"Fan en verzamelaar zijn van meestergitarist Joe Bonamassa is over het algemeen geen goedkope aangelegenheid. De man staat erom bekend in rap tempo nieuwe releases, hetzij studiomateriaal dan wel live albums uit te brengen. Dan ligt natuurlijk overdaad en overbodigheid op de loer maar gelukkig is daar bij deze artiest zelden sprake van. Joe's debuut in de legendarische Hollywood Bowl is er een om je vingers bij af te likken. Heerlijke uitvoeringen van onder andere Last Curtain Call, Sloe Gin en de vooruitgeschoven single "Twenty-four hour blues" krijgen een extra dimensie door de ondersteuning van een 40-koppig orkest welke een fantastische toevoeging aan de nummers biedt. Met deze toevoeging aan zijn reeds omvangrijke discografie bewijst Bonamassa onomstotelijk tot de allergrootste bluesgitaristen aller tijden te behoren. Het is een dure bezigheid om het oeuvre van deze man compleet te houden, maar dit is verplichte kost!" (Platomania)
"Joe houdt er een enorme productie op na. Dit is alweer zijn 6de(!) release van 2014. Maar wel zijn 1ste studioalbum met nieuw materiaal in 2 jaar. Een plaat om serieus te nemen dus. Hij trok zich er geruime tijd voor terug in Nasvhille met diverse co-writers. Het door Kevin Shirley (Black Crowes, Dream Theater) geproduceerde resultaat is een bluesrockalbum in de geest van Cream, The Free en Masters Of Reality. Waar zijn eerdere studioplaten vaak werden ontsierd door iets te veel iets te gemakzuchtige covers, is het hem op zijn 11de studioalbum gelukt de focus scherp te krijgen. Op het opbligate bluesje "I Gave Up Everything For You 'Cept The Blues" na staat het album vol overtuigend, stijlvast songmateriaal; prima gezongen en gespeeld in de klassieke rockbezetting. Hier en daar zijn er wat versieringen met een Hammond-orgel en een blazerssectie. maar ook daar i shet toch het vinnige gitaarspel van Bonamassa zelf dat de show steelt. Hij mag dan te veel platen uitbrengen, dit is een goede." (Jan vd Plas, Oor)
"Als er één muzikant bewijst dat je met goede muziek en hard werken een flinke fanschare kunt opbouwen dan is het wel Joe Bonamassa. De Amerikaanse gitarist is bijna continu op pad en als hij dat niet is, zit hij in de studio om muziek op te nemen. Hij brengt regelmatig nieuwe albums uit en het aantal gastoptredens dat hij heeft verzorgd is niet bijna niet meer te tellen. Hij werkte met iedereen samen, van Walter Trout en Jimmy Barnes tot John Hiatt. Het is inmiddels traditie dat hij na elke studioplaat een concertregistratie uitbrengt en dit jaar is dat niet anders. "Tales Of Time" is de liveplaat na "Time Clocks". Als uw recensent goed heeft geturfd is dit zijn 17e live album. Dat riekt naar overdaad, maar gelukkig zijn acht van de tien nummers op het album afkomstig van Time Clocks zodat we niet met een enorme overlap met vorige liveplaten te maken hebben." (Written in Music)
"In 2003 bracht Joe Bonamassa "Blues DeLuxe" uit, een verzameling covers van bluesklassiekers van o.a. B.B. King, John Lee Hooker, Robert Johnson en Buddy Guy. Voor hem betekende het de doorbraak naar het grote publiek. Bonamassa’s zestiende album, zijstapjes, hobbyplaatjes en samenwerkingen met anderen niet meegeteld, is een vervolg op die plaat. Stond op deel 1 de blues nog centraal, op deel 2 is de begeleidingsband uitgebreid met een fikse blazerssectie en put Bonamassa een flink wat nummers uit de rhythm & blues, zoals "Twenty-Four Hour Blues" (Bobby ‘Blue’ Bland), "It’s Hard But It’s Fair" (Bobby Parker) en "I Want To Shout About It" (Ronnie Earle). Bonamassa’s zelfgeschreven "Hope You Realize It" neigt zelfs naar funk. Daartegenover staan songs van Guitar Slim ("Well I Done Got Over It") en Fleetwood Macs Peter Green ("Lazy Poker Blues"). De invulling is zoals we die van Bonamassa kennen, met robuuste vocalen en een gierende Stratocaster. Niks nieuws onder de zon, maar wel lekker op z’n tijd." (OOR)
"De liedjes op deze liveplaat werden al in 2016 op tape gezet en de cd bevat voornamelijk materiaal van Blues Of Desperation, je hoort maar liefst acht nummers van die cd. In zijn band zitten zwaargewichten als toetsenist Reese Wynans, drummer Anton Fig en bassist Michael Rhodes. (...) Zijn interpretatie van Mainline Florida, naar mijn smaak het beste nummer van Eric Claptons langspeler 461 Ocean Boulevard, is het vermelden waard. Diverse collegas betitelen Live At The Sydney Opera House als een zoethoudertje totdat er vers materiaal voorhanden is; veel andere artiesten zouden wensen zon zoethoudertje te kunnen uitbrengen." (Bluesmagazine)
"Met voorganger "Different Shades Of Blue" tilde Bonamassa zijn carrière naar een hoge plan. Waar hij tot dan toe vooral opviel door zijn enorme productie, nam eens echt de tijd om te schrijven en te arrangeren. Met succes. Inhoudelijk was het zijn sterkste plaat en hij belandde voor het eerst in de US album top 10. Voor deze opvolger hanteerde hij dezelfde strategie. Opnieuw ging hij naar Nashville waar hij met enkele bekende songschrijvers werkte - en vervolgens met zijn vertrouwde team, geleid door producer Kevin Shirley, en een paar gastmuzikanten. Het album staat vol potente elektrische bluesrock en is soms behoorlijk van-dik-hout-zaagt-men-planken. Het dubbele openingssalvo is overdonderend: retestrak gespeelde riffrock met sterke vocalen. In het ingetogen "Drive" en het titelnummer geeft Bonamassa zijn inspiratiebron prijs: Peter Green's Fleetwood Mac. Opvallend is hoe relaxed Bonamassa klinkt in deze rustiger songs. Zijn songs, spel en zang hebben duidelijk aan diepte gewonnen." (Jan vd Plas, Oor)
"Bonamassas dertiende solo studio album is dus zijn vrolijkste tot nu toe en dat komt vooral door de aard van de composities en de veelvuldige toevoeging van blazers. Het album werd opgenomen in Nashville en is voor de verandering eens niet zwaar beïnvloed door allerlei overleden bluesrockers, maar door hedendaagse artiesten als Anderson East. Bonamassas ode aan de drie Kings klinkt nog door in het openingsnummer Evil Mama dat mede door de blazers en achtergrondzangeressen net zo lekker naar binnen glijdt als een ijsje op een tropische dag. De heupen kunnen losgegooid worden op het swingende, uptempo King Bee Shakedown. Wat een feest! Leuk om eens nummers te horen waarbij de gitaar niet centraal staat". (Written In Music)
"Joe Bonamassa blijft zich vernieuwen door oude meuk te recyclen. Dit klinkt als een contradictie dus sta mij alstublieft toe mijn opmerking toe te lichten. Het is dit jaar twintig jaar geleden dat Joe zijn debuutalbum A New Day Yesterday (genoemd naar een nummer van Jethro Tull) op de argeloze wereld los liet. We weten allemaal waar dit begin naartoe heft geleid: de status van de hardest working bluesrock god of the world. Maar al die tijd is Ome Joe niet echt tevreden geweest met zijn zang die hij bestempelt als het ongepolijste gereutel van een jonge knaap. Daarom besloot hij iets te doen dat hij nog niet eerder in zijn carrière heeft gedaan: de plaat doodleuk opnieuw opnemen met zijn huidige stem en om deze daarna te laten remixen en remasteren door zijn huidige topproducer, Kevin Shirley. Om het feest nog completer te maken heeft Shirley nog drie niet eerder uitgebrachte demos van Joe uit zijn beginperiode voor zijn debuut aan deze rerelease toegevoegd." (Platomania)
"Na twee succesvolle platen gaat die derde er ook nog wel in. Zoiets moeten Beth Hart en Joe Bonamassa gedacht hebben bij het maken van Black Coffee. Geef ze eens ongelijk. Hun muzikale klik is zo groot, dat zij zelfs in hun slaap goede platen zouden kunnen maken. Samen duiken ze in de nummers van onder anderen Ella Fitzgerald, Ike & Tina Turner en Lucinda Williams. Nummers die ze zelf niet zouden durven spelen, maar met elkaar wel. Een groot compliment gaat ook uit naar de geweldige band, de blazers en het achtergrondkoor. De basis van de muziek én de zang werd live opgenomen, om de juiste energie (lees: tomeloze bezieling) te krijgen. Volgens producer Kevin Shirley is deze groep zo goed dat zelfs een rommelige versie van hen ongelofelijk strak klinkt. Je kunt het je levendig voorstellen bij het beluisteren van deze bluesrockparel. (JE, Muziekweb).
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
