren vaak lastig vindbaar, en zijn dankzij de inspanningen van Orbisons weduwe nu eindelijk allemaal bij elkaar gezet. Prachtig bijvoorbeeld is het liedje "Live Fades Away" uit de film "Less Than Zero" (1987) dat Orbison schreef met Glenn Danzig, en dat werd geproduceerd door Rick Rubin." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren)
Verzamelaar van Fats Domino (1928-2017), oorspronkelijk verschenen in 1959. Werd in 1999 opnieuw uitgebracht met 12 bonustracks.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
