"Requiem voor Metin Altiok" is een eigentijds oratorium van Fazil Say over de Turkse alevitische dichter Metin Altiok, die - samen met 34 andere mensen, voornamelijk alevitische intellectuelen - het slachtoffer werd van het bloedbad in Sivas in 1993. De aanslag vond plaats tijdens een festival met culturele en literaire activiteiten. De daders waren islamitische fundamentalisten. Fazil Say kende Metin Altiok al sinds zijn jeugd. Hij was een vriend van de familie, een collega van de schrijvende vader van de componist. Met dit requiem brengt Say een eerbetoon aan het werk en leven van de dichter.
Met o.a. het Concert voor piano en kamerorkest "Silk road", dat Fazil Say met Amsterdam Sinfonietta in het Muziekcentrum Enschede speelt, 9 februari 2018: "Silk Road is een betoverende mix van hedendaagse muziek, Arabische toonladders en jazz." Op deze CD vertolkt hij het met het Orquestra de Câmara Gulbenkian. "Say cites Bartók and Stravinsky as significant influences, but the sound of the music itself is often closer to Art Tatum (or Turkish and Middle Eastern folk traditions) than to the classical side. The solo piano and chamber pieces have a fluidity that makes them sound like improvisations. Say puts a distinctive spin on most of the pieces by using avant-garde techniques such as playing inside the piano and preparing the piano strings. Not to be avant-garde, though, but to broaden the timbres of the piano, often so that it can approximate the sound of folk instruments. The larger scale works are colorful and attractive, frequently with a Middle Eastern flavor." (S. Eddins, Allmusic; 4 uit 5 sterren)
Kopatchtinskaja is seizoen 2009/10 'Rising Star' van het Muziekcentrum, Enschede (volg link voor meer info) en staat diverse malen daar op het podium. "Meteen als de eerste noten van Beethovens Kreutzersonate klinken, hoor je dat hier iets bijzonders aan de hand is. Vanaf de meeslepende opening houdt de jonge Moldavische violiste de spanning erin, met spel dat sprankelt van muzikaal plezier. Zij wordt daarbij optimaal ondersteund door de gerenommeerde Turkse pianist Fazil Say. Een prachtcombi, zoals ook blijkt uit hun fantasievolle uitvoering van Ravels bluesy Vioolsonate in G. En dan Bartók: de vele variaties en ongewone ritmes plus de sterke emotionele kracht in diens Roemeense Volksdansen maken dit een monument van Oost-Europese romantiek, dat hier vurig nieuw leven wordt ingeblazen. Het program besluit met Says eigen door sterk wisselende stemmingen gekarakteriseerde Vioolsonate Op. 7, die door Kopatchinskaja superbe naar een hoger plan wordt getild. Dit vraagt echt om meer." (C. Evers, Klassieke Zaken)
Opname: 2008, 2007, 2005.\n"The lively, enjoyable violin concerto takes Sheherezade as a point de départ, but does not illustrate story scenes. The omnipresent violin assumes different characters in movements depicting the women of the harem, an energetic dance, variations on a Turkish melody and a sensuous finale, all with a middle-eastern modality in a firmly tonal context. Say pays tribute to his roots through these melodies and the use of trad. Turkish instruments and rhythms. Immensely enjoyable, instantly accessible; with a satisfyingly virtuosic rôle for the soloist (Patricia Kopatchinskaja). Patara incorporates the trad. Turkish flute (ney) in a dialogue with the piano representing themes of love in different cultures. The distinctive timbre of the ney, with its microtonal inflections and the wordless soprano part take up the theme and pass it through a dreamy and exotic landscape painted by percussion textures and a hypnotic piano part." (Records Int.)
Luister-10, mei/juni 2017: "Must-have-registratie van een titanenstrijd."\n\n"Fazil Say (1970) is zo'n figuur van wie de klassieke muziek er wel wat meer zou kunnen gebruiken. Als pianist én componist laat hij zich niet in een hokje stoppen. In zijn composities hoor je een vrije geest met een voorliefde voor swing, improvisatie en volksmuziek. Voor de Duits-Franse cellist Nicolas Altstaedt schreef hij de Cellosonate 4 Cities, die hij op een nieuw gelijknamig album zelf begeleidt. Die vier steden slaan op Sivas, Hopa, Ankara (de geboortestad van Say) en Bodrum. Fijn om eens een verklanking van Turkije te horen zonder oriëntalistische clichés - dit is Turkije zoals Say het ziet (en hóórt). Altstaedt laat zijn cello soms klinken als een Turks blaasinstrument en maakt er in een volgend deel een slagwerktuig van. De Cellosonate van Claude Debussy is wat springerig en mist warmte, Leos Janaceks Pohádka is een stuk overtuigender - zo draag je een sprookje voor." (Merlijn Kerkhof, Volkskrant; 4 uit 5 sterren)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
