“Het was heel wat jaren stil rond Jane Birkin, maar met 'Oh! Pardon Tu Dormais...' imponeert de van oorsprong Britse zangeres met persoonlijke songs en volop invloeden uit de Franse (film)muziek. Jane Birkin werkte aan een soundtrack voor een film, maar naarmate het schrijfproces vorderde werden steeds meer songs gewijd aan de trieste dood van haar dochter Kate Barry. 'Oh! Pardon Tu Dormais...' citeert nadrukkelijk uit de archieven van de Franse filmmuziek, met een hoofdrol voor de muziek van haar voormalige levenspartner Serge Gainsbourg en een bijrol voor de filmmuziek van Jane Birkin’s eerste echtgenoot John Barry. Luister naar 'Oh! Pardon Tu Dormais...' en donkere wolken trekken over. De lucht kleurt hier en daar gitzwart, maar dat heeft absoluut zijn schoonheid. Het nieuwe album van Jane Birkin is het mooist wanneer je het met behoorlijk volume beluistert en het zwaar georkestreerde geluid als een hoosbui over je heen komt.” (De krenten uit de pop)
Het album rond het beroemde schandaalduet uit 1969. Naast nóg een paar duetten is de plaat vooral gevuld met solo gezongen stukken, door óf Gainsbourg óf Birkin. Gainsbourg schreef (natuurlijk) wel alle chansons. De meeste stukken zijn lekker zwoel orkestraal gearrangeerd, hetgeen de mysterieuze lading van Gainsbourgs fluisterpraatzang danwel het erotisch geladen gekir van oerzuchtmeisje Birkin alleen maar aandikt. Deze fraaie heruitgave gaat vergezeld van een 32 pagina's dik boekje met een flink essay over het album en het duo, alsmede schitterend beeldmateriaal (deels van flink oe-la-la-gehalte) en alle liedteksten.
Duetten-album van de vrouw die wel voor altijd geassocieerd zal blijven met dat erotisch geladen duet van 35 jaar eerder met Serge Gainsbourg, 'Je t'Aime (Moi Non Plus)'. Met o.a. een opvallende remake van Roxy Musics 'In Every Dreamhome A Heartache'. Brian Ferry zingt weliswaar mee, maar het is nu Jane die de opblaaspop toezingt ('I blew you up daily, but you blew my mind!'). Michel Delpechs 'Pour Un Flirt' zingt ze met Miossec. Ook met Paolo Conte, Manu Chao e.v.a.
Opnamen van het eerste concert dat Jane Birkin ooit gaf, in 1987 in het bekende Bataclan in Parijs. Ze zingt uiteraard veel materiaal van Serge Gainsbourg, die jarenlang haar partner was.
"Birkin brengt op dit album een heel aparte ode aan de man wiens grootste muze ze ooit was. Zij selecteerde twaalf nummers uit het grote liederenboek van Serge Gainsbourg, stak deze in een Arabisch-Andalousisch kleedje en voegde er nog een aantal nummers aan toe die perfect in deze context passen. Haar rechterhand in deze hele onderneming was Djamel Benyelles (Djam & Fam, Mami, Khaled, Higelin) die voor de arrangementen zorgde. De uitgesponnen instrumentale passages opgebouwd met oosterse percussie, viool en oud geven het geheel een typische klankkleur die afwisselend helder en donker is. In "Et Quand Bien Même" zorgt de piano voor extra lyrische dieptegang. Hoogtepunt is "Valse De Melody" dat begint met de muezzingetinte zang van Moumen en met de bijdrage van Birkin uiteindelijk uitmondt in een haast ongrijpbaar liefdesduet. "Baby Alone In Babylone" neigt iets te veel naar Enya, maar dat wordt onmiddellijk goedgemaakt met de a capella afsluiter "La Javanaise". Geslaagde stijloefening." (Muziekwereld.com)
Compilatie van Frans zangeres, bekend van haar hijgende en kreunende zang, die klinkt alsof ze...(vul zelf in). Af en toe zingt ze trouwens best wel vals, maar dan wel op haar eigen onweerstaanbaar verleidelijke manier. Veel songs met, danwel van Serge Gainsbourg, o.a. de hijghit 'Je t'aime (moi non plus)'.
"Birkin has made a career of recording classic chansons and Gainsbourg songs, but on "Fictions", she's gone to another level. Along with Svengali engineer, arranger, and producer Renaud Letang she's solicited (in the same way Marianne Faithfull has in the past) original songs from a slew of contemporary artists and recorded a few well-chosen covers to create an album firmly stamped with her heart's seal of tenderness and desperation. Beth Gibbons of Portishead (who appears as a backing vocalist here on her track), Neil Hannon of Divine Comedy, Gonzales, Rufus Wainwright, and Kate Bush, along with the crop of new French chanson writers. Johnny Marr plays guitar and harmonica on select cuts, with most of the instruments being played either in the flesh or via sampling by Gonzales. "Fictions" is a warm, somewhat lush and quietly dramatic recording. A quiet, nearly whimsical meditation on the fictions and realities of love, passage, and acceptance." (Thom Jurek, Allmusic, voor complete tekst: klik op link)
Concert vol liedjes van haar overleden ex Serge Gainsbourg - van de grond af opnieuw gearrangeerd, voor een deels Arabisch instrumentarium. Birkin kan niet echt zingen, maar dat kon Serge ook niet. Haar hese voordracht heeft zeker iets charmants en bij vlagen iets indringend. Daarbij wordt er prachtig en warm gemusiceerd. Op de CD staan op één na allemaal nummers die ook op de DVD staan, maar grotendeels opgenomen tijdens andere concerten. Bonus op de DVD is een documentaire (van een uur) over de tournee.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
