"Als jochie werd hij blind en toch hoopte Justin Kauflin toen op extra pech. Je kunt immers geen groot bluespianist worden als je niets ergs hebt meegemaakt. 'En je blindheid dan?', wierpen zijn ouders tegen. Nee, in vergelijking met het lot van de beste bluesmusici stelde dat weinig voor. Typerend, deze anekdote uit de documentaire "Keep on Keepin' On". De twee hoofdpersonages krijgen de nodige klappen, maar door hun veerkracht, extreme toewijding aan de muziek én hun bijzondere band slaan Kauflin (23) en trompettist Clark Terry (89) zich er telkens doorheen. Terry, door suikerziekte halfblind en invalide, ontvangt de zeer getalenteerde Kauflin regelmatig thuis om hem vanaf zijn ziekbed les te geven. Debuterend regisseur Alan Hicks, die Terry en Kauflin 5 jaar volgde, portretteert hen als een onafscheidelijk vriendenpaar, waarbij ieder bepalend is voor het geluk van de ander. Een hommage aan Terry, het portret van een bijzondere vriendschap én een mooie coming of age-geschiedenis." (Kevin Toma, Volkskrant)
Vier albums uit 1953 en 1954 op twee CD's. Die albums zijn op zichzelf weer samengesteld uit diverse sessies uit die periode, waardoor er een woud aan legendarische muzikanten op dit album te vinden is, waartegenover staat dat er ook uiterst transparante solo- en trio-sessies op te vinden zijn. Alle vier de albums werden en worden hoog gewaardeerd door critici. Vooral "Brilliant Corners" werd een absoluut eikpunt in de jazzhistorie.
Het internationaal gewaardeerde Metropole Orkest heeft in de loop van zijn bestaan optredens mogen verzorgen met allerlei grootheden uit de jazz. Terry Clark is één van de allergrootste. Ten tijde van de opnames, 1988 en 1994, was hij al aardig op leeftijd maar zijn creativiteit, speeltechnisch kunnen en zeggingskracht zijn overminderd van grote klasse. De orkestleider (in de tachtiger negentiger jaren) Rob Pronk en Lex Jasper hebben de arrangementen verzorgd van een aantal door Terry Clark gekozen standards. Daarnaast wordt ook één van zijn eigen composities en een compositie van Rob Pronk gespeeld. Afgesloten wordt met een de pan uit swingende behandeling van het thema van de tekenfilmserie "The Flintstones". (GR Muziekbank)
"Tony Scott led several small groups of various sizes during the month of November 1957, resulting in three separate LPs without duplicating any of the 24 tracks. This two-CD set collects everything recorded during these sessions. Scott's core group features pianist Bill Evans, either Milt Hinton or Henry Grimes on bass, and drummer Paul Motian. In addition to his powerful clarinet, Scott plays a potent baritone sax on six selections. The music includes a few standards, a handful of originals by Scott, and some obscure compositions. Trombonist Jimmy Knepper is a guest on several songs. As are Sahib Shihab and Clark Terry. Even though Evans was yet to make his mark as a leader or composer, his "Five" is heard in extended form rather than as a brief sign off as he played on early recording dates. He also solos brilliantly in "There Will Never Be Another You." The title to this collection is a bit misleading, as trustworthy discographies list these sessions as being recorded over several days." (Allmusic).
Uit 1981, niet lang na "At North Sea Jazz Festival", opnieuw met Niels-Henning Orsted Pedersen (b) en nieuwkomer Terry Clark (d). De opname is gemaakt tijdens het Montreux Jazz Festival 1981, op 16 juli. Opvallend is z'n adaptatie van Bill Evans' "Waltz For Debby". Een van z'n sterkere uit deze periode. (naar Penguin Jazz Guide)
"This delightful concert in East Berlin combines the talents of three veterans in spontaneous explorations of well-known standards. The interplay is exemplary, as are the solos; highlights include a snappy "Softly As in a Morning Sunrise" that features Friesen simultaneously playing a bassline and soft percussion on his instrument, a pulsating "There Is No Greater Love," and the humorous improvised finale of "Payin' Them Berlin Dues Blues." Nobody else was needed on-stage during this incredible set". (Ken Dryden, Allmusic).
De carrière van vibrafonist Lionel Hampton (1909-2002) begon al in de jaren '20 en hij zou in het swing- en beboptijdperk uitgroeien tot een heuse wereldster. Hij bleef tot op hoge leeftijd actief en hier is hij op 84-jarige leeftijd te zien met een 8-koppig ensemble met menig jazzgrootheid in de gelederen, zoals trompettisten Clark Terry en Harry 'Sweets' Edison en saxofonist Benny Golson. Natuurlijk zijn de heren over hun toptijd heen, maar dat compenseren ze met aanstekelijke flair.
Aangename mainstream jazzsessie rond de van The Modern Jazz Quartet bekende vibrafonist en de contrabassist die zo ongeveer met alle jazzgrootheden heeft gespeeld, omringd door een all-starbezetting. Zoals gebruikelijk bij de "Norman Granz Presents..."-DVD-serie wordt het concert voorafgegaan door een inleiding door jazzscribent Nat Hentoff. Onder de extra's een portret van Granz door dezelfde Hentoff en jazzkarikaturen door David Stone Martin.
Album uit 1995.
"Beste plaat van deze trompettist en het bewijs dat er ook in 1960 nog levendige swingjazz gemaakt kon worden. De titel denkt zeker de lading: oorstrelend is de extraordinaire, kaleidoscopische variatie in klankleuring." (Jazz Guide)
In Zwitserland opgenomen live-album uit 1994. De meeste stukken zijn van Terry (bugel) en hij steelt, met z'n schitterende, beheerste toon, de show. Ook in tenorist Robert's stuk 'Joan'. Terry zingt ook 'n staaltje grandioze onzin in 'Mubles'.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
