"De uit het Gelderse Beneden-Leeuwen afkomstige Julian Sas heeft zijn eigen Mississippi in de rivier de Waal. Al jaren maakt Sas bluesrock in de beste traditie van John Lee Hooker, Freddie King en Willie Dixon. Hij laat zich inspireren door het werk van Johnny Winter, Jimi Hendrix en vooral Rory Gallagher. Sas heeft zelfs met leden uit diens band een serie optredens als eerbetoon aan de Ier gedaan. "Coming Home" is zijn negende studioalbum en hierop is voor het eerst Roland Bakker op toetsen te horen. Deze aanvulling geeft Sas meer mogelijkheden zich vrij op de zes snaren te bewegen en het album is dan ook een vlammende plaat geworden. De titel geeft al aan dat Sas zijn roots opzoekt en dat maakt dit album gevarieerder dan zijn voorgangers. De single "Did You Ever Wonder" ging het album vooraf en laat een heerlijk ingespeelde band horen." (Bert Dijkman, Platomania)
"Julian Sas is in zijn genre één van de grootste artiesten die Nederland ooit heeft voortgebracht en als gitarist behoort hij tot de absolute top van Europa. Sas maakte naam en faam met een reeks ijzersterke albums, maar vooral als live-artiest. "Feelin Alive" is een live-album waarop we Sas en zijn vernieuwde band in topvorm horen. Zonder twijfel is dit de beste band die Sas tot nu toe had. En dus is "Feelin' Alive" ook zijn beste live-plaat. Het bruist en het kookt, maar ook de gevoelige noot ontbreekt niet, met "Fear Of Falling", als één van de emotionele muzikale hoogtepunten. Met het eerste nummer gaat het al van jetje: "Jump For Joy", een stevige binnenkomer en tegelijkertijd een introductie van de nieuwe bandleden Rob Heijne op drums, Roland Dekker op keyboards en een indrukwekkend klinkend Hammondorgel (met de Lesliebox vaak op volle toeren), op bas Fotis Anagnostou en uiteraard Julian Sas zelf. Een welkom live-album, met veel bekende nummers van Sas' studioplaten." (Bennuman, Bluesmagazine.nl)
De COVID-19 pandemie zorgde er voor dat ook de Julian Sas Band niet kon optreden. Een drama was het overlijden van bassist Fotis Anagnostou op 10 januari 2021. De band ging echter niet bij de pakken neerzitten en dook de studio in om nieuwe songs op te nemen. het resultaat is terug te vinden op het dubbelalbum ‘Electracoustic’, dat op 4 maart jl. verscheen. Het album is opgedragen aan de betreurde bassist Fotis Anagnostou. De baspartijen worden op dit album gespeeld door Barend Courbois, de zoon van de befaamde jazzdrummer Pierre Courbois. ‘Electracoustic’ is zowel elektrisch als akoestisch een uitstekend album. Julian Sas bewijst opnieuw tot de Eredivisie van de Nederlandse bluesrock te horen. (bluestownmusic.nl)|
"Nu de Nederblues anno 2016 zo in de lift zit, dient flink de loftrompet gestoken te worden over Julian Sas (1970). De zanger/meestergitarist bracht in 1996 dit eerste album uit. Sindsdien werkte hij aan een fraai oeuvre van nu al 13 studio- dan wel live-platen, allemaal van enorm hoog niveau. Toch kennen alleen fans en fijnproevers dit toptalent uit Beneden-Leeuwen. Julian kreeg namelijk nooit de erkenning en roem die hij op basis van zijn muziek verdient. Hij is als artiest vergelijkbaar met grootheden als Walter Trout en Kenny Wayne Shepherd, vingervluggerds die dankzij het enerverend geselen van hun gitaren beroemd en rijk werden. Julian doet daar niet voor onder. Wat is waar misgegaan? Aan zijn albums kan het niet liggen. Luister maar: al vanaf het openingsnummer "Turpentine Moan" van dit debuut spat het talent er vanaf. Van gierend gitaargeweld tot introvert en emotioneel: Julian draait er zijn hand niet voor om en hij zingt er ook nog eens gruizig doch overtuigend bij." (Tjerk Lammers, Lust For Life)
Tweede album, uit 1997, van de Nederlandse bluesrocker. Het nummer "Stone Desert" is opgedragen aan de twee jaar eerder overleden Ierse gitaarbeul Rory Gallagher, Julians grootste inspiratiebron. Heeft u meteen een idee in welke stilistische hoek u dit moet zoeken: veel uptempo-boogiënde bluesrock met vooral ruimte voor fonkelende gitaar-exercities. Al is het nummer in kwestie nu juist de spreekwoordelijke uitzondering op de regel: een akoestisch solonummer, gespeeld op metalen National guitar. Julian zingt ook zelf, met rauwe, maar niet onprettige recht-door-zee-stem. Hij wordt op de overige nummers basic begeleid door een bassist en drummer. In de langzamere nummers is er soms een rol voor een welkome gast: Willem v.d. Schoof op weldadig-rollende klanken producerend Hammond A 100-orgel.
"Smaakvol bluesmuzikant met prettige stem, die bovendien met enorme inzet speelt. DVD1 bevat een compleet concert, dat goed laat horen dat de uitbreiding met toetsenist een goede zet is geweest: het geluid is voller geworden en Sas heeft meer ruimte voor soleren, wat hij veelvuldig doet. Inspiratiebronnen: Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughn, Jeff Beck en vooral Rory Gallagher. DVD2 bevat toegiften, een akoestische set, een documentaire en een interview. Op de CD's staat het optreden van DVD1." (RH, Aardschok)
"Solide bluesrock. Al scheurend en slijpend haalt dit gitaarkanon alles uit de kast in jammend tot stand gekomen spontaan klinkende songs, veelal aansturend op vette climax." (MH, Oor) Op CD2 laat hij horen akoestisch z'n mannetje te staan.
Ondertussen een vast baken in de Nederlandse blues(-rock)wereld. Beste plaat tot nu toe. Z'n songmateriaal wordt steeds beter, als voorheen is z'n liefde voor heftig boogiende blues te horen.
Op 16 januari 2009 stond hij nog in de Hengelose Metropool, ter gelegenheid van de release van deze DVD/CD-set: "Jeff Beck, Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan en Rory Gallagher zijn zijn grootste helden en tegenwoordig kan hij regelmatig zijn eigen naam in zo'n rijtje tegenkomen. Live is Julian Sas een belevenis waar menig bluesrock artiest een puntje aan kan zuigen. Zijn gitaarspel is passievol en spectaculair, zijn stem is krachtig en vol.", zegt Metropool over deze "onvervalste bluesrocker". De DVD bevat een concert van 2 uur, opgenomen in De Boerderij in Zoetermeer. Op de setlist staan o.a. 5 nieuwe, nog niet op studio-albums uitgebrachte songs. Op de bonus-CD staan 5 akoestische heropnamen van eerder electrisch opgenomen songs. En wat blijkt? Hij houdt de aandacht vast als hij níet kan scheuren op de gitaar en het dus alleen om het liedje en zijn voordracht gaat.
Live-dubbelaar, opgenomen na 'Raging River', in 2002. Sas heeft een stevige, rauwe stem en speelt de ene na de andere bijtende gitaarsolo over een boogie-bluesrock-fundament, neergelegd door Tenny Tahamata (b) en Perre de Haard (d).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
