De Amerikaans Stefan Grossman (1945) heeft een encyclopische kennis van blues en dan specifiek bluesgitaarspel in folk- en countryblues. Dit is een vroeg album van hem, uit 1970: een dubbelaar, waarop hij in 24 tracks een scala aan speeltechnieken de revue laat passeren - alles van tokkelen tot slide. Soms gegoten in instrumentals (a la John Fahey) soms in songs. Zeker dan is er ook verwantschap te horen met de Britse folkscene uit die tijd, waar hij toen ook contacten mee had: denk vooral aan Pentangle (met de gitaristen Bert Jansch en John Renbourne) en Gordon Giltrap. De grote folkblueslegende Son House ontmoette hij op diens laatste Europese tournee. Grossman speelt hier twee van zijn songs, die House zelf zingt! De van Son House geleerde gitaarpartijen worden dus gespeeld door Grossman. Ook van zijn eerste leermeester Rev. Gary Davis en de grote Mississippi John Hurt speelt hij werk, maar het leeuwendeel is van eigen had, hoewel veelal refererend aan het werk van zijn voorbeelden.
Bevat o.a.: Bermuda triangle exit ; The way she walks ; Why a duck ; Tribute to Lonnie Johnson ; Yazoo Basin boogie
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
