'Album pick' bij Allmusic (4,5 uit 5 sterren): "This date has Redman fronting a standard rhythm trio: Mark Helias (b), Charles Eubanks (p), and Ed Blackwell (d) (a bandmate from Ornette Coleman days through to Old and New Dreams). Redman was versatile, as comfortable playing inside as outside, and here he does a bit of both, straying in and out of free and hard bop mode. It is one of the saxophonists most consistent and "melodic" recordings, but that doesn't mean he's any less adventurous. Perhaps those who dug hard into brilliant albums like "Tarik", "Look for the Black Star", and "Ear Of The Behearer" weren't ready to hear music that stayed so close to the bop tradition. But it was in his musical DNA and he never tried to prove otherwise. This is as fine as any of those albums, with an ensemble that understood his considerable strengths and played directly to them. Inspired and inspiring, this album is one of the gems of the ECM catalog in the '80s and a shining star in jazz, period." (Thom Jurek)
Opname: 2003
"Met bassist Mark Helias en pianist Fred Hersch beweegt Moore zich in het voetspoor van het roemruchte trio uit het begin van de jaren zestig van Jimmy Giuffre, Paul Bley en Steve Swallow. Wat beide groepen gemeen hebben, is een lyrische, verstilde, bijna kamermuziekachtige aanpak en de nostalgische, weemoedige pastelklanken, die zo goed passen bij deze ietwat mistroostige periode van het jaar. Van kopiëren is echter geen sprake. Daarvoor is Moore's muziek niet alleen te eigenzinnig, ook de algehele aanpak is te verschillend. Eerder zou je de muziek die Moore met Helias en Hersch brengt, kunnen zien als een hommage aan die van Giuffre's trio. Een bijzondere hommage ook, want door hun muziek krijg je zin om de pas een paar jaar geleden op ECM verschenen dubbel-cd '1961' van Giuffre/Bley/Swallow te beluisteren." (Trouw)
"Recorded without much rehearsing time, this album is another example of the magic of jazz, which can produce endearing music even when the musicians hardly know each other. Guitarist Samo Salamon hired the trio Open Loose (Tony Malaby (ts), Mark Helias (b), and Tom Rainey (d). In itself, the threesome is already a solid warrant of quality. Helias has an impressive facility on his instrument, Rainey's imagination seems endless, and Malaby would be hard pressed to deliver a vapid solo. As for the leader, he readily acknowledges Bill Frisell as a major influence, but ends up sounding more like John Scofield, or even John Abercrombie ("The Lonely Tune"). However, his jagged and linear delivery shows that he might be up to finding his own voice. Salamon's wit is not only displayed in song titles and his comping, but shows that he is quick to find a meaningful commentary to his cohorts' discourse. Full of wondrous and intricate interplay, this set easily sustains the listener's interest." (Alain Drouot, Allmusic)
De Amsterdammer (as, cl) werkt op deze opnamen uit 1988 met 4 musici uit z'n oude 'thuis': Herb Roberson (t), Fred Hersch (p), Mark Helias (b) en Gerry Hemingway (d). Speelse stukken vol verwijzinkjes naar 't rijke Amerikaanse jazzverleden.
Uit 2001. Moore (as,cl), Bennink (d) (ooit samen in Clusone Trio), Alex Maguire (GB, p) en Mark Helias (VS, b). "Kan op vele manieren spelen; licht, zwaar, makkelijk en moeilijk. Gespierde energie tegenover lyrische schoonheid." (Downbeat)
Album uit 1997. Lyrisch, vaak verstilde stukken van een prachtig trio met de altijd warm spelende Moore (rieten) en de eigenlijk veel te onbekende pianotopper Fred Hersch.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
