Opname: 2006
"Op de hoes van deze klavecimbel-CD van Andreas Staier staat een uitsnede van een schilderij van Giorgione. Die is niet zomaar gekozen. Nadat Staier een aantal kunstwerken had gezien van Dürer, Giorgione, Domenico Feti en Georges de la Tour over het thema melancholie onstond het idee daar een muzikale vorm voor te vinden. Johann Jacob Froberger, barokcomponist, leverde de eerste aanzet met zijn Suite 'Plainte faite à Londres pour passer la Mélancolie'. Langzaam en discreet te spelen, staat erbij. Dat laatste neemt Staier letterlijk. Hij lijkt te mediteren over de stukken van Louis Couperin, d'Anglebert, Clérambault, Muffat en Fischer. De vrijheden die hij neemt liggen vlak tegen de grens van het breken van de muzikale lijn. Soms gaat hij daar bewust overheen. Dan stokt de muziek en houd je als ook luisteraar je adem in. Alleen een grootmeester als Staier kan je verleiden zo ver voorbij je eigen muzikale grenzen te gaan." (Biëlla Luttmer, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren)
"Van de "Sonates en partita's voor viool solo" van Johann Sebastian Bach is bekend dat Bach ze soms in een aangepaste versie op toetsinstrumenten speelde. Zo werd bijvoorbeeld de "Sonate in a BWV.1003 voor viool solo" eveneens overgeleverd als de "Sonate in d BWV.964 voor klavecimbel", waarbij niet uit te sluiten is dat het Bach zelf geweest is die deze bewerking heeft gemaakt. Hetzelfde geldt voor het eerste deel uit de "Sonate in C BWV.1005", dat we eveneens kennen als het "Adagio in G BWV.968". Andreas Staier speelt beide sonates op een onlangs verschenen cd, waarbij hij met betrekking tot de laatst genoemde sonate voor eigen aanvullingen moest zorgen. Andreas Staier speelt tevens een aantal transcripties van Bach, naar delen uit de "Hortus musicus" van Reincken. Het voortreffelijke spel van Staier bewijst dat deze boeiende muziek meer aandacht verdient dan ze tot nu toe heeft gekregen." (H.J., Muziekweb)
"Andreas Staier is niet de eerste die Beethovens Diabellivariaties doopt in de historische kleuren van de fortepiano. Maar met zijn opname zet hij wel meteen een standaard die reikt tot ver buiten het authentieke domein. Staier, volgens sommigen de beste fortepianist op aarde, paart technisch meesterschap aan een grenzeloze verbeelding. Hij beziet Beethovens exercities in hun oorspronkelijke context: variaties over een lomp walsje van Anton Diabelli, waarover tientallen andere componisten rond 1820 hun licht hebben laten schijnen. Staier neemt de piepjonge Liszt en de dromerige Schubert net zo serieus als de vervaarlijk grommende Beethoven. Die toont zich 33 variaties lang niet alleen vol luim en spotzucht, maar ook onverholen virtuoos. Niet schrikken bij variatie 22, die bij Staier losbrandt met de slagwerkherrie van het uitgestorven 'janitsarenpedaal'." (Guido van Oorschot, Volkskrant; waardering: 5 uit 5 sterren!!)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
