"Moody guitar finger-picking and Dylan-esque harmonica playing kick off this attractive pop amalgam of American and Manding folk styles, which ultimately shifts into straightahead mbalax". (Bob Tarte, Allmusic).
"A seventh album from Senegalese artist Ismaël Lo. The album starts out with a powerful vocal showpiece in "Aiwa," followed by a light song in French. Following is the dancehall-worthy "Biguisse," with its thick beats, followed by the slower "Amoul Solo" and the heart-wrenching title track. The next two tracks bring the urban groove back, and the invocation of a democratic Africa presents a distinct Latin flavor. "Diour Sani" and "Badara" show off more guitar work from Ismaël Lo, as well as a bit of harmonica in "Badara." "Ma Dame" brings a loping, reggae-like beat, and "N'Dally" returns the Parisian dance sounds. "Xalas" shows a more chaotic, rhythmic side to Lo's composing, and "Mam" follows it up carefully, keeping in the same tone and even repeating a bit of the chorus. Punchy horns and a complex beat serve the listener a treat on the way out of the album. Throughout, it's a worthwhile album, showing a multitude of sides to Lo's songwriting abilities." (Adam Greenberg, Allmusic)
Hybrid SACD met twee superaudio-sporen (stereo en surround) en een gewone CD-laag. Het gonst al jaren van de geruchten: na ruim 8 jaar werken is het zover: ex-Pink Floyd-voorman Roger Waters presenteert met trots z'n eerste klassieke opera, in drie bedrijven, gebaseerd op de geschiedenis van de Franse Revolutie. De drie hoofdrollen in de opera zijn weggelegd voor topstemmen van deze generatie: Bryn Terfel, Ying Huang en Paul Groves. Waters overtreft met dit opmerkelijke klassiek-debuut ieders verwachtingen!
"Senegalese guitarist, harmonica player and singer Ismaël Lo is a rising star of world music. With his smooth multi-textured voice and low-key folky style, he and his band play strong, complex, percussion-laden mbalax songs that discuss important topics in Senegal ranging from racism and respect to immigration. This is his fourth solo release. The horn arrangements are tight, and the combination of horns and guitar lines makes for a nice, danceable groove throughout the album. Aside from the superb instrumental work, however, Lo's voice is really the star of the album. At times able to command the full capacity of many of his African vocalist predecessors (Salif Keita, Youssou N'Dour, etc.), he is also capable of providing a nice, soft vocal texture to lay over the top of the instrumental end if necessary." (Sandra Brennan / Adam Greenberg, Allmusic)
Heruitgave uit 2003 van oorspronkelijk i n1996 uitgebracht album, maar dan aangevuld met enkele bonustracks en remixen. "Senegalese guitarist, harmonica player and singer Ismael Lo is a rising star of world music. With his smooth multi-textured voice and low-key folky style, he and his 12-piece band play strong, complex, percussion-laden mbalax songs that discuss important topics in Senegal ranging from racism and respect to immigration. (Sandra Brennan, Allmusic) Hij maakt voor Westerse oren toegankelijke afro-pop, waarin de Mbalax-basis is gemengd met elementen uit westerse pop, zoals bij het internationale werk van Youssou N'Dour, met wie hij een kwinkelerend hoog, warm en loepzuiver stemgeluid deelt. Met o.a. een duet met Marianne Faithfull.
In de Muziekbank maakten we pas in 2007 kennis met deze Senegalese zanger/muzikant/liedschrijver. Een beetje laat, want zijn professionele muziekcarrière begon al in 1979 in de mbalax-bluesband Super Diamono. Omdat hij een multitalent was dat zowel als zanger, gitarist als componist uitblonk, wist hij zich snel op te werken tot sleutelfiguur in die groep. Midden jaren '80 ging hij solo verder, in 1986 leidend tot een titelloos debuut. Daarvan is hier het nummer "Xiif" te horen. Het is het oudste nummer op een verzamelaar met materiaal dat vanaf dat punt een periode van 10 jaar beslaat. We horen duidelijk dat Lo een vergelijkbare roots heeft als landgenoot Youssou N'Dour, maar Lo is minder in de weer met de sterk ritmische Mbalax-muziek (al ontbreekt die niet) en is meer een ingetogen liedjesschrijver (vandaar de titel van deze CD!), waarbij de akoestische gitaarbasis evident is. Hij is daarin ook duidelijk geïnspireerd door westerse singer/songwriters. Niet voor niets is zijn bijnaam 'Bob Dylan of Senegal'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
