"Hoeveel muziek zou Richard D James aka Aphex Twin nog op de plank hebben liggen dat de moeite waard is om uit te brengen? Waarschijnlijk aardig wat, maar of en wanneer is de vraag. Na een lange radiostilte verscheen in 2014 "Syro", het eerste studio-album in dertien jaar.En dan nu een paar maanden laten dit mini-album met in totaal dertien "nieuwe nummers". Zoals vanouds wordt er voor de release weinig info losgelaten, maar de verwachtingen zijn zoals altijd hooggespannen..." (Platomania)
"De enigmatische en onvoorspelbare producer Richard D. James alias Aphex Twin kondigde deze nieuwe EP aan door het mondjesmaat laten verspreiden van een flyer. De flyer is afgeleid van de originele beschrijving bij de naar verluid moeilijk hanteerbare drumcomputer uit 1987 genaamd Cheetah. Deze Cheetah stond aan de basis bij de opnames voor de zeven tracks op de naar de drumcomputer vernoemde EP. De video bij eerste track "CIRKLON3" werd gemaakt door een twaalfjarig jongetje uit Dublin. Ryan Wyer kreeg de opdracht nadat Aphex Twin de gaming-filmpjes op zijn YouTube-kanaal zag. Het was vijf jaar voor zijn geboorte dat de laatste officiële video clip bij een Aphex Twin-nummer verscheen: zeventien jaar geleden." (Platomania)
"All five tracks are descendants of the manic style once called drill n bass: The drums skip and stutter, bouncing like ball bearings in an earthquake. Its a safe bet that no two bars are alike, though it would take a forensic analyst to map the minuscule variations of his splintered rimshots and blood-spatter drum drip. His rhythms have never been more dynamic: Hes taken the slow-fast lurch of classic drum n bass and fractured it into ever tinier shards, with kicks and snares setting off percussive chain reactions and elastic triplet patterns being pulled taut into zippers of pure buzz." (Pitchfork)
Z'n tweede volwaardige album, een dubbelaar zelfs, uit 1994, waarop z'n muziek tot zeer abstracte, minimale, ambienteske klankvelden zijn verworden. Zelfs de titels zijn abstract. Een klassieker in z'n soort.
10 Stukken, die Richard D. James wisselend als Aphex Twin- of AFX maakte, eerst als 12"-vinylreeks, getiteld "Analord". Uit die ruim 3 uur muziek heeft hij deze geselecteerd en geëdit tot écht album. Qua sound grijpt hij zwaar terug naar z'n vroege werk (denk aan "Selected Ambient Works" en het Polygon Window-project): een tijdloze klankenwereld, die putte uit vroege techno, maar ook uit Eno-ambient en modern-klassiek. Transparante ingetogen tracks, met regelmatig (flarden van) melancholieke melodietjes.
Het titelnummer staat er in 3 volstrekt verschillende versies op. Vooral de punky 'Pappy Mix' (met punkzang) is grappig. AP is op z'n best als dagelijkse geluiden, zoals hier bijv. een stuiterend kogeltje, als compositiebasis dienen.
Hij experimenteert weer behoorlijk. Zo hoor je in één nummer een jungle-achtige beat, een Kraftwerk-synth-deuntje en een violist door elkaar heen zonder dat 't geforceerd klinkt. Die drie elementen komen ook los van elkaar voor op de CD.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.