"Frampton brengt het laatste optreden in Royal Albert Hall van zijn ‘Farewell Tour’ als live album uit. De productie is voor een livealbum uitmuntend te noemen en de sfeer van een concert komt erg goed over. Hoogtepunten naast "Show Me The Way"? Het kippenvel genererende "Georgia On My Mind" en natuurlijk publiekslieveling "Baby, I Love Our Way". "Peter Frampton At Royal Albert Hall". Is een erg goed livealbum geworden. Een document dat de carrière en de muziek van Frampton, en het niveau waarop hij nog altijd speelt zeker recht doet. Dat gezegd hebbende is het een nostalgische reis naar het verleden, die vooral door de oudere rockliefhebbers gewaardeerd zal kunnen worden. Generatie Z zou er echter goed aan doen ook eens te luisteren hiernaar. Zo deden ze dat in de tijd van opa en oma, rockmuziek maken. "Peter Frampton At Royal Albert Hall" is een tijdsmonument, een prachtig album van een bijzondere muzikant." (Maxazine; 8/10)
"Naar alle waarschijnlijkheid zal All Blues het laatste album van Peter Frampton zijn. Hij kreeg onlangs het trieste bericht dat hij aan een ongeneselijke spierziekte (IBM) lijdt en het gitaarspelen zal binnenkort niet meer gaan. Voor dit afscheid zal er nog een tournee zijn en deze uit blues classics bestaande plaat. De blues was altijd al een van Frampton's grote liefdes en ook wat zijn oude band Humble Pie samenbracht. Afgelopen zomer trad Frampton een paar keer op met Steve Miller Band en speelden ze dit materiaal. Hij wordt op de plaat muzikaal bijgestaan door de gitaristen Larry Carlton, Sonny Landreth en Steve Morse en op het openingsnummer I Just Want To Make Love To You (Muddy Waters) door zanger/harmonicaspeler Kim Wilson. Een album waar het spelplezier van afspat." (Platomania)
Geremasterde versies van 2 albums van Peter Frampton uit 1974 en 1975.
Peter Frampton (1950) is vooral bekend door zijn solowerk in de jaren '70 als "arena-rocker". Ook na die tijd is hij albums blijven opnemen en tournees blijven maken. Zijn laatste geplande concerten werden afgelast als gevolg van de coronapandemie van 2020. Deze verzameling 'greatest hits' bevat nummers uit de jaren zeventig. Toen hij de meeste beroemdheid genoot. (GR Muziekbank)
De best verkochte live-LP allertijden, aangevuld met 4 extra tracks t.o.v. de dubbel-LP, maar van de oude CD-editie die we hadden waren wat tracks weggelaten. Bevat de hits 'Show Me The Way', 'Baby I Love Your Way'.
Opnamen uit 1999. Concert van 100 minuten, met o.a. zijn grote hits "Show Me The Way" en "Baby I Love Your Way". Aan het eind van de show doet hij zelfs nog een prima uitvoering van het oude Humble Pie-nummer "I Don't Need No Doctor".
In 2011 en 2012 tourde de gitarist/zanger de wereld rond, ter viering van het 35-jarig jubileum van een van de meest legendarische live-albums allertijden: "Frampton Comes Alive!", met daarop de wereldhit "Show Me The Way". Natuurlijk vertolkte hij het complete album. Een registratie van een dergelijk concert is te vinden op deze Blu-Ray, maar ook het nodige bonusmateriaal, zoals een fraaie live-coverversie van George Harrisons "While My Guitar Gently Weeps" een film over Framptons hereniging met zijn oude geliefde Gibson Les Paul gitaar.
Eerste twee solo-albums van de gitarist/zanger. "Peter Frampton's solo debut after leaving Humble Pie spotlights his musically well-crafted songwriting and his fine guitar playing. The songs are built around the acoustic guitar, but a few sound like they could have been Humble Pie's. The sound is crisp, the melodies catchy, and Frampton's Gibson Les Paul guitar leads soar throughout. With its mix of ballads and upbeat numbers, "Wind of Change" showed Frampton at his creative peak. The band includes Ringo Starr, Billy Preston, and Klaus Voorman. "Frampton's Camel" has a harder-rocking feel, with Mick Gallagher's percussive electric piano and organ taking a prominent position and Frampton getting a harder sound from his electric guitars (though his lush acoustic playing dominates here and there). The sound lays out the formula that Frampton would take to mega-success three years later. The songs are all first-rate or close to it: compelling examples of '70s rock at its commercial best." (Jim Newson, Allmusic)
Als jongen was Peter Frampton al een grote fan van instrumentale bands als The Shadows en Ventures en gitaristen op het randgebied van pop, jazz en blues. Frampton keert met dit instrumentale album terug naar die roots en zo realiseert een oude droom, beïnvloed door zijn helden. Van Amerikaanse soul tot latin ballads en rock nummers. Met gastbijdragen van o.a. Charlie Watts en Bill Wyman (Rolling Stones), Hank Marvin en Brian Bennett (The Shadows) en Mike McCready en Matt Cameron (Pearl Jam).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
