Compilatie van deze band die in zijn oorspronkelijke bezetting overliep van talent. Letterlijk ook, want het duurde maar even of de leden gingen achter elkaar weg, op zoek naar nieuwe creatieve uitdagingen. Zo stapte Jan Akkerman al snel over naar Focus. De 2CD-set met 43 nummers bevat niet alleen nummers van Brainbox uit de periode dat Kaz Lux zanger van die groep was, (op het gelijknamige standaardalbum uit 1969 en de periodes er direct vóór en ná), maar ook drie nummers van "Parts" (een door de bandmanager opgezette bezetting rond zanger Michel van Dijk zonder ook maar één oerlid) én solowerk van Lux en werk van het duo Kaz Lux & Jan Akkerman, van begin jaren 70 tot begin jaren 80.
Zeven jaar na het eerste Brainbox-album werkten de stergitarist en de zanger met de hesige stem weer samen. Niet om muziek te maken in de lijn van Brainbox. In plaats daarvan maken de twee uiterst subtiele, progressief getinte songs, gegoten in een los concept over de man Eli. De songs zijn gebouwd rond prachtig open klinkend jazzy akkoordenspel van Akkerman. Er is geen rockgitaarsolo te horen op de plaat, wel hier en daar een toetsensolo (van Jasper van 't Hof en Rick van der Linden). Een hoogtepunt in de Nederlandse popmuziek.
Tweede album dat de zanger met de prachtige hesige stem maakte voor het Britse Harvest-label. Ditmaal maakt hij ook gebruik van een grotendeels Britse muzikantenploeg, waaronder de van Pink Floyd bekende saxofonist Dick Parry. Producer was dan ook niemand minder dan Mike Vernon, bekend geworden van zijn producties voor Britse bluesbands als de vroege Fleetwood Mac en Chicken Shack. Ook Focus kwam later onder zijn hoede. Niet vreemd dus dat Jan Akkerman hier soms meespeelt met zijn oude Brainbox-makker. Lux houdt zich met zijn afwisselende songmateriaal met gemak staande tussen al deze sessiekanonnen en laveert van rock naar blues naar folkrock en terug. Hoewel voor deze in 2015 uitgebrachte CD-uitgave waarschijnlijk een LP als master heeft gediend, klinkt het resultaat stukken beter dan "Kazimierz Lux C.S.".
Biografie van de Nederlandse zanger (1948).
Eerste album dat de ex-Brainbox-zanger voor het Britse Harvest-label maakte. In de muzikantenploeg vinden we de uit Brainbox meegenomen gitarist Rudi de Queljoe. Jan Vennik heeft een flinke rol op zowel sax, fluit als klarinet. De ritmesextie bestaat uit Jan Hollestelle en Ilja Gort. Naast stevige doorleefde rock, zoals we die kennen van Brainbox, is er ook ruimte voor behoorlijk freaky jazz-beïnvloed materiaal en atmosferisch vormgegeven songs. Deze 2015-rerelease maakt gebruik van de eerdere CD-versie van Fonos en Fonos gebruikte daar standaard LP's voor, nooit master tapes. Soms is het resultaat uitstekend, maar bij dit album moet haast wel gebruik zijn gemaakt van een al behoorlijk grijsgedraaide LP, want het klinkt helaas allemaal nogal iel en dof.
CDR-kopie van onze eigen LP. Dit album is namelijk nog immer niet officieel op CD uitgebracht. Na het artistieke (en commerciële) succes van "Eli" uit 1976 kon een vervolg eigenlijk niet uitblijven. Toch liet dit nog vier jaar op zich wachten. Het resultaat sloeg niet aan. Het mist dan ook de sprankeling en de doorwrochtheid van "Eli". Opnieuw is de sfeer ingetogen, de licht jazzy touch ontbreekt dit keer. Waar op "Eli" de instrumentale passages even belangrijk waren, is het liedjeskarakter ditmaal voornamer. Ondanks minder eigenheid is dit natuurlijk, met zoveel klasse aan boord (naast Jan en Kaz ook nog oud-Brainbox-collega Pierre van der Linden, Ekseption-toetsenist Rick van der Linden e.a.), verre van een slechte plaat.
Sober en intiem album uit 1996 (slechts Frankie en Kaz met spaarzame inkleuringen van Rens van der Zalm) met prima vertolkingen van eigen werk en covers van o.a. Mississipi John Hurt, John Prine. Lux overtuigd zo veel meer dan op 'Pupka'.
De zestiger met z'n hoge, intense zangstijl, die we vooral kennen van Brainbox, levert een akoestisch album af met drie musici die bijna twee generaties jonger zijn dan hem. En het klinkt fris, transparant en natuurlijk. Waar eerdere CD's met pogingen tot een Brainbox- of bluesrock-geluid ietwat geforceerd aandeden, lijkt de zanger sinds het intieme "Guitar/Vocal" te weten dat hij 't beter klein kan houden. Tussen Lux' songs is plaats voor de folktraditional "Wayfaring Stranger", dat gezongen wordt door HotchPotch-lid Janos Koolen. "Lux heeft het licht weer gezien, zijn meest vitale CD sinds jaren. Met de jonge honden van HotchPotch beschikt de Oosterhoutse rocker weer over een fris roedel muzikanten, die met zijn songs stoeien, door het gras rollen en vooral vrolijk meehuilen met de oude wolf." (BN/De Stem)
Nederlandse zanger met herkenbaar, apart hoog stemgeluid. Intieme vertolkingen van eigen materiaal (waaronder de nodige Brainbox-klassiekers als 'Down Man', 'Dark Rose') en covers, vaak van soul-classics als 'Walking The Dog'.
Een der bijzonderste stemmen der Nl-(blues-)rock: z'n hoge stem sneed zeker in Brainbox-dagen diep door je ziel. Nu maakt hij een ingehoudener plaat, in singer/songwriter-stijl, met ondermeer opmerkelijk gearrangeerde covers van o.a. Cream.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
