"Richard Thompson, meestergitarist en grootheid van de Engelse folk, heeft zo veel bereikt in zijn loopbaan dat hij nu, van zichzelf, mag doen wat hij wil. Zijn negentiende album "Ship To Shore" is een feest van muzikale vrijheid en bovendien een oersterk statement van een onvermoeibare liedschrijver. Wat een energie en vooral levensvreugde laat de Engelsman (75) uit de vingers vloeien, direct vanaf het eerste nummer "Freeze". Het onmiskenbare, sprankelende gitaarspel van Thompson roept mooie herinneringen op aan zijn jarenzestigband Fairport Convention, die ook zo knap puntige rock aan traditionele, Keltische liedkunst wist te verbinden. "The Fear Never Leaves You" dan, ook zo’n mooi en donker golvend rocknummer, met als bonus richting het einde een warme gitaarsolo, die verdrinkt in melancholie. Een hoogtepunt is het vrolijke "Maybe", dat gaat over een verliefde man wiens hoofd en zo te horen ook gitaar op hol slaan." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"Weet u nog? In de jaren 90 had je de Unplugged-rage, toen gearriveerde artiesten ineens met akoestische uitvoeringen van hun bekendste nummers kwamen. Met wisselend resultaat. Maar goed, het ene akoestische is het andere niet. Dit album is namelijk van een heel andere categorie. Ten eerste zijn er maar heel, heel weinig die virtuositeit op gitaar combineren met briljant songschrijverschap. Ten tweede verzorgt Richard Thompson al regelmatig solo akoestische toernees, die in intensiteit niet onderdoen voor zijn spetterende elektrische shows. Om een weerslag te hebben van die optredens, besloot Thompson een selectie van zijn mooiste songs akoestisch op te nemen. Het staat als een huis, maar wat wil je met "Beeswing", "Persuasion", "1952 Vincent Black Lightning", "Wall Of Death" en "Shoot Out The Lights" op de lijst. Het is een indrukwekkend vervolg op zijn enige andere akoestische plaat: het fraaie, inmiddels moeilijk verkrijgbare "Small Town Romance" uit 1984." (Louk Vanderschuren, Platomania; cijfer: 8)
"Het is alweer een aantal jaren geleden dat Richard Thompson met een album vol origineel materiaal op de proppen kwam. De afgelopen jaren waren het vooral herinterpretaties van bekende liederen op akoestische wijze. De liefhebbers van de elektrische Richard Thompson komen op 13 Rivers volop aan hun trekken, want Thompson nam het album op met zijn vaste begeleiders Michael Jerome (drums, percussie), Taras Prodaniuk (bas) en Bobby Eichorn (gitaar). Het album kenmerkt zich door een bepaalde directheid. Het lijkt alsof de songs in een take zijn opgenomen in de studio. Weinig instrumentale toevoegingen ook, geen blazers of een extra draailier her en der. Ook de liederen hebben een frisheid, alsof ze in een sneltreinvaart zijn geschreven. Doordat ze in een kort tijdsbestek zijn geschreven, hebben ze een zekere verwantschap met elkaar. Tekstueel kijkt Thompson, alweer 69 jaar, herhaaldelijk terug naar zijn leven. Een leven dat zeker pieken en dalen heeft gekend". (Folkforum)
"Richard Thompson flikt het nog een keertje en maakt met "Still" een buitengewoon geïnspireerd album. Hij vroeg Jeff Tweedy als producer en die aarzelde geen moment, want zei: Richards been one of my favorite guitar players for a very long time. When I think about it, hes also one of my favorite songwriters and favorite singers. Hes the ultimate triple threat. "Still" is wonderlijk mooi opgenomen in de Loft Studio's in Chicago en zelfs een behoorlijk opzwepend album geworden. Luister maar eens naar songs als "Long John Silver", "Patty Don't You Put Me Down" en het geweldig aanstekelijke "Beatnik Walking". In dit laatst genoemde lied, dat nog dagenlang in je hoofd blijft hangen, speelt Amsterdam een prominente rol; het verhaalt over de maand die hij er doorbracht. De samenwerking Thompson/Tweedy klinkt fris en geweldig en behalve de productie draagt Tweedy ook enkele gitaarpartijen en achtergrondvocalen bij op dit album. "Still" is een album om door een ringetje te halen." (Sandra Zuidema, Lucky Dice)
Na het succes van zijn studio-album "Still" uit 2015 en "Acoustic Classics" uit 2014 en net voor de start van zijn Britse tournee brengt Richard Thompson "Acoustic Classics Vol. II" uit. Hierop staan akoestische uitvoeringen van bekende en minder bekende songs uit het oeuvre van de meesterbard. Sommige songs zijn voorheen alleen uitgevoerd door anderen of in een bandsetting. Iedereen die het eerste deel kent en/of Thompson wel eens live heeft gezien, weet dat hij meer dan capabel is om de akoestische gitaar als gereedschap te gebruiken om songs compleet te transformeren, met bewonderenswaardig resultaat. (bron: Platomania)
"Een van de meest onwaarschijnlijke reunies in de muziekhistorie is deze hernieuwde samenwerking tussen Richard, zijn ex-vrouw Linda en hun zoon Teddy. De echtscheiding van Richard en Linda was een pijnlijk en allen hebben ze therapie moeten volgen hier mee om te gaan. Blijkbaar is dat gelukt en kunnen we weer genieten van de unieke samensmelting van Richards vloeiende gitaarspel en Lindas prachtige zangstem. Overigens is Teddy niet het enige familielid dat dat op dit album te horen is, ook dochter Kami en diverse kleinkinderen doen mee op deze fraaie gezinshereniging." (Bert Dijkman, Platomania; cijfer: 8)
Plaat uit 1974 van dit toenmalige echtpaar. Een mengeling van aangrijpende ballades, luchtige folk en rockier nummers met toen ook al Richard's hemeltergende electrische gitaar-geluid.
Following on from the recent release "Acoustic Classics II" comes the companion disc "Acoustc Rarities", released to coincide with Richard's imminent UK Tour and consisting of some of the most obscure material in his catalogue, including tracks that have never previously been released, along with some that have only been heard as cover versions in the past. (bron: Beeswing)
Sterk album van de voormalige Fairport Convention-gitarist, uit 1985. Stuk voor stuk sterke songs, soms introspectief, maar vaker bijtend en behoorlijk expressief. Dan krijgt z'n zang een haast sarcastisch ondertoontje en, belangrijker, maakt hij vaak ruim baan voor z'n waarlijk superieure electrische gitaarwerk: er zijn veel briljante soli te horen hier, met die typerende Thompson-twang.
"In 2012 ontving Richard Thompson een Lifetime Achievement Songwriting Award van de Amerikaanse Americana Association. Een americanaprijs voor een Brit die zich vanaf zijn band Fairport Convention, eind jaren '60, vooral sterk heeft gemaakt voor de herwaardering van Britse folk. Op "Electric" wordt een en ander duidelijk. Thompson weet met speels gemak (en een briljante gitaar) bijna Middeleeuws klinkende folk te verbinden met rauwe blues en rootsrock. Dat doet hij al wat langer, maar "Electric" is een best opmerkelijke plaat in het enorme oeuvre. Het album klinkt ruig, de gitaren zijn overstuurd, de bas van vaste begeleider Taras Prodaniuk pompt en duwt onvermoeibaar voort. Een nieuwe jeugd voor de 63-jarige Thompson? De drift levert ook enkele minder beklijvende liedjes op, zoals het gitaarsolovehikel "Stuck On A Treadmill". Maar na de prachtige folkballade "The Snow Goose", close harmony gezongen met Alison Krauss, heb je dat Thompson allang vergeven." (Robert van Gijssel, Volkskrant; 3 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
