Sam Brown is voor velen vooral bekend van haar debuutsingle "Stop!" en het gelijknamige album uit 1988. Ook al had ze een flinke kruiwagen, als dochter van muzikantenechtpaar Vicky en Joe Brown, het was toch een opmerkelijk snel succes. Om de dood van haar moeder te verwerken maakte ze het aangrijpende, diepgaande "43 Minutes", wat meteen het eind van commercieel solosucces betekende. Wel kwam ze als achtergrondzangeres van Pink Floyd weer in de schijnwerpers en als zangeres van Jools Hollands R&B-orkest. Maar toen gebeurde er iets raars: in 2007 kon ze ineens geen toon meer houden met haar zangstem. Na jaren van therapie besloot ze niet bij de pakken neer te zitten. Op "Number 8", haar eerste album in 15 jaar, schaamt ze zich er niet voor dat ze moest leunen op Auto-Tune-achtige software (Melodyne) om de zangpartijen strak te krijgen. Dat klinkt hier en daar wat 'mechanisch', wat haar er wellicht toe aangezet heeft haar muziek ook wat meer de elektropopkant uit te duwen, in plaats van de soulpop van weleer.
Waar "Box" (1997) en "Reboot" (2001) veel soul en vooral op "Reboot" ook funky groovend materiaal lieten horen, sluit "Of The Moment" stilistisch ietwat meer aan op haar eerste drie soloplaten. Broerlief Pete Brown speelt een fikse rol op muzikaal gebied: hij bespeelt meerdere instrumenten, maar de gitaar (in het verleden vaak goed voor bondige Gilmoureske licks) roert hij echter verbazingwekkend weinig aan. Uitgangspunt is vaak Sams eigen piano. Stilistisch gaat het alle kanten op, tot western swing ("Over The Moon") aan toe, maar het meeste is te vangen onder 'soulvolle, zorgvuldig en afwisselend gearrangeerde adult-pop'. In "Show Your Love" zet Sam haar grootste soulscheur op en is een leuk strijkje te horen. In het onheilspellende "Cradle Me In Your Arms" zit de mooiste gitaarsolo (Cooderesk op slide) van het album, én fraai resonerend contrabaswerk van sessieveteraan Herbie Flowers. Andere instrumenten die voor warme tinten zorgen zijn o.a. Sams eigen accordeon en Julian Marc Stringle's klarinet.
Valle Venia is de naam die Hermann AKA Leo Philipp Schmidt gebruikt voor z'n kunstprojecten, zoals ook dit album met topzangeres Sam Brown. Met veel electronica, maar ook wat akoestische instrumenten maakt hij symfopop met barok-trekjes.
Met haar imposante soulstem haalt ze weer flink uit in meer dan ooit groovend materiaal, met regelmatig terugkerende maatschappijkritiek in haar teksten.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
