"Atsaxofonist/componist Steve Coleman is een conceptueel muzikant. De laatste tijd stelt hij het menselijk lichaam centraal in de composities. Gewrichten zijn belangrijk op "Synovial Joints", dat hij met een 21-koppige band heeft opgenomen. Gewrichten verbinden delen van het menselijk lichaam zoals Coleman muzikale invallen combineert. Niet zo heel ingewikkeld dus, ware het niet dat hij er nog het concept van de 'camouflage-orkestratie' bij bedacht. Iets met het ongeorganiseerde geluid in oerwouden, maken we uit de hoestekst op. Het klinkt in elk geval geweldig. Thema's komen op en verdwijnen weer, verdrukt door strijkers of zelfs zangstemmen. Langzaam vergeet je bij het luisteren de conceptuele gedachten en laat je je meevoeren door prachtig samenspel van Coleman en zijn trompettist Jonathan Finlayson. De Afrikaanse ritmes in "Nomadic" en "Eye Of Heru" zijn meeslepend. Los van welk concept dan ook: er wordt op "Synovial Joints" gewoon prachtig gespeeld." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Steve Coleman's debut recording as a leader was the beginning of the documentation of his M-Base music on record. Coleman teams up with some of his top associates of the era, including pianist Geri Allen, bassist Lonnie Plaxico, and drummer Marvin "Smitty" Smith; plus, there are guest appearances by Cassandra Wilson (who sings on "No Good Time Fairies") and trumpeter Graham Haynes. The funky yet creative music has less crowded ensembles than Coleman's upcoming records would, and serves as a fine showcase for the talented and strikingly original altoist who contributed six of the eight numbers." (Allmusic)
"Altsaxofonist en componist Steve Coleman blijft verbazen met muziek die niet alleen veel van de muzikanten vraagt, maar minstens zoveel van de luisteraar. Negen muzikanten zijn er hier te horen en er is geen drummer aanwezig. Het ritmische fundament komt meestal van pianist Matt Mitchell met bassist Greg Chudzik en soms van percussionist Neeraj Mehta. Dat alles zo zorgvuldig in elkaar valt mag een klein wonder heten, want de negen muzikanten spelen vaak in twee groepjes een eigen melodie, die om elkaar heen cirkelen. Coleman en trompettist Jonathan Finlayson blazen korte cirkelvormige melodietjes waar violist Kristin Lee en zangeres Jen Shyu grote lijnen omheen spannen. Prachtige combi, die viool en woordloze vocalen. Harmonisch zit het allemaal razendknap in elkaar. Al wordt de analogie met de bokssport die Coleman benadrukt in het cd-boekje niet helemaal duidelijk. Elegant ballet, vooruit. Maar van harde slagen, laat staan een knock-out, is hier geen sprake." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Very much a co-op trio, this ECM date matches together bassist Dave Holland, his old associate Jack DeJohnette and altoist Steve Coleman, who spent time in both of their bands. For the well-rounded date, the band performs one song apiece by Coleman and DeJohnette, four by Holland, a traditional "African Lullaby," Charlie Parker's "Segment" and Duke Ellington's "Take the Coltrane." Steve Coleman, who always had an original sound, really excels in this sparse setting." (Allmusic, 4 uit 5 sterren)
"The renowned bassist and his group are captured at the 1986 Zelt-Music Festival in Freiburg, Germany. Holland was by this time a legendary figure thanks to his contributions to Miles Davis' late-sixties fusion period, as well as celebrated excursions into the avant-garde. In this concert, he focused on more straightforward yet still challenging hard bop, leading a band of front rank jazz musicians (trumpeter Kenny Wheeler, saxophonist Steve Coleman, trombonist Robin Eubanks and drummer Marvin "Smitty" Smith) through a program of engaging and angular compositions. The music is distinguished by tight ensemble playing and long, meaty solos that explore new ground rather than recycled cliches. The visual presentation is clean and simple, with unobtrusive camerawork and fluid editing that effectively showcase the group's individual players and collective rapport. There are no extras, just good, solid jazz that sounds as compelling now as it did in 1986. That's really all you need." (Dean Brierly)
"Een van z'n meest ambitieuze muzikale syntheses: een dialoog van jazz met Afro-Cubaanse muziek. Het resultaat is verbluffend: na gewenning aan de polyritmische complexiteit ontrolt zich een spiritueel, uitgebalanceerd vertoog." (AB, VK)
Live-opnamen uit 1995 met o.a. een Arabische zanger.
Ambitieuze dubbelaar, een met The Council of Balance en een met The Five Elements. Een mix van post-Coltrane-jazz en funk- en afro-ritmes, die duidelijk laat horen dat Coleman een grote inspiratiebron voor SFeQ is geweest.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
