"Hij hoeft niets meer te bewijzen, maar op zijn 75ste klinkt de Iers-Britse singer-songwriter Gilbert O’Sullivan gedrevener dan ooit. Driven is een album waarop stevige gitaren domineren, naast O’Sullivans hoekige en bonkige pianospel. Deze favoriet van alle moeders in de jaren 70 schreef onvergetelijke hits als Nothing Rhymed, Claire en Alone Again, maar verdween medio jaren 80 enigszins uit de kijker. Muziek bleef hij altijd maken, met sterke melodieuze songs die immer een aangenaam melancholisch randje meekrijgen. Op Driven is dat niet anders, maar O’Sullivan geeft er ditmaal veel vaart aan mee. Zelfs zangeres KT Tunstill wordt verleid tot het rockende onderonsje Take Love, terwijl Simply Red-zanger Mick Hucknall eigenlijk een beetje wordt weggezongen door O’Sullivan in het goedgeluimde Let Bygones Be Bygones. O’Sullivan heeft er in alle gevallen, onverminderd veel zin in." (MR;www.muziekweb.nl)|
Woensdag 19 juni 2013 in het Wilminktheater, Enschede. "Hij was begin jaren '70 zo'n beetje de populairste popartiest ter wereld. Met liedjes als "Nothing Rhymed", "Alone Again (Naturally)" (in Nederland gecoverd door Koot en Bie en Gerard Cox tot "1946", HB), "Clair", "Get Down" en "Matrimony" scoorde hij overal nummer 1-hits, en zijn crisistijdkledij gaf hem een ijzersterk imago. De in Ierland geboren singer/songwriter schreef prachtige popliedjes, waarin melancholie aan humor gekoppeld werd, en veel van zijn werk staat veertig jaar later nog steeds fier overeind. Rond 1980 storttte Gilberts carrière echter in, omdat hij ruzie kreeg met zijn platenmaatschappij. Na enkele slopende rechtszaken werd hem 7 miljoen pond acherstallige roylaty's toegekend, maar het creatieve vuur was gedoofd. Hoewel hij platen bleef maken, bleef verder succes uit. Dit is een prima compilatie met alle wereldhits. Goud van oud, waarvan vooral die hits hevig blinken." (Tjerk Lammers, Lust For Life; waardering: 4 uit 5 sterren)
"Gilbert O'Sullivan scoorde begin jaren '70 hit na hit, met tijdloze klassiekers, maar na 1973 viel hij opeens uit de gratie van het grote publiek. In 1977 maakte hij het album "Southpaw" dat bepaald spectaculair start met een rustig intro dat opeens verandert in het in razendsnel voortdenderende "You Got Me Going". Een mooi begin voor de als producer debuterende Gilbert. Op "Southpaw" wordt een selectie zeer uiteenlopende songs uitgeserveerd, waarbij onze vriend de zaak op smaak brengt met hier een rinkelende Paraguayaanse harp, daar een aanzwellende strijkerssectie, dan een onverwacht uit de coulissen komend koor of vlijmscherp gitaarwerk van Chris Spedding. Je hoort gewoon dat Gilbert plezier had in het maken van deze plaat. "Southpaw" flopte echter volledig. Alleen de Japanners gaven blijk van goede smaak: "Tomorrow Today" belandde er op nummer 1. Een bitterzoet genoegen voor O'Sullivan, omdat de song over zijn manager gaat, waarmee hij danig overhoop lag." (Tjerk Lammers, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
"This is definitely one of the most original albums O'Sullivan made in the 90s. Most of the songs are included in 'Little Album' released in Japan, except 'What am I doing here with?' and 'What you see is what you get' which are included in the album 'In the Key of G' and 'Rare tracks' also released in Japan. All these songs are strikingly original (with ingenious use of chromatic chords) and full of heart-warming, inspired melodies. Most of songs are sung with very simple keyboard arrangement which underlines the nostalgic sweetness and the childlike charm of each song." (Amazon)
Concert uit 2005, waarbij de Ierse singer/songwriter/pianist begeleid wordt door een vrij intiem spelende band plus twee achtergrondzangeressen. Sinds hij z'n grote hits scoorde, in de seventies, heeft hij nog diverse albums uitgebracht en die mijdt hij niet. Grote knallers als "Alone Again (Naturally)" en "Get Down" bewaart hij tot het eind. 's Mans uit duizenden herkenbare stem en z'n eigen pianospel maken dat het geheel toch vrij vertrouwd klinkt, ook al was u de artiest al jaren uit het oog verloren. Een beetje experimenteren doet hij ook: zo baseerde hij "Water Music" op een waterpercussie-sample van de Baka-stam uit Kameroen (tip: beluister de CD "Heart Of The Forest"). De bonus bestaat uit enkele uitvoeringen met orkest en enkele videoclips.
Live-opnamen uit 1993 met naast z'n band ook nog een stel achtergrondvocalisten en een (niet te veel op de voorgrond tredend) orkest. Natuurlijk komen alle bekende nummers voorbij. Z'n stem heeft wel iets van z'n vroegere twinkeling verloren.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
