Goedgevulde verzamelaar met 22 tracks van de albums die Zevon tussen 1976 ("Warren Zevon") en 2002 ("My Ride's Here") maakte. De singer/songwriter met de gruizige stem heeft altijd iets sarcastisch in z'n voordracht - iets wat in een deel van z'n teksten dan ook te vinden is. In 2003 zou hij overlijden, maar niet voordat hij nog net een afscheidsplaat "The Wind" kon afronden. Het onvolprezen Rhino heeft al het materiaal opnieuw gemasterd en laat het begeleiden door een uitgebreid, informatief en illustratief boekje.
Toen hij hoorde dat hij snel zou sterven wilde hij vooral nog een plaat te maken. 'n Echte Zevon-plaat met fijn Zevon-cynisme, geen gedragen afscheidsplaat. Vele vrienden, oa Springsteen, hielpen. Hij heeft de release nog net meegemaakt.
Na jaren stilte een teken van leven van deze Amerikaanse 'Excitable Boy'. Z'n wat spottend klinkende zang (met rasperige stem) past goed bij de vaak ironische rocknummers die hij schrijft. Met de Steve Winwood-cover 'Back In The High Life'.
"Opvolger van z'n comeback 'Life'll Kill Ya'. Een degelijk album van een rasverteller (met dank aan 4 tekstschrijvers, waaronder Hunter S. Thomspson), die met donkere stem verhaalt over personages met uiteenlopende reputaties." (RM, Oor)
Documentaire over het maken van zijn allerlaatste plaat: The Wind
"Sentimental Hygiene is the sixth studio album by rock singer-songwriter Warren Zevon and his first "sober" one. The album was released on August 29, 1987, by Virgin Records. The release of Sentimental Hygiene marked the first studio album for Zevon in five years. It produced the single "Reconsider Me", as well as the dance single "Leave My Monkey Alone". The band on the album includes guitarist Peter Buck, bassist Mike Mills and drummer Bill Berry (all of R.E.M.), who also recorded an album of covers with Zevon (under the name “Hindu Love Gods”) at this time." (Wikipedia)
"Een schandalig genegeerd meesterwerk van een live-plaat, opgedragen aan regisseur Martin Scorsese. Hierop bewijst Zevon dat hij behalve een geweldige songwriter ook een absolute rock & roll-podiumsensatie is. Hoogtepunt is de vurige versie van "Werewolves Of London", inclusief geestige tekstaanpassingen zoals : 'Little old lady got mutilated late last night / Brian De Palma again!'" (Dominique van der Geld, Lust For Life)
Warrens zoon Jordan vond in zijn vaders huis, in een grote piano-flightcase een flinke stapel reel-to-reel-tapes. De songtitels stonden erop, waaronder diverse die hij niet kende. Wanneer ze precies opgenomen waren en met wie - dat stond er niet bij. Afgaande op de songs die wél terecht zijn gekomen op z'n albums stammen de tapes uit midden jaren '70, de tijd dat "Warren Zevon" en "Excitable Boy" ontstonden. Eén song, "Tule's Blues", stond zelfs al op z'n obscure debuut uit 1969. Disc 1 bevat de 16 mooiste van deze opnamen, waaronder 6 niet eerder uitgebrachte songs. Waar op z'n officiële albums de glossy productie de zeggingskracht soms wat in de weg zat, zitten we hier als het ware op Warrens knie: de naakte pracht openbaart zich - de ironie en het sarcasme bijten soms nog wat dieper. Op CD2 staan interviews met Zevon uit de tijd van de release van "Life 'll Kill Ya" (2000), gelardeerd met een handvol songs, waaronder een unieke akoestische solo-live-opname van "Don't Let Us Get Sick" uit 1999.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
