Kurt Atterberg voltooide zijn Symfonie nr. 7 "Sinfonia romantica" in 1942. Atterberg gaf het de titel Sinfonia romantica mee, om zich af te zetten tegen de modernen binnen de klassieke muziek in Zweden. Atterberg haalde de muziek voor een groot deel uit zijn opera Fanal, zonder het programma van die opera te volgen. Het werk kreeg haar eerste uitvoering op in Frankfurt am Main op 14 februari 1943 , dus midden in de Tweede Wereldoorlog. De dirigent van dienst was Hermann Abendroth. Zowel componist als dirigent hadden hun twijfels over de kwaliteit van het werk, maar deel 3 stond hun beiden wel aan. (...)
Kurt Atterberg voltooide zijn Symfonie nr. 3 Västkustbilder in 1918. Het werk begon als een tweedelige symfonische suite en werd als zodanig ook uitgevoerd op 7 februari 1918 in Göteborg. Daarna besloot Atterberg pas er een volledige symfonie van te maken door er een (het) derde deel aan vast te plakken. De symfonie is geïnspireerd op het Skagerrak en geschreven in Stockevik op het eiland Skaftöland aan de westkust van Zweden. Het is onbekend of de bijtitel direct aan het werk werd gegeven, want pas later schreef de componist er een toelichting bij en in 1918 kwam er een technische uitleg, omdat het werk geen echte symfonische opbouw kreeg. De eerste keer dat het totale werk werd uitgevoerd was 28 november 1916 door de Hovkapellet onder leiding van Armas Järnefelt in Stockholm (aan de oostkust). Echt populair is de symfonie nooit geworden, ze behoort tot het vergeten repertoire van de componist.
Kurt Magnus Atterberg (Göteborg, Zweden, 12 december 1887 - Stockholm, 15 februari 1974) was een Zweeds componist, dirigent en muziek-criticus. In Göteborg kreeg Atterberg celloles. Hij volgde een uitgebreide opleiding aan de Kungliga Tekniska högskolan (Koninklijk Instituut voor Technologie) in Stockholm en studeerde in 1912 af als ingenieur. Vervolgens kreeg hij in 1912 een baan bij het Patent- och registreringsverket (Koninklijk Zweeds Octrooibureau), werd in 1936 afdelingschef en werkte er tot zijn 81e jaar in 1968. (...) In Atterbegs compositorisch werk valt vooral het romantische element op. Zijn opera's zijn vrijwel van het podium verdwenen, maar zijn symfonieën worden regelmatig uitgevoerd.
Atterberg werkte aan zijn negende symfonie van 1 januari 1955 tot en met 6 juni 1956. Hij was dermate blij dat hij deze symfonie voltooid had, dat hij onder het manuscript de opmerking plaatste En nu ga ik zwemmen (Nu går jag och badar) Atterberg had nog geen symfonie geschreven voor solisten, koor en orkest en wilde ook geen vergelijking met het (toen zeker) grote voorbeeld van een negende symfonie, die van Ludwig van Beethoven. Atterberg had last van de naweeën van de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog. Hij wendde zich tot eeuwenoude teksten, de Poëtische Edda en met name de Völuspá. Hij hield de Zweedse vertaling aan van Peter August Gödecke, maar had ook alvast de Duitse vertaling van Fritz Tutenberg verwerkt. Het werk kreeg haar eerste uitvoering op 26 februari 1957. Dat de symfonie het moeilijk zou krijgen, blijkt uit de plaats van de première en de uitvoerenden. De zaal was gelegen in Helsingfors, dus niet de grote muzieksteden. (Wikipedia)
"The Swedish composer Kurt Atterberg, an engineer by training, enjoyed a varied additional career, while rising to a leading position among contemporary Swedish composers. He served also as a conductor, critic and administrator, but these manifold activities did not prevent him writing a quantity of music of all kinds in a late Romantic style." (Naxos)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
