"The Purcell Quartet have very much developed their own sound: graceful, lyrical and totally lacking in the self-conscious ostentation that sometimes creeps into modern period performances. They have championed music once relegated to amateur circles and reclaimed it with interesting and stylish renditions. Without wishing to promote feminism in performance practice, it must be said that Mackintosh and Wallfisch bring a rare and delightful combination of vitality and sweetness to the performances, which are deftly and sensitively supported by Richard Boothby and Robert Woolley. Wallfisch's E minor Sonata is one of the highlights of the disc (Mackintosh sounds tentative and not as secure as usual in the A major) and together the two violinists easily meet the demands of the La folia Concerto, with its teasing suspensions and virtuoso passagework. The two women clearly enjoy being pitted against one another in the trios and the result is eloquent and spirited." (J.A.S., Gramophone)
Opname: 2009
Opname: 1995
Sigiswald Kuijken (Dilbeek, 16 februari 1944) is een Belgisch violist en dirigent. Hij is de broer van cellist Wieland Kuijken, fluitist Barthold Kuijken, ecoloog Prof. Dr. Em. Eckhart Kuijken, en beeldend kunstenaar Oswald Kuijken. Kuijken studeerde viool, eerst te Brugge en daarna bij Maurice Raskin aan het Brussels conservatorium, waar hij in 1964 afstudeerde. Door zelfstudie verdiepte hij zich in de bouw en speeltechnieken van oude instrumenten. Kuijken introduceerde vanaf 1969 de authentieke speelwijze voor barokviool - zonder deze onder de kin te klemmen die inmiddels algemeen wordt toegepast. In 1972 richtte hij samen met Gustav Leonhardt het barokorkest La Petite Bande op. Hiermee maakte hij talloze opnames en tientallen concertreizen door Europa, Japan, Noord- en Zuid-Amerika en Australië. (Wikipedia).
Francesco (Saverio) Geminiani (Lucca, 5 december 1687 Dublin, 17 september 1762) was een Italiaans vioolvirtuoos, muziekleraar en componist. Hij studeerde viool, eerst bij Carlo Ambrogio Lonati in Milaan, en daarna bij Arcangelo Corelli. Bij Alessandro Scarlatti studeerde hij compositie. De muziek van Geminiani is vrijer en emotioneler dan die van zijn illustere voorganger en leermeester Corelli. In 1714 vertrok hij naar Engeland, waar hij gewaardeerd werd door het Engelse hof en de aristocratie als violist, orkestleider en muziekleraar. In 1733 verhuisde hij naar Dublin. Vanwege zijn geloof kon hij er een aanstelling als dirigent niet aannemen. In plaats daarvan gaf hij een reeks van concerten waardoor hij de reputatie kreeg de grootste musicus van zijn tijd te zijn. (Bron: Wikipedia).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
