"Het is een combinatie die, achteraf gezien, onvermijdelijk lijkt. Rod Stewart begon standards te zingen aan het begin van de jaren 2000, waardoor zijn uitstapje naar het Great American Songbook een vaste standaard werd. Jools Holland speelde vanaf het begin van zijn carrière barokpiano en nam stiekem wat boogie woogie mee op Squeeze-albums vanaf "Cool For Cats". Stewart belde Holland uit het niets met de vraag of hij en zijn Rhythm and Blues Orchestra misschien geïnteresseerd waren om samen een plaat te maken. Holland herkende al snel een geestverwant, accepteerde en het duo maakte "Swing Fever", een plaat vol jump blues, boogie woogie en andere swingende R&B. Waar Rod op de "Great American Songbook"-albums vaak een beetje gemaniëreerd overkwam, zelfs stoffig, zingt hij hier met een overduidelijke grijns, met een vrolijk geluid dat wordt geëvenaard door Hollands stampende piano en de grote, bruisende ritmes van de band." (AllMusic; 4 uit 5 sterren)
Dubbel-CD met hits uit de jaren '70, '80 en '90 van de 20ste eeuw, met ook een paar nummers van the Faces, naast classics als 'Sailing', 'Da Ya Think I'm Sexy'.
Het levensverhaal van de Engelse zanger (1945- ).
"Wie nog steeds een plaat van Rod Stewart verwacht zoals hij ze vijftig jaar geleden maakte, komt opnieuw bedrogen uit. Rod is namelijk wat ouder en springt niet meer zo vrolijk en vrij in het rond als ten tijde van Atlantic Crossing of Blondes Have More Fun. Toch is het te gemakkelijk om Stewart aan de kant te schuiven, aangezien hij nog steeds prettige muziek maakt. Oké, hij speelt wat meer op zeker en ruig is het al lang niet meer, maar die stem… Je zou willen dat jemet 76 jaar nog zo zou kunnen zingen als Stewart. Inhoudelijk krijgen we negen eigen stukken en drie van anderen, waarvan These Are My People van Johnny Cash en Some Kind Of Wonderful in het oog springen. Born To Boogie is opgedragen aan T Rex voorman Marc Bolan. Stewart laat horen nog niet versleten te zijn." (Platomania)|
Warner Bros. goes deep into the vaults to reveal the secret studio history of this very public performer with a boxed set of unreleased recordings chosen from sessions spanning 1971-1998. Encompassing more than 25 years, this collection's 63 songs, outtakes, and ephemera provide extraordinary insight into the studio work of one of rock's legendary figures and paint a picture of what might have been. Many of these performances are more stripped-down and intimate than their released counterparts, so the set becomes an illustration and a showcase of Rod's creative process. With an estimated 250 million in album and single sales, Rock and Roll Hall of Famer Rod Stewart arguably possesses one of rocks greatest and most distinctive voices. For many years, he called Warner Bros. home, first as lead singer of the influential band the Faces and later as an internationally successful solo artist.
Het eerste solo-album van de voormalige Yardbirds-gitarist, die om zich heen een fijn rockend rhythm & blues-bandje had gevormd met de jonge Rod Stewart en de toen bas spelende Ron Wood (later allebei in The Faces). Het Yardbirds-nummer "Shape Of Things" krijgt een indrukwekkende soul-make-over, waarin Stewart klinkt alsof hij de reïncarnatie van de recent verongelukte Otis Redding zelve is. Diepe blues is er ook in de vorm van o.a. Willie Dixons "You Shook Me". Interessant: John Paul Jones speelt orgel op dit nummer. Hij zou hetzelfde nummer een jaar later met Led Zeppelin opnemen. Ook Jimmy Page, toekomstig Led Zep-gitarist en voormalig Yardbirds-collega van Jeff, is te horen in twee nummers. Eén van die songs behoort tot de bonustracks, voornamelijk singles die vòòr het album verschenen, waaronder het bekende instrumentale "Beck's Bolero" en "Hi Ho Silver Lining", met ook zang van Jeff zelf (de eerste en laatste keer dat hij in een studio zong).
Vier CD's vol met nooit eerder officieel uitgebracht live-materiaal van Stewart, chronologisch gerangschikt van 1976 tot 1998. De eerste CD is geheel gevuld met opnamen uit 1976. Toen was hij nog meer een rocker dan een popartiest en zoals te verwachten valt komt hij ook live uitstekend uit de verf met songs als "Tonight's The Night (Gonna Be Alright)" en "Maggie May". Wat vooral interessant is aan de opnamen op de overige drie CD's, is dat hij zelfs in de jaren dat zijn albums steeds meer gladde mediocere pop bevat, hij live vaak heel genietbaar blijft. De man heeft natuurlijk een soulvolle rockstem en een performance waar je 'u' tegen zegt. Al met al een mooie verzameling opnamen, die wel een iets informatiever boekwerk en luxere verpakking had verdiend dan wat het nu heeft.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
