"Apart from David Sanborn, probably no living saxophonist has a more recognizable voice than Jan Garbarek. The music (much of which was composed for soundtracks) is quintessential Garbarek, full of world music influences that have characterized his work since the 1970s. Garbarek's resonant, carefully articulated tenor and soprano tone suits the spacious, minor/modal themes. He's as much a singer as instrumentalist. Garbarek also plays digital synthesizers, mostly as string or flute pads underneath the folkish melodies. The record's most notable secondary player is Garbarek's ECM labelmate, the bassist Eberhard Weber, whose lyric sensibility is a virtual mirror of Garbarek's. This is quiet, contemplative music for the most part -- attractive, but not superficially pretty. Its grooves are less celebratory than melancholic. There's an intensity here borne of deep concentration and commitment to beauty." (Chris Kelsey, Allmusic) Tabla-speler Trilok Gurtu en zangeres Mari Boine zijn ieder in een nummer te gast.
De Duitse bassist, bekend om zijn zoemende diepe sound op een elektrische contrabas, kan sinds het herseninfarct dat hem in 2007 trof, geen bas meer spelen. Toch weet hij 'nieuwe' muziek uit te brengen door niet gebruikte live-opnamen te bewerken en er partijen aan toe te voegen. Of zoals zijn label ECM het verwoordt: Eberhard Weber returns once more to the many live recordings of his tenure with the Jan Garbarek Group, isolating his bass solos and reworking them into new pieces with the addition of his own keyboard parts. I became what you might call a composer of New Music, says Weber, with the proviso that I make use of old things." Special guest is veteran Dutch flugelhorn player Ack van Rooyen. Van Rooyen, who played on Webers ECM leader date, "The Colours of Chloë" (1973) now adds his own subtle colours to Webers contemporary sound-montages. The bass solos were recorded between 1990 and 2007, in thirteen European cities; the music was mixed and edited in 2014. (bron: ECM)
"Eberhard Weber's first record remains his most well-known and influential. An ambitious work of what might be called symphonic jazz, that helped to define the ECM sound -- picturesque, romantic, at times rhythmically involved, at others minimalistic and harmonically abstruse. Weber at various points combines strings, choir, synthesizer, and small jazz ensemble. It can bring to mind some of the prog rock and fusion of the era, although Weber's vision is a good deal more idiosyncratic. There are only four tracks. First is the atmospheric, stage-setting "More Colours," followed by the title track, during which pianist Rainer Brüninghaus and drummer Ralf Hübner become active. Next is "An Evening With Vincent Van Ritz," featuring a flügelhorn solo by Ack van Rooyen. Finally, there's the nearly 20-minute "No Motion Picture", based on a fast, repetitive bass riff that keeps re-emerging. Weber's aesthetic played a significant role in the creative music of the '70s." (David L. Adler, Allmusic; 4,5 uit 5 sterren)
"Wie ECM door de jaren heen heeft gevolgd, kent ongetwijfeld bassist Eberhard Weber en de innovatieve opnames die hij voor het label maakte. Naar aanleiding van zijn 65ste verjaardag kreeg hij de gelegenheid om aan de slag te gaan met het SWR Stuttgart Radio Symphony Orchestra. De componist arrangeerde een aantal van zijn baanbrekende stukken voor een 80-koppig ensemble. Voor de uitvoeringen deed hij een beroep op enkele compagnons de route: De concertopname waarvan we nu de stukken worden voor een belangrijk deel meegekleurd door o.a. saxofonist Jan Garbarek, de pianisten Wolfgang Dauner en Rainer Brüninghaus (met wie Weber sinds de eerste ECM-sessie in 1973 samenspeelde), vibrafonist Gary Burton en slagwerkster Marilyn Mazur. Het resultaat klinkt op alle vlakken bijzonder uitgebalanceerd. Daarnaast richt deze productie de schijnwerpers op een musicus die zijn instrument in letterlijke zin heeft bevrijd en het geluid van elektrische bas in de jazz heeft getransformeerd." (Dirk de Gezelle, Draai Om Je Oren)
Het kwintet van de vibrafonist bestond in 1974 uit Mick Goorick en Pat Metheny (gitaren), Steve Swallow (bas) en Bob Moses (percussie). Met extra bassist Weber erbij telt het sextet dus twee bassisten én twee gitaristen.
Het kwintet van de vibrafonist bestond in 1974 uit Mick Goodrick en Pat Metheny (gitaren), Steve Swallow (bas) en Bob Moses (percussie). Met extra bassist Weber erbij telt het sextet dus twee bassisten én twee gitaristen.
"De Griekse componist en gitarist Andreas Georgiou heeft het album "Vananda" gerealiseerd in samenwerking met vier andere gerenommeerde musici. Op zijn zoektocht naar nieuwe klanken en ritmes maakte Georgiou een gitaar met zestien snaren en bestudeerde behalve jazz- en Griekse muziek ook muziek uit Afrika, India en het Midden-Oosten. Al deze invloeden zijn dan ook te herkennen op "Vananda". De componist en musicus Weber voegde een extra snaar aan de bas toe. De enorm veelzijdige zangeres en componiste Yiannatou zingt zowel oude als moderne muziek, jazz, Griekse en wereldmuziek. Floridis speelt fluit, saxofoons en klarinetten in talrijke ensembles en orkesten. De Armeense componiste, arrangeur en pianiste Kora Michaelian heeft behalve in de klassieke muziek naam gemaakt met haar groep Nor Dar. Het resultaat is een album vol intrigerende en ingetogen muziek met een vrij improviserend karakter en van een mysterieuze en poëtische schoonheid." (Muziekweb)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
