"Een van de opmerkelijkste en meest onorthodoxe opnamen uit Werners 30-jarige carrière. De pianist, die vaak Toots Thielemans begeleidde, gaat ongewoon te werk. Dat hoor je al in het openingsstuk "Lo's garden". Een nerveus nummer, met een vleugje Stravinski, funky sounds en elektronische geluiden. Werner speelt piano, allerlei keyboards en gebruikt ook de computer. Hij krijgt steun van enkele van de beste jazzmusici: Dave Douglas (t), Chris Potter (ts, bkl), Scott Colley (b) en Brian Blade (d). Werner en zijn band komen tot een subtiele mengeling van akoestische en elektronische elementen. Maar je hoort ook rijke melodieën, stevige, hoekige ritmes en bevlogen solo's. De sound is vaak virtuoos en futuristisch. Dave Douglas en Chris Potter spelen meesterlijke, intense solo's. Het mooie "An uncovered heart", geschreven bij de geboorte van zijn inmiddels overleden dochter, groeit naar een extatisch slot. Werner, eerder vooral geprezen als triopianist, toont zich hier van een verrassende kant." (KvK, De Standaard)
Eigen stukken omsluiten 3 standards van Monk, 'n pianist die hij qua eigengereidheid naar de kroon steekt met soms hoekig, dan juist weer lyrisch spel, altijd met opmerkelijke akkoorden. Met Dave Douglas (t), Brad Jones (b) & Han Bennink (d).
De pianist en de trompettist hebben een nogal verschillende achtergrond (de eerste is een bijna tachtigjarige Franse Algerijn, de tweede een New Yorker van begin veertig, maar dat neemt niet weg dat de twee elkaar op dit intieme duettenalbum intuitief lijken aan te voelen, waarbij men elkaar bovendien aftroeft in het spelen van gloedvolle soli. Fijne plaat waar je 't warm van krijgt!
Album met de electronische band van de trompettist, met een flinke rol voor freaky geluidjes van Jamie Saft (wurlitzer) en DJ Olive (turntables), naast Gene Lake (d), Marcus Strickland (saxen) en Brad Jones (b). Dat de productie van de hand van muziekvernieuwer David Torn is, helpt bij het mijden van geëikte paden en het omverwerpen van muzikale conventies. De muziek is groovend en funky, maar tegelijk beeldend en atmosferisch. Wat handig is want op de DVD fungeert deze als soundtrack bij een film uit 1916.
Muziek die oorspronkelijk geschreven is door Douglas voor een optreden op een festival hoog in de Italiaanse Dolomieten. De organisatoren hadden 'm opnamen van plaatselijke volksmuziek gestuurd en thema's daaruit keren als basis terug in deze overigens vrije stukken met veel ruimte voor improvisatie, die qua aanpak soms naar muziek uit de Amsterdamse impro-scene. Niet zo gek, met de belangrijke rol die Amsterdamse Amerikaan Michael Moore (sax, klarinetten) in het hier spelende kwintet heeft.
Masada-trompettist. Werkt hier met relatief grote band met toppers als Chris Speed en Mark Feldham. Intense en vrije stukken naast werken met elementen uit diverse volksmuziek. In het lange, bezwerende 'Mahfouz' horen we de stem van Tom Waits.
Trompettist van John Zorn's Masada. Dit album is de winnaar critic's poll 2000 Downbeat. Verwacht geen Masada-drukte (hoewel Dave's trompet regelmatig intens hemeltergend klinkt), maar wel mooie collaboraties met sax, clarinet en trombone.
"Deze CD bewijst waarom deze veelzijde trompettist zo wordt bejubeld. Technisch is hij tot veel in staat, maar hij vervalt nooit tot krachtpatserij. Eigentijdse opvolger van het pianoloze quartet van Gerry Mulligan en Chet Baker." (TO, JazzNu)
Uit 1999, op 't kleine Arabesque-label. Zonder enige consessie levert dit een der meest uitdagende platen uit het oeuvre van de toptrompettist op, met o.a. Chris Potter (ts). Creatieve moderne jazz, vaak complex, maar ook wel 's humoristisch.
Album uit 1998. Experimentele, avontuurlijke vrij jazzplaat, waarop de trompettist invloeden uit klassieke, Joodse, oost- en middeneuropese muziek naadloos in z'n muziek laat opgaan. Met o.a. violist Mark Feldman.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
