"Jazz met strijkers? Dan kom je in Nederland snel uit bij het Metropole, misschien wel ’s werelds enige orkest dat kan swingen. Zangeres Fay Claassen werkt op "Symphonic Stories" samen met het Residentie Orkest. Dat is een traditioneel symfonieorkest, maar de Hagenezen gaan samenwerking met vocalisten en muzikanten van buiten de klassiek zeker niet uit de weg. "Symphonic Stories" is een mooie aanvulling op de discografie van Fay Claassen, die zich hier op haar veelzijdigst laat horen. De samenwerking met het Residentie Orkest, 27 man/vrouw sterk, pakt goed uit. Nergens klinkt de muziek vol of zwaar. Geruggesteund weet Claassen zich verder door haar eigen vierkoppige band. Bij het repertoire vallen vooral de popnummers op. "Blackbird" van The Beatles krijgt een geheel nieuwe interpretatie, waarbij in de begeleiding nu eens niet een gitaar de hoofdrol speelt. In "One-Trick Pony" van Paul Simon gaat de muziek zowaar de kant op van reggae." (Het Parool)
"Al jaren staat Fay Claassen (1969) aan de top van de Nederlandse jazz. Rita Reys hoorde in haar de enige goede opvolger als het op timing aankomt. Eerdere odes op plaat en podium aan Reys en Chet Baker bewezen het gelijk van de in 2013 overleden Europese First Lady Of Jazz. Maar Claassen heeft ook een eigen muzikale signatuur. Die komt het best naar buiten op "Luck Child", wellicht haar beste studioalbum tot nu toe. Haar stem is na 15 jaar in toonhoogte gezakt, maar heeft gewonnen aan inleving. Knap hoe ze standards als "In A Sentimental Mood" en popliedjes van The Beatles ("Blackbird") en Paul Simon ("One Trick Pony") naar haar hand zet. Begeleid door vooral piano en zonder drums weet ze toch de nodige swing in de liedjes te brengen, en zelfs soul zoals in het door Burt Bacharach geschreven "A House Is Not A Home". Op het klein gehouden "Luck Child" zingt Claassen zich meer dan voorheen los van haar grote voorbeelden en klinkt ze even intiem als intens." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"In november 2015 vroeg het management van de WDR Big Band aan Fay een programma met Nederlandse muziek samen te stellen. Fay kreeg hierbij de vrijheid alle muziek zelf uit de kiezen en het te laten arrangeren voor haar en de WDR Big Band. Hoewel ze daarvoor nog nooit in het Nederlands had gezongen, vond ze het idee te gek! De arrangementen zijn gemaakt door een aantal van Fay's favoriete Nederlandse arrangeurs: Rob Horsting, Ilja Reijngoud, Joan Reinders en Henk Meutgeert. Ook Torsten Maass en de legendarische arrangeur Michael Abene hebben op een fantastische manier hun bijdrage geleverd. Dit album is live opgenomen in de "Jazz-Schieme" in Düsseldorf, Duitsland, op 28 november 2015. '
"De veelzijdige Nederlandse jazzdiva Fay Claassen bundelde voor haar jongste album de krachten met Belgische zangercomponist-tekstschrijver David Linx en de fameuze WDR Big Band, onder leiding van Magnus Lindgren. And Still We Sing heet het album, een parafrase van een van de beroemdste gedichten van de Amerikaanse schrijfster en burgerrechtenactiviste Maya Angelou, And Still I Rise. Volhouden en je eigen weg volgen, tegen de stroom in, en daar kracht uit putten: dat is de boodschap van dit gedicht waardoor Fay en haar musici zich lieten inspireren. Op het album staan naast Feel The Beat tracks als Along Goes Betty van David Lynx, en de klassieker In A Sentimental Mood.De arrangementen zijn van onder meer dirigent Magnus Lindgren en producer Paul Heller. Ook albumproducer Paul Heller arrangeerde enkele stukken van het album, dat verder bijdragen bevat van de Amerikaanse saxofonist Bob Mintzer en zijn landgenooot, pianist en orkestleider Michael Abene." (Jazzism)
Als Rita Reys werd gevraagd wie ze als haar opvolger zag, antwoordde Europes First Lady of Jazz' al jaren: Fay Claassen. Dus was het niet meer dan logisch dat Reys' begeleiders, het Peter Beets Trio, na haar dood Claassen benaderden. Het eerste optreden van deze combinatie vond plaats in het prestigieuze Amsterdamse Concertgebouw. Dit concert werd opgenomen en heeft geresulteerd in deze CD. Claassen is absoluut geen Reys-imitator, heeft een totaal andere stemkleur en eigen, haast vibratoloze zangstijl. Wél vertolkt ze hier repertoire dat vergroeid is geraakt met La Reys. Veel evergreens uit The Great American Songbook, maar ook "Zon In Scheveningen" van Harry de Groot en Hans van Hemert - het enige Nederlandstalige lied op een verder geheel Engelstalige aangelegenheid. In pianist Beets' trio vinden we naast gitarist Martijn van Iterson (een waardig opvolger van Wim Overgaauw) nog immmer Reys' zwager Ruud Jacobs op contrabas. Beets trad zelf al eerder in de voetsporen van Reys' man, wijlen Pim Jacobs.
Vroeg album, uit 1995, van toen nog nauwelijks afgestudeerd duo, begelei door pianotrio. Breuer (as, ss) is dochter van de Duitse trombonist Hermann Breuer, die veel stukken aanleverde. Claassen etaleert al haar vibratoloze, zuivere zangstijl.
Opname: 2007
de Belgische pianist maakte een album met liefst twee talentvolle vocalisten die we in Enschede inmiddels allebei kennen. Fay Claassen gaf hier immers les op de muziekschool alvorens ze carrière maakte als één van de meest begenadigde jazzvocalisten van Nederland. De over een enorme technische bagage beschikkende Waal David Linx overdonderde met het Brussels Jazz Orchestra tijdens het International Jazz Festival Enschede met Pinksteren 2008. met z'n tweeën geven ze spanning aan dit verder in aanleg mainstream album, met naast Paduart o.a. saxofonist Toon Roos onder de begeleiders.
Nederlandse zangeres met fluwelen stem en delicate, vibratoloze zangstijl brengt tweevoudig eerbetoon aan trompettist/zanger Chet, begeleid door Jan Menu (baritonsax), Jan Wessels (t), Karel Boehlee (p), Hein van de Geyn (b) en John Engels (d). Veteraan Engels heeft in de jaren '80 zelf getourd met Baker. Op album 1 chat Fay instrumentale stukken. Hoewel ze een van de betere chatters van het land is, lijkt ze niet helemaal los te komen. Het sensuele zangrepertoire van de tweede schijf klinkt veel soepeler.
Album uit 1997 van sterke jonge Nederlandse trompettist, met een aantal andere toen opkomende Nederlandse musici: Joost Kesselaar (d), Fay Claassen (voc) en de al wat oudere Robert-Jan Vermeulen (bedachtzaam pianospel en sappig orgelwerk).
Gelijk met 'Rhythms & Rhymes' uitgebracht. 'Orkestleider Joan Reinders arrangeerde negen standards, die gespeeld worden door het Millennium Jazz Orchestra. Fay voegt zich met zang, improvisaties, specials en duels volledig in het orkest.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
