"Of the electric blues titans that once stalked the earth, Albert King was among the mightiest, coaxing string-bent lyricism from his guitar, adding future standards to the music’s songbook for rock to plunder. Following Stax’s reissue of King’s 1967 milestone Born Under A Bad Sign, this set starts with three tracks from the Fillmore East set that opened Retroworld’s 2014 Live In The 70s collection; an epic Blues Power, Crosscut Saw (the 40s delta blues King revamped with Afro-Cuban groove) and the soaring album highlight Personal Manager. This CD of two distinct halves is completed by 14 earlier sides recorded for King Records, previously roped together on his 1963 debut album The Big Blues, including hit Don’t Throw Your Love On Me So Strong and some sublime examples of his overlooked talent for writing evocative blues lyrics, such as Had You Told It Like It Was (It Wouldn’t Be Like It Is). All very good but it would be great to hear that whole Fillmore set one day." (recordcollectormag.com)
Volgens de redactie van Allmusic de beste Albert King-CD die er is. In 1969 verschenen op Atlantic als compilatie van singles die King had gemaakt voor het soullabel Stax, op CD aangevuld met extra nummers, waardoor het complete "Born Under A Bad Sign"-album op deze CD staat - en dat geldt als dé definitieve Albert King-LP. Kings gitaarlicks zijn even afgemeten als glashelder - z'n stijl is meteen herkenbaar aan z'n typische toonbuigingen. Hij wordt begeleid door dé topmusici van het Stax-label: Booker T & The MG's en the Memphis Horns.
Door vele critici geroemd als de meest essentiële Albert King-plaat en als 't beste voorbeeld van integratie van dampende blues- en warme soulklanken. Na BB's 'Thrill is gone'-succes werden strijkers subtiel ingepast in blueshits, zo ook hier.
Album uit 1969, op CD bijna dubbel zo lang als de LP, met nummers die niet onderdoen voor 't LP-materiaal naast enkele 'alternate takes'. Opmerkelijk contrast is er bij deze consequente Gibson Flying V-bespeler tussen z'n vlijmscherpe gitaargeluid en z'n warme, zachte, haast fluwelige stemgeluid. Zelf schreef hij nauwelijks songs, maar hij weet veelgespeeld werk als "Killing Floor" en "The Sky Is Crying" een persoonlijke lading te geven, vooral door z'n zielsnijdende en tegelijk melodieuze gitaarspel.
Album uit '74. Net als op 'I Wanna Get Funky' ('73) etaleert hij hier z'n persoonlijke warme soulvolle bluesstijl met funkinvloeden. Met 'Oh Pretty Woman', dat hij later met Gary Moore overdeed en een gloedvolle 'I Can't Stand The Rain'.
Voor TV opgenomen live-in-de-studio-concert uit 1983. Er was hier al eerder een CD van verschenen, al dan niet met bonus-DVD, maar nooit was de opname zo compleet als op deze DVD. Hier zijn ook de fragmenten te zien die niet op TV te zien waren, omdat het concert werd weggedraaid voor reclameboodschappen. En de beelden hebben hier echt toegevoegde waarde. Vaughan was dat jaar de hotste bluesgitarist van het moment door zijn doorbraakalbum "Texas Flood", die zich bovendien in de kijker had gespeeld met zijn medewerking aan Bowie's "Let's Dance". King natuurlijk de gelouterde veteraan. De twee spelen lange versies van bluesklassiekers en enkele recente Vaughan-stukken met vooral veel ruimte voor lange geïmproviseerde soli. Als in een battle wisselen de twee steeds de lead af, werkend van hoogtepunt naar hoogtepunt. Prachtig om te zien hoe Kings ontzag voor Vaughan zich tijdens de opname ontwikkelt, iets wat King ook duidelijk laat horen. Een must voor blues(-rock)gitaarliefhebbers!
album uit 1969, ook daadwerkelijk ontstaan uit jamsessies met deze drie toen vnl. in het soulgenre opererende gitaristen. Met hoorbaar plezier en soms met lekker ruwe, felle uithalen speelt men soul- en R&B-classics.
Opnamen van hetzelfde concert als "Live Wire / Blues Power". Die plaat bevatte minder dan de helft van het concert (in juni 1968, Fillmore Auditorium, San Fransisco), in 1990 maakte men de terechte beslissing ook de rest uit te brengen. Omdat het verse werk al op "Live Wire / Blues Power" stond vinden we hier meer 'hits', zoals het al in 1959 door King opgenomen "Ooh-ee Baby" en, met rumba-beat, "Crosscut Saw" uit 1967. Een van de hoogtepunten is een meer dan 8 min. lange versie van "Call It Stormy Monday".
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
