"Canadese grootmeester Devin Townsend lijkt wel over een soort van hyperfocus te beschikken. Hoe anders is het te verklaren dat je bij eerste beluistering van een nieuwe plaat vaak direct hoort welke doelen hij zich dit keer heeft gesteld. Lightwork is (weer) een sterk album waarop het genie van Townsend zich wat inhoudt ten gunste van het grotere plaatje. Nu kennen we wat mensen die onze (vrij onbegrensde) euforie over Empath niet delen en de Canadese progprofessor vooral genietbaar vinden als hij zich toelegt op liedjes zonder al te veel bokkesprongen. Voor hen is er maar een devies: luisteren! Voor anderen zal Lightwork misschien iets langer nodig hebben. Voor hen is er ook een devies: vaak luisteren! Met een goede koptelefoon, voor optimaal effect." (Zware Metalen)|
Op dit album heeft Devin besloten om te zien wat er zou gebeuren als alle stijlen die deel uitmaken van zijn huidige interesses uiteindelijk op één plek samenkomen. EMPATH laat je een grote verscheidenheid aan muzikale emoties voelen. De muzikale dynamiek op dit album is breed, uitdagend en immens, met een type kracht dat je zelden hoort in het zwaardere muziekgenre. Muzikanten die samenwerken met Devin op dit album zijn Frank Zappa-alumni Mike Keneally als muziekregisseur, Morgan Agren (Mats And Morgan, Frank Zappa, Fredrik Thordendal), Anup Sastry (Monuments, Periphery), Samus Paulicelli (Decrepit Birth, Abigail Williams), Nathan Navarro, Elliot Desagnes, Steve Vai, Chad Kroeger, Anneke Van Giersbergen, Ché Aimee Dorval, Ryan Dhale en het Elektra Womens Choir.
Tip in iO Pages 125: "Dit pakket bestaat uit 2 CD's: een vervolg op "Ziltoid", genaamd "Dark Matters" en "Sky Blue", dat duidelijk voortborduurt op "Epicloud". De bezetting en productie zijn nagenoeg identiek, maar er is ook een duidelijk verschil. Laten we beginnen met "Dark Matters". Muzikaal gezien schiet het alle kanten op: musicalstijl wordt afgewisseld met furieuze progmetal, maar soms hoor je ook jaren '80-King Crimson en sterk melodisch materiaal. De verhaallijn doet denken aan Flash Gordon, maar dan bedóeld om te lachen. Hoewel het even wennen is, is het zowel als hoorspel als muzikaal verbazingwekkend geslaagd. Dat komt niet in de laatste plaats door de (acteer)prestaties van Devin en onze eigen Anneke van Giersbergen. (voor hoorspelhaters is er een bonus-CD, "Dark Matters - Raw", zonder dialoog, HB). "Sky Blue" is een songmatig album, met 12 volvet geproduceerde songs met zoals verwacht, de nodige krachtpatserij. Hoewel complex, klinkt het allemaal heel direct en melodieus." (Jurriaan Hage)
"Het is erg knap wat de Canadese multi-instrumentalist/zanger Devin Townsend op poten weet te zetten. Hier gaat hij 'all the way' met een progmetalopera in de Royal Albert Hall. Het integraal opgevoerde album "Z2: Dark Matters" (2014) handelt over alien Ziltoid (een handpop) die van de aarde zijn nieuwe huis wil maken. Het is Townsends bizar-komische variant op War Of The Worlds, maar dan met een pluizig beestje (The Planet Smasher), Poozers (een soort bipsen met gezichten) en Ziltoid als bedreigers van de aarde. Concept en concert zijn prachtig in beeld gebracht en voorzien van fantastische visuals, gesproken stukken en video's met acteurs die op 10 videoschermen worden weergegeven. Je brein maakt overuren met het verwerken van dit alles. De gitaarmuren bijvoorbeeld zijn indrukwekkend, maar worden vrijwel constant ondersteund door druk drumwerk, een hyperactief koor, vele lagen synths en opera-achtige uithalen en schreeuwzang. Om jezelf compleet door te laten overrompelen." (Patrick Lamberts, Lust For Life)
"Overschrijdt de grenzen tussen pop, rock, metal en prog rock. Deed dat altijd al, maar nu zijn de composities beter uitgewerkt, met verfijnde arrangementen. Gestapelde gitaren en keyboards, opgeblazen tot angstwekkende proporties." (MvS, Oor)
Tip in iO Pages 117: "Het concert op deze DVD-set biedt een overzicht van Townsends gehele, nu 20-jarige carrière. het is niet zomaar een concert, maar een heel speciale; het biedt een inkijkje in Townsends bizarre wereld. Hij is opgenomen in de Roundhouse in Londen, maar genoemd naar een Vancouverse club uit de jaren '60. Steve Vai is spreekstalmeester van dienst, zij het vanaf videoscherm. Deze eenmalige show die ook als livestream te bekijken was, kende een zeer theatrale aanpak. Townsend heeft een verhaal bedacht dat als leidraad dient om een aantal nummers uit zijn gehele oeuvre aaneen te rijgen. Diverse attributen passeren de revue waaronder levensgrote vagina's waaruit een kleien Ziltoid wordt geboren, een boom waaronder men picknickt en de onvermijdelijke explosies. Op het kleine podium valt continu wel iets te beleven, ook muzikaal. En wat past die engelenstem van Anneke van Giersbergen toch perfect, bij de harde, bombastische muziek van deze Canadees! Wat een spektakel, wat een feest!" (Bert Treep)
"De grootste genieën zijn net Rivella. Lekker, maar ook een beetje vreemd. Bipolair genie Townsend neemt de prik apart en gooit dat in Strapping Young Lad. Het residu brengt-ie onder eigen naam uit: dezelfde ogenschijnlijke wanorde van SYL, maar zonder manie en stress. Conventies bestaan in dit kleurrijke universum niet. Wel die massieve, warme gitaarpartijen, maar geen metalen bassdrumgehak. Hillbilly (Hackensaw Boys!), Steve Vai, Zelfs boogie-woogie past in dit mozaïek van zachte tinten." (Philippus Zandstra, Oor)
"Bepaald niet toegankelijke industrial-metal. Townsend voert opnieuw een volstrekt eigen, dwarse koers en smeert de qua structuur speedmetal-achtige muziek tot het laatste kiertje dicht met electronica en krijst er als een bezetene door." (AS)
Z'n tweede album onder eigen naam, uit 1998, in 2001 heruitgebracht. Een eigenzinnig soort industrialmetal met een torenhoog dichtgesmeerd pompeus geluidsbeeld van gitaren en synthesizers, met daarover 's mans geladen vocalen.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
