"In de beginjaren van Heaven leek de melancholieke downtempo pop van de Ierse singer-songwriter Perry Blake dicht bij een doorbraak. Met name zijn livealbum "Broken Statues", eind 2000 opgenomen in Brussel, veroorzaakte hier de nodige reuring, maar de belangstelling liep in de daarop volgende jaren terug, mogelijk omdat Blake zijn muziek een steeds elektronischer kararter gaf. Zijn albums kregen amper nog aandacht. Hopelijk verandert dit met "Death Of A Society Girl", waarop Blake grotendeels terugkeert naar het meer georkestreerde geluid van zijn albums "Perry Blake" en "Still Life". En dan blijkt zijn melancholieke folkpop nog bepaald niet uitgewerkt en toont hij zich nog immer een liedjeschrijver die de kunst verstaat de luisteraar te raken met zijn soepele ballades, steevast gezongen met een indringende, zachte en wendbare stem." (Heaven; 4 uit 5 sterren)
"Begaafd Brits romanticus: aangrijpender dan David Sylvian, dieper dan the Blue Nile en betere liedjes dan Ben Christophers. Schitterend gearrangeerde, bijna verstilde ballades. De "Brilliant Trees" van 2000." (Eric van Domburg Scipio, Heaven) M.m.v. Japan-drummer Steve Jansen (overigens de broer van voornoemde David Sylvian).
"Ademden z'n eerste albums een Sylvian/Blue Nile-achtige verstilling, nu is z'n geluid toegankelijker, modieuzer, gelikter en minder gedragen, voorzien van rijke, deels aan Motown-soul ('What's Going On'!) ontleende arrangementen." (Heaven)
Debuut uit 1998 van Iers zanger. Gestileerde kamerpop. Hij hint naar het licht-mompelige van David Sylvian en ook Tindersticks, de poëtische pracht van Nick Drake, het pastorale van Scott Walker en de slepende grandeur van Portishead.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
