"Lang niks gehoord van Lenny Kravitz. Dat hij niet heeft stilgezeten is te horen op "Blue Electric Light". Twaalf nieuwe songs, waarop hij vrijwel alle instrumenten en vocalen zelf verzorgt, slechts terzijde gestaan door zijn min of meer vaste gitarist Craig Ross. Het resultaat mag je rustig een typisch Kravitz-album noemen: een mix van rock, pop en soul met een hometape-feel. Lekker gitaarwerk, ronkende synths, mooie koortjes en die fantastische stem, verpakt in songs met een memorabele melodielijn. Opener "It’s Just Another Fine Day (In This Universe Of Love)" echoot onmiskenbaar het geluid van zijn debuutalbum "Let Love Rule". Human is een aanstekelijk huppelend radionummer, "Let It Ride" al even aanstekelijke electropop en "Love Is My Religion" grijpt terug op de glamrock uit de jaren zeventig. Veel stijlfiguren hebben we wel eens eerder van hem gehoord, maar na een tijd onthouding smaakt een nieuwe Kravitz weer erg lekker. Goed dat hij terug is." (OOR)
Welkome, tot de randen gevulde 2CD-heruitgave van Kravitz' 1989-debuut. Hoewel in aanleg niet echt origineel klonk Kravitz' retrorock toen fris en warm. Bovendien sprak uit diverse songs een gezond stuk sociale betrokkenheid. De Beatles (periode 1968-1970) waren de voornaamste inspiratie, luister maar 's naar "Hey Jude"-soundalike "Let Love Rule". Het album heeft een fijn soulvol intiem karakter, mede in de hand gewerkt doordat Kravitz het album goeddeels alleen in elkaar geknutseld had met slechts analoge apparatuur. En het belangrijkste: alle liedjes doen er toe - stuk voor stuk hebben ze iets dat je pakt. Hoewel Kravitz stilistisch niet veranderde werden op latere albums de muzikale en tekstuele cliché's te plat en te overvloedig, hier is nog alles smaakvol. Op de extra schijf staat een werkelijk fantastisch concert uit 1990: Kravitz zingt uiterst intens en z'n band groove-t geweldig, met een hoofdrol voor een rollende en grommende Hammond B3. En dan zijn er nog enkele interessante demo's en outtakes.
Eerste deel van de autobiografie van de Amerikaanse popartiest Lenny Kravitz, vanaf zijn geboorte in 1964 tot de succesvolle lancering van zijn debuutalbum 'Let Love Rule'.
By 1993, Lenny Kravitz had achieved global superstardom with his psychedelic brand of rock, by way of his 1989 debut "Let Love Rule" and his groundbreaking 1991 follow-up, Mama Said, which boasted no fewer than seven chart topping singles. Kravitzs third studio album was released in 1993. The explosive title track became a household hit, propelling the album to massive success. Among the new Deluxe Editions previously unreleased recordings are six demos and outtakes from the "Are You Gonna Go My Way" album sessions, as well as three early demos Kravitz recorded for Vanessa Paradis self-titled 1992 album, which he produced. I May Not Be A Star (Light Piece For Vanessa) has never been released in any form, while Travelogue and Lonely Rainbows were finished and recorded by Paradis for the album. A previously unreleased BBC Radio interview is also included, and acoustic versions of Believe, Sister, and Heaven Help and seven official B-sides. (bron: Virgin)
Concert, opgenomen in 2014 tijdens zijn Europese tour. "Als kind droomde ik ervan om lid van een band te zijn", zegt Lenny Kravitz aan het begin van deze DVD. "Het lot beschikte dat ik soloartiest werd." In de loop van dit verslag van een recente Europese tournee wekt de Amerikaan niet de indruk daar zwaar onder te lijden. Bovendien heeft de uitgelezen groep muzikanten die hij in de loop der jaren om zich heen verzamelde toch ook iets van een echte band. Iets wat Kravitz ook benadrukt. En wat blijkt uit sterke versies van krakers als "Fly Away", "It Ain't Over 'Til It's Over", "Sister" en "Let Love Rule". Hier staat geen solist met begeleiders, maar een goed ingespeeld collectief. De songs worden overigens afgewisseld met flarden interviews en beelden achter de schermen. Er is bovendien gekozen voor een wat korrelig beeld en een wat zompig geluid, wellicht om zo vintage mogelijk over te komen. Allemaal zaken waarover de meningen verdeeld zullen zijn. Desondanks bewijzen Kravitz en band nog altijd een fenomenale liveact te zijn." (Robert Haagsma, Lust For Life)
"Eind jaren '80 was er een heropleving van de sixties; sixtiesmuziek zat in spijkerbroekreclames en er was opnieuw sprake van een Summer Of Love. Kravitz' debuut "Let Love Rule" paste daar mooi in. Toch was het vooral deze opvolger die van Kravitz een superster maakte. Stilistisch leunde hij erg op het werk van Jimi Hendrix, Grand Funk Railroad en The Beatles (met name John Lennon). De invloed van Lennon is vooral duidelijk op "Fields Of Joy" en "All I Ever Wanted" (geschreven met Sean Lennon). Kravitz wist zich alle invloeden echter zo goed eigen te maken, dat het hem zelf een handvol popklassiekers opleverde, waaronder "Always On The Run", "It Aint Over Til Its Over" en "Stand By My Woman". Met zijn kundig vervaardigde (nooit echt overtroffen) retrorock zou Kravitz uiteindelijk een dikke stempel op de jaren '90 drukken. De eigenaardige getimede jubileumeditie bevat veel bonusmateriaal, waaronder B-kantjes, livetracks (o.a. uit Rotterdam) en demos." (Pierre Oitmann, Nu.nl; waardering: 4,5 uit 5 sterren)
"Heeft het zelf over een muzikale en spirituele wedergeboorte. Net als 15 jr terug schrijft en speelt-ie alles zelf." (Oor) Evenals "Let Love Rule" vol (late) Beatles-invloeden en nu ook typische Stones-riffs. Dat debuut evenaart-ie nergens.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
