"Twee compacte opera's, allebei uitlopend in een crime passionnel - volgens stage director Gian-Carlo del Monaco een soort tweeling. Zo vertelt hij op de 2de DVD met 6 interviews. Del Monaco legt daarin de historische betekenis van deze opera's uit (het begin van de 'verismo'-stijl) en geeft aan welke lagen hij in Cavallaria denkt te zien. Onder meer het verhaal van Medea; vandaar den enscenering in het binnenland van Sicilië, waar volgens hem de antieke wereld van de Grieken nog aanwezig is. En die is ronduit prachtig: een soort doodse marmergroeve, waar iedereen in het zwart is gekleed. Alles wijst vooruit naar het onontkoombare einde: de moord op echtbreker Turiddu. Pagliacci heeft hij hier naadloos aan verbonden, maar dan in een heel andere omgeving: de sfeer van een jaren '50 film als Fellini's "La Strada". Je blijft aldoor op het puntje van je stoel zitten, ook door de fraaie dramatische rollen van o.a. Vincenzo La Scola, Violeta Urmana (indrukwekkend) en Vladimir Galouzine." (Coen de Jonge, Luister)
"Leoncavallo staat te boek als een 'one hit wonder' en zelfs het succes van dit ene voltreffer, I Pagliacci, wordt soms betwist: hij zou vooral slim leentjebuur hebben gespeeld. Maar Plácido Domingo, die al jaren een fijne neus heeft voor vergeten meesterwerken, laat horen dat Leoncavallo ver voor I Pagliacci al héél veel in zijn mars had. Want La nuit de mai (naar gedichten uit een bundel die Puccini tot Edgar inspireerden) is een heerlijke scapigliatura commpositie in de geest van Catalani en Ponchielli, gekruist met Wagner,t met een stevige scheut Frans parfum (het werk werd medio 1886 in Frankrijk gecomponeerd). het bevat orkestpassages die uitmunten in kleurenpracht, en een krachtige zanglijn die door Domingo wordt vertolkt alsof er geen leeftijdsgrenzen bestaan. Het orkest speelt prachtig, Lang Lang begeleidt Domingo in de Leoncavallo-liederen en speelt nog twee van diens pianostukken! Briljant... compliment voor DGG." (René Seghers, Luister; waardering: 5 uit 5 sterren voor uitvoering én registratie)
"Jan Betrand Latham-Koenig , OBE (geboren in 1953) is een Britse dirigent. Hij is geboren in Engeland en heeft Franse, Deense en Poolse afkomst. Hij ging naar de Highgate School [1] en studeerde daarna aan het Royal College of Music in Londen voordat hij in 1976 het Koenig Ensemble oprichtte en in 1981 zijn carrière als concertdirigent bij de BBC begon en de Gulbenkian Fellowship won. Hij maakte zijn debuut met Macbeth in de Weense Staatsopera in 1988 en werd in 1991 benoemd tot vaste gastdirigent. Sinds augustus 2011 is hij artistiek directeur van de Novaya Opera , Moskou, en is hij de eerste in Engeland geboren dirigent die een dergelijke rol heeft vervuld bij een Russisch operagezelschap. Latham-Koenig werd tijdens de Birthday Honours 2020 benoemd tot Officier in de Orde van het Britse Rijk (OBE) voor zijn verdiensten op het gebied van muziek en de culturele betrekkingen tussen het VK en Rusland." (Wikipedia)
Based on a poem by Alexander Pushkin, Zingari is a tale of passion, jealousy and crime that showcases rich, colourful orchestral music with powerful choral moments and seductive arias.|
Ruggero Leoncavallo (Napels, 8 maart 1857 - Montecatini, 9 augustus 1919) was een Italiaanse componist, pianist en dichter. Ruggero Leoncavallo werd geboren in Napels. Zijn eerste pogingen als operacomponist hadden geen succes. Hij zwierf gedurende enkele jaren door Frankrijk, Egypte, Engeland en Duitsland. Het eerste succes kwam er pas in 1892 met de korte opera I Pagliacci (De Clowns), waarvan de première onder Arturo Toscanini in Milaan doorging. Daarop volgden nog I Medici (1893) La Bohème (1897), Zaza (1900), Roland (1904) en Maia (1910). Van zijn opera's kon enkel I Pagliacci repertoire houden. Voorts componeerde hij operettes, orkest- en koorwerken en liederen.|
"Enthousiast stapte Leoncavallo in 1876 op Wagner af om te vertellen dat hij de Italiaanse Ring ging componeren, een trilogie genaamd Crepusculum, vrij naar Götterdämmerung! Voor het eerste deel, I Medici, 17 jaar later in première kon gaan schreef hij nog even een tussendoortje, Pagliacci. Daarna pas kon hij I Medici opgevoerd krijgen. De ouverture is een bijna klakkeloze kopie van de Walkürenritt, waarna een overdosis Wagneriaanse orkestratiequotes volgt. Het werk flopte en Leoncavallo keerde zich gedesillusioneerd van het project af. En toch... I Medici is veelal fascinerender, ambitieuzer en overrompelender dan Pagliacci. Dat was lang nauwelijks te verifiëren, maar nu is er deze blockbuster met Daniela Dessì en een voor zijn leeftijd behoorlijk van leer trekkende Domingo. Veronesi laat zijn orkest het Wagneriaanse element accentueren in plaats van verhullen. En zo hoort het ook, want alleen zó overtuigt die muziek. Fascinerend document; Leoncavallo's poging Verdi te verpulveren!" (René Seghers, Luister)
De allereerste complete opname van deze opera, gemaakt in 1907(!), onder supervisie van de componist zelf. Natuurlijk is de opnamekwaliteit niet vergelijkbaar met huidige maatstaven, maar hoewel het orkest wat 'blurry' klinkt is de zang prima te volgen. Ofwel: een uitgelezen mogelijkheid om te horen hoe er toen gezongen werd en hoe de stemmen van de operasterren van toen hebben geklonken.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
