"The maestoso opening {of the Seventh symphony] has never portrayed the majesty of the alpine landscape more effectively - a very impressive start. In the rest of the first movement, the music never drags or lacks sparkle. There's plenty of variation of speed within the overall tempo, and this keeps the interest up too. Whatever their shortcomings in the earlier recordings, CPO's engineers have done a good job of capturing the excellent virtuosity of the Philharmonia Hungarica's wind players in this piece. It's a confident and inspiring start. In the larghetto movement, 'On the Lake ', the sultry afternoon, with the threat of distant thunder is captured to magical effect. The Celebration Overture is one of a series of pièces d'occassion which Raff wrote in the 1860s. Based upon the anthem of the duchy of Nassau (more familiar to us now as "God save the Queen"), it is a technically very proficient but conventional work which doesn't really justify it's quarter of an hour." (Mark Thomas, Raff.org)
"Joseph Joachim Raff (1822-1882) was een tijdgenoot van Wagner en Brahms; wat populariteit betreft deed hij voor hen niet onder. Des te opvallender wanneer je in aanmerking neemt dat Raff zijn bekendheid ontleende aan zijn symfonieën, waarvan het merendeel ontstond in de laatste 10 jaar van zijn leven. Na zijn dood hebben ze dankzij dirigenten als Hans von Bülow nog een paar decennia repertoire gehouden. Daarna verhuisde Raff naar het kerkhof van vergeten componisten." (Siebe Riedstra, Opus Klassiek) "The Second Symphony is a thoroughly attractive work, brimful of catchy tunes, inspired orchestral writing, buoyant rhythms. It's also very much an outdoor work, evoking a rather purposeful pastoralism and inhabiting a soundworld close to Mendelssohn and Schumann (who is directly evoked in some of the horn-writing). But it's also representative of German Romantism as a whole of which, after all, Raff was one of the more important composers " (Martin Anderson, Classical.net; volg link voor complete tekst)
"Met Joachim Raff bevinden we ons in het centrum van de midden-19de-eeuwse Duitse romantiek. Raff was een bevlogen en goed geschoold componist die de geest van zijn tijd verstond. Achter de meeste van zijn elf symfonieën zit een programma (deze laatste 4 vormen dus samen een jaargetijdencyclus, HB). De muziek is over het algemeen fris en fantasierijk. Op zijn best doet hij niet onder voor Mendelssohn, aan wie hij het meest doet denken. Ook Raffs scherzi klinken briljant en in de langzame delen bezit zijn muziek vaak een innemende charme, zonder een greintje sentimentaliteit." (Aad vd Ven, Luister) klassik.com: "Beim Hören dieser Einspielungen wird deutlich, was die Musikwelt mit der Philharmonia Hungarica verloren hat. Unter der sicheren Führung von Werner Andreas Albert gelingen hier rundum überzeugende Wiedergaben der Sinfonien. Wer Raffs Musik als müde bezeichnet, solle hier einmal hineinhören, denn in der vorliegenden Einspielung bekommt die Musik die Vitaminspritze: Stets gibt es einen Drang vorwärts."
The beautiful, lyrical music of prolific 19th-century Swiss composer Joachim Raff was widely performed during his lifetime but is relatively under-represented today. Who better than Christoph Croisé, Raff’s modern day compatriot, to breathe new life into the composer’s complete works for cello and piano. Raff’s chamber music, and especially his works for cello, were among his most notable achievements. Having established a career in Germany in the mid-1850’s, Raff encountered the eminent cellist Bernhard Cossman whose mastery of the instrument inspired the composer’s rich Romantic oeuvre. Christoph, who has “got it all – technical chops, impeccable musicianship” (Gramophone), puts a fresh, 21st-century spin on Raff’s memorable music resulting in this benchmark recording.|
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
