"Als de wereld om ons heen in de brand lijkt te staan, zijn er gelukkig altijd nog mensen als Roger Eno, die de vlammen wat proberen te doven. Eno legt zich, net als zijn broer Brian, al een leven lang toe op kalmerende muziek: van die lange, traag door de tijd glijdende noten die de luisteraar het gevoel moeten geven dat de dingen komen en gaan. En dat er ook iets als tijdloosheid bestaat, waarin alles goed blijft. Eno geeft op zijn album The Skies, They Shift Like Chords ook het idee dat de tijd wat heeft stilgestaan. Zijn piano- en keyboardnoten zijn soms nog dezelfde als die op zijn prachtige album Voices uit 1985. Dat betekent vooral dat ze ruim de tijd krijgen om te resoneren. Dat Eno daarna nog komt met een werkstuk genaamd Japanese Rain Garden is ook niet opmerkelijk. Toch is ook dit meditatiestuk subliem in alle eenvoud, dankzij het organische samengaan van een basklarinet, weer die troostende piano en door een regensluier aanwaaiende stemmen." (Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
"This might seem like an unlikely pairing: Roger Eno and Drum Club co-founder, Lol Hammond, who is known mainly for his work in the sphere of electronic dance music. Happily, it's a solid success. Eno brings a level of harmonic sophistication to the proceedings that is generally missing from the world of techno, not to mention a contemplative, almost pastoral sensibility that he shares with his more famous brother Brian (to whom we owe the word 'ambient' as a musical term). Hammond, for his part, takes what could have been almost soporific keyboard parts and muscles them up with electronic rhythm that never sounds artifically imposed. Hence, the soothing, yet rhythmically interesting flow of "Something Orange," and the slow, swinging, trip-hop pianism of "Hip Hop Flipperty Flop," which sounds for all the world like "Music For Airports" remixed by Portishead. That's a compliment. You can't really call this music 'challenging,' but somehow it's still very rewarding." (Rick Anderson, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
Op Debussy en Satie geinspireerde stukken, eigenlijk meer schetsen, impressies: een soort minimalistische barokmuziek met naast spaarzame piano-aanslagen van Eno een hoofdrol voor een groep behoedzaam spelende, mooi harmonierende strijkers.
Ambient, live-festival-opnamen uit 1989, waarvan ook opnamen van Michael Brook ('Shona') en Peter Hammill door het semi-illegale Sine uitgebracht. Laraaji gebruikt o.a. Indiase instrumenten, Eno speelt een ademend, rustiek, lang pianostuk.
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
