"Drie singer-songwriters voor de prijs van één. Je kunt merken dat kd lang de initiatiefneemster was, want haar kompanen hebben nu ook opeens de hoofdletters in hun namen verloren. Maar op de CD zijn de taken gelijk verdeeld en delen de dames de leadvocalen alsmede hun muzikale voorkeuren. Dat resulteert dus in een veelkleurig geluidsbeeld waarin country slechts met een paar penseelstreekjes in het stilistische spectrum vertegenwoordigd is en waarbij die zijdeachtige vocale harmonieën de enige constante factor vormen. of nee, de hoge kwaliteit van de songs is eveneens van verbindende aard. Dit is duidelijk geen hutspot van kliekjes die de vriendinnen nog niet opgebruikt hadden. Sterker nog: het peil is aanmerkelijk hoger dan dat van het materiaal op elk van hun recentste drie soloalbums. Als er dna toch hoogtepunten aangewezen moeten worden, dan kiezen we voor "Song For Judee". De betreurde Judee Sill had zich geen roerender grafschrift kunnen wensen." (Chris van Oostrom, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
De Canadese zangeres eert singer/songwriters uit haar geboorteland: Neil Young, Joni Mitchell, Leonard Cohen, Jane Siberry (steeds 2 songs), Bruce Cockburn en Ron Sexsmith: stuk voor stuk juweeltjes, superb gezongen en geinstrumenteerd.
Live-opnamen van Canadese zangeres met kraakhelder, androgyn stemgeluid. Stemmige, meeslepende liederen, veelal van eigen hand, waartussen de weemoed van Roy Orbison's 'Crying' uitstekend past.
Concert, opgenomen in Londen .
"Dit album uit 1992 is in zekere zin het belangrijkste in de carrière van k.d. Lang. Met de vier voorgangers (drie met The Reclines, eentje solo) had de Canadese zangeres zichzelf in puur muzikaal opzicht weliswaar in de traditie van countryvedettes als Loretta Lynn en Patsy Cline geplaatst, maar een lesbienne die de oorlog verklaart aan de vleesindustrie was toch niet wat de conservatieve goegemeente in Nashville als de definitie van rolmodel wenste te huldigen. Op Ingénue" verlegde Lang dus vervolgens onbekommerd haar grenzen. Ze manifesteerde zich hier meer als een popgevoelige singer-songwriter ("Constant Craving"!) dan als exponent van de toen florerende alt-country, terwijl het verhalende element in haar teksten goeddeels plaats moest maken voor meer ongrijpbare associaties en emoties. Gebleven waren de bloedmooie melodielijnen." (Chris van Oostrom, Lust For Life)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
