"Veel van zijn filmmuziek maakte Minco Eggersman (46) voor Oost-Europese films die aan Nederland voorbijgaan, maar in september was er erkenning in eigen land: een Gouden Kalf voor zijn muziek bij "De man Uit Rome" van Jaap van Heusden. Alle muziek van Eggersman is melancholiek en filmisch. Dat was al zo in zijn band At The Close Of Every Day, op zijn soloplaten en ook, recenter, op de "Unifony"-albums die hij met Theodoor Borger maakte. Dit is het derde, "Unifony III". "Unifony" is filmmuziek zonder film, waardoor je je kunt laten meevoeren met je ogen dicht. ‘Composities’ kun je prachtige stukken als "Approach" en "Susan" amper noemen: ze lijken nauwelijks ‘gecomponeerd’, ze komen uit het hart en volgen intuïtief hun weg, zonder esoterisch klankentapijt te worden. Daarvoor is er te veel diepgang, melancholie, avontuur en intuïtieve muzikaliteit." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"De Noorse trompettist Nils Petter Molvaer verraste op zijn album "Switch" (2014) met een heuse pedal-steelgitaar: Gitarist Geir Sunstøl voorzag Molvaers elektronische sound van organische prikkels. Ook op deze opvolger speelt Sunstøl een prominente rol, al klinkt hij in het robuuste openingsnummer "Ras Mohammed" vooral als een gierende elektrische gitaar. Meer dan op "Switch" lijkt het kwartet van Molvaer echt samen te spelen, wat vaak spannende combinaties oplevert. De zoemende, atmosferische muziek waar Molvaer sinds zijn vroege ECM-platen - van twintig jaar geleden - patent op heeft, lijkt even naar de achtergrond verschoven. Dat kennen we nu wel, zal hij hebben gedacht. Molvaer zocht naar nieuwe structuren en harmonieën en kreeg daarbij hulp van drummer Erland Dahlen, die ook nooit de gemakkelijkste weg kiest. Soms, zoals in "Amed", ontspoort het in kabaal, dan weer verdampt Molvaers trompet in een mist van elektronica. Voorspelbaar is het geen moment." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Dit vijftal ging kort na oprichting even als Arild Andersen Quintet door het leven, maar kort voor dit debuut in 1983 werd opgenomen, kozen de Noren voor Masqualero. Het album opent dan ook met de gelijknamige compositie van Wayne Shorter. De rest van het album - verder allemaal eigen werk - is opgetrokken in dezelfde stijl: een moderne frisse interpretatie van bebop zoals die een paar decennia eerder floreerde. Nieuwe deuren opende Masqualero dan ook niet, het album viel op door expressief, bevlogen spel van relatief jonge muzikanten als blazer Tore Brunborg, trompettist Nils Petter Movaer en toetsenist Jon Balke. het titelloze album bezorgde de band een vliegende start. De plaat werd in eigen land onderscheiden met het equivalent van een Grammy, plaveide de weg voor internationale tournees en de volgende albums verschenen op het prestigieuze ECM-label. Een mijlpaal in de Noorse jazz, die heel terecht opnieuw is uitgebracht, voorzien van 5 extra tracks." (Robert Haagsma, Lust For Life; 4 uit 5 sterren)
De atmosferische, trippy muziek van deze Noorse trompettist, waarbinnen late Miles Davis-fusion en d'n'b & triphop elkaar vinden: een mooi remix-uitgangspunt voor abstract techno-, lounge- en nu-jazz-acts als Herbert, Funkstorung, DJ TeeBee.
Zeer eigentijdse en eigenwijze muziek op 't bijzondere ECM-label, 'reincarnatie van de electrische Miles Davis' wordt er al gezegd. Vol met samples, soundtreatments, scherpe gitaarpartijen en strakke beats. Soort intrigerende jazz-triphop.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
