“’Sweating The Plague’ is dark, cold and a bit abrasive right down to the isolation and distance you feel from just looking at the album’s artwork. It is one heavy listen that has a slow burn density of songs with brilliantly executed shifts which purposefully keep you on an engaged edge from beginning to end. Without a doubt, this Guided By Voices (GBV) represents the best musicians to work together under the name. Every note on this record hammers that point as the group succeeds effortlessly switching genres that includes prog and 90’s rock. Of course, without Robert Pollard steering, ‘Sweating The Plague’, would be somewhat adrift but not only is Pollard steering he is charging ahead here and honestly offers up one of his best and consistent vocal performances. ‘Sweating The Plague’ is not just the best GBV album released this year – it is one of the best overall records released in 2019. ”(The Fire Note)
“Het is knap hoe veelzijdig Guided By Voices kan klinken in songs die alles samenballen in net iets meer dan twee minuten. "Styles We Paid For" bevat lo-fi, rechttoe rechtaan gitaarsongs, songs die wat meer experimenteren en ook nog eens songs die niet vies zijn van invloeden uit de progrock. Guided By Voices profiteerde nadrukkelijk van het feit dat de huidige bezetting van de band al heel wat jaren mee gaat en ook op "Styles We Paid For" klinkt de band weer hecht en gedreven. "Styles We Paid For" klinkt alsof de band gezamenlijk aan het jammen is in een studio. Het klinkt allemaal weer bijzonder lekker en ook in tekstueel opzicht weet Robert Pollard weer net zo makkelijk te boeien met verhalen over zijn jeugd als een flinke trap na voor de zittende president van zijn vaderland.” (De krenten uit de pop)
"Guided by Voices is whoever and whatever Robert Pollard decides it is. As usual, he wrote and sang all the songs for 2016's Please Be Honest. But this time, he also played all the instruments himself, not bothering with other musicians when he has the magic of multi-tracking at his disposal. Between the sturdy but rudimentary performances and the buzzy lo-fi audio, Please Be Honest is a dead ringer for the wobbly homemade sound of GbV's pre-Alien Lanes era. Many of these tracks sound like demos, but they have a "first thought, best thought" enthusiasm that suits Pollard's angular melodies better than excessive polish. Between the budget-priced production and Pollard's songwriting choices, Please Be Honest feels like the rough, exciting early work that made him a cult hero in the first place. But as a celebration of GbV's core virtues, Please Be Honest really does honor the sound of the band as much as the skills of its frontman and founder." (AllMusic)
"Go big or go home feels like the unwritten motto on the newest Guided By Voices album Mirrored Aztec. On their second record release of 2020, GBV looks to hit every one of these eighteen tracks out of the rock n’ roll park! For fans, that means big riffs, big hooks and plenty of memorable moments. From opening song, “I Think I Had It. I Think I Have It Again,” Robert Pollard and his talented band mates of Bobby Bare Jr., Doug Gillard, Mark Shue and Kevin March bring this stadium feeling right to you in your living room as you raise a fist to the call outs of “I think I had it!” I will say that it did take multiple spins of Mirrored Aztec to arrive at that above conclusion because there are some tracks that do restrain it a bit with their sequencing but overall with every listen, the hooks hold tighter and ultimately win you over." (The Firenote)
"Robert Pollard heeft een nieuw project, Rip Van Winkle, waarvan onlangs "The Grand Rapids EP" verscheen. Die plaat met een bevriende band uit Dayton klinkt eigenlijk meer Guided By Voices dan Guided By Voices zelf tegenwoordig. Het moederschip zelf gaat al een tijdje voor een vette rocksound en songs met veel symfo-elementen, proggy wendingen en verschillende secties, jawel. Plaatopener "Show Me The Castle" is er weer zo één; na een stemmig intro belanden we na twee minuten middenin een (indie)rockopera. "Leaving Umbrella" ligt in hetzelfde straatje, alsof de 66-jarige Pollard zijn (symfo)jeugdhelden naar de kroon probeert te steken. Over kroon gesproken: het hele album lijkt met koningen, burchten en mythologische plekken van doen te hebben. Genoeg prima songs weer, maar stiekem gaan we toch het lekkerst op de achteraan de plaat verstopte powerpop-kraker "Serene King". Tot volgend jaar, Bob!" (OOR)
“Robert Pollard en zijn medemuzikanten zijn nog altijd goed voor stekelige gitaarsongs, maar net als zijn voorgangers is ook ‘Surrender Your Poppy Field’ niet vies van uitstapjes richting progrock. Het nieuwe album is een verrassend veelzijdig album. In de openingstrack keert Guided By Voices terug naar het lo-fi geluid uit haar jonge jaren, maar de wat complexere songs op het albums zijn volgestopt met bijzondere muzikale uitstapjes, die variëren van ruw tot pompeus. De rauwe en gruizige gitaarsongs en de complexere songs liggen mijlenver uit elkaar, maar toch slaagt Robert Pollard er weer in om de muziek van zijn band consistent te laten klinken, mede door zijn herkenbare stem. Waar de meeste gitaarbands van het moment er niet in slagen om een heel album te boeien, houdt Guided By Voices ook dit keer de aandacht moeiteloos vast. Net zo energiek, avontuurlijk en urgent als op de in de afgelopen jaren verschenen albums, maar ook net zo essentieel als op haar beste albums.”(De krenten uit de pop)
"Stilzitten doen ze niet: De lo-fi pioniers van Guided By Voices hebben met The Bears For Lunch hun derde album van 2012 uitgebracht. Na acht jaar onderbreking heeft Guided By Voices de smaak dus weer goed te pakken. Na het album Half Smiles Of The Decomposed uit 2004 is de band sinds enige tijd weer bezig in de originele bezetting, dus met Tobin Sprout en Robert Pollard, en ze zijn weer creatief en actief als altijd. Het nieuwe album kan moeiteloos naast de voorgaande albums staan. De samenwerking van Pollard en Sprout werkt nog steeds optimaal: Powerpop met stevige Who-riffs en ballads gecombineerd met geniale invallen. Verder vallen, op dit kaleidoscopische album, ook het aan The Beatles refererende en 60’s folk achtige Waking Up the Stars en de lo-fi piano ballade The Military School Dance Dismissal gelijk op. En waar Pollard de gitaren laat ronken komt Sprout met de mooiste titels: Waving at Airplanes en The Corners Glowing." (Written In Music)
"Guided By Voices is weer aan een nieuw leven begonnen. De nieuwste bezetting debuteerde in 2017 feestelijk met het 100e (!) studioalbum van leider Robert Pollard. De voormalige basisschoolleraar is het enige vaste lid van de indiegroep en bijzonder creatief. Tussen 1993 en 2004 was de aandacht voor GbV en al zijn zijprojecten groot. Daarna was het nieuwtje er wel af voor popjournalisten. Je kunt niet blijven vermelden dat de Amerikaan albums vol schetsmatige pop, punk, prog en psychedelica uit zijn mouw schudt. Pollard gaat altijd door en is voor velen niet bij te houden. How Do You Spell Heaven, het tweede album van GbV in 2017, vormt een uitzondering. Het is een van zijn meest gestroomlijnde platen. Dat is ook te danken aan de geweldige muzikanten om hem heen, met de terugkerende gitarist Doug Gillard als middelpunt. De liedjes King 007, Diver Dan en Paper Cutz zijn daarnaast instant classics. Na Isolation Drills (2001) is dit de beste plaat om Guided By Voices te ontdekken." (Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
