De uit Finland afkomstige Kaija Saariaho (1952) behoort momenteel tot de meest toonaangevende componisten ter wereld. Ze is afkomstig uit de experimentele hoek, maar dat heeft haar er niet van weerhouden om een brede publieke belangstelling te wekken. In het nieuwe millennium gingen al drie operaproducties van haar hand in premi?e: L?Amour de Loin (met o.a. Dawn Upshaw), Adriana Mater en ?ilie. De taal van deze grootschalige werken verschilt overigens niet wezenlijk van de kamermuziek op deze cd. Ook hier analyseert Saariaho op technische wijze de eigenschappen van de klank. Het gaat haar daarbij niet om de techniek omwille van de techniek. De technische research dient juist om de mogelijkheden van de po?ische expressie te vergroten, al dan niet met behulp van elektronica. Misschien is het vroege Nymph? voor strijkkwartet en live electronica wel het meest intrigerende werk van deze cd.
Kaija Saariahos music obviously inhabits a different sound world from that of Joseph Haydn. Composers of today have to wrestle with basic questions about music that were taken for granted in Haydns day. What should it sound like? What is it for? What should the rules, if any, be? The 20th century rejected the orthodoxy of the past, replacing it with a lot of new orthodoxies to be rejected in their turn. Saariaho has embraced eclecticism and a number of different styles and milieus. Not long ago she told an English journalist that she became fed up with the post-serialist tradition because of all the things that it prohibited. You were not allowed to have pulse, or tonally oriented harmonies, or melodies, she said. I dont want to write music through negations. Everything is permissible as long as its done in good taste. (...)
Kaija Anneli Saariaho (Helsinki, 14 oktober 1952) is een Finse componiste. Sariaaho vestigde haar reputatie met elektro-akoestische werken als Lichtbogen (1986), Verblendungen (1984) en Nymphea (1987). Tot haar grote projecten behoren het ballet Maa (1992), het vioolconcert Graal Théâtre (1994), Château de l'âme (1996) en de opera L'amour de loin (2000). Ze maakte ook kleinere composities, zoals Lonh (1996) voor sopraan en elektronica, Amers (1992) voor cello, ensemble en elektronica en Château de l'âme voor sopraan, acht vrouwenstemmen en orkest. In 1989 kreeg zij de Prix Ars Electronica. (...) Al gaat ze in haar recentste composities andere wegen in, Kaija Saariaho staat nog steeds bekend als een componiste die intensief de mogelijkheden van elektronische muziek heeft benut, in al haar facetten.
'DVD of the Month', Gramophone 11/2005: "L'amour de loin ('Love from Afar') enacts the legendary love of the 12th-century prince and troubadour Jaufre Rudel (about whose life little is known) for Clemence, Countess of Tripoli, whom he has never met but whom he voyages to meet, only to expire almost as soon as he and his beloved have declared their feelings for one another. Saariaho has composed a staggeringly beautiful score, one whose overwhelming, rich colours will come as no surprise to those who know her work but whose rhythmic and melodic directness may well. Its motion is predominantly slow and meditative but with considerable tension in the travelling scenes and, like Maalouf's texts, a wonderful way with elaborating on troubadour melos and blending electroacoustic and instrumental elements. Other pluses are George Tsypin's striking minimalist designs and the directness and simplicity of Peter Sellars's direction. All three singers are consummate vocal actors, their performances simply beyond praise."
Opname: 2006, 2007
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
