"Charles Lloyd is de laatste man van een geïnspireerde Amerikaanse saxofoongeneratie uit de jaren 1950, waartoe ook zijn overleden vrienden en tijdgenoten John Coltrane en Ornette Coleman en de nu gepensioneerde Sonny Rollins behoorden. "The Sky Will Still Be There Tomorrow", nieuw en oud materiaal gespeeld door een all-star line-up, wordt uitgebracht op Lloyds 86ste verjaardag. Ondersteund door pianist/componist Jason Moran, bassist Larry Grenadier en drummer Brian Blade bouwt de prachtige opener Defiant, "Tender Warrior" een betoverende trance op van zachte pianogolven, grommende basaccenten en gefluister met snarenpatronen voordat Lloyds adembenemende 'tenor long-tones' en verrukte 'top-end warbles' ook maar beginnen. "Monk's Dance", een eerbetoon aan de pianist en componist die Lloyd 'de hogepriester' noemt, opent met Moran's free-to-stride pianowervelstormen, die de basis vormen voor Lloyd's grillige lateral-bop saxsolo." (The Guardian; 5 uit 5 sterren)
"Een beetje plechtig misschien, maar zeer fraai behandelt zanger José James Billie Holidays liedjes hier. Hij deinst ook niet terug voor het vertolken van haar beroemdste liedjes: "God Bless The Child" en "Strange Fruit". Zonder clichés benadert hij deze stukgezongen liedjes en geeft ze daarmee nieuwe glans. Belangrijk is ook de rol van pianist Jason Moran: een uitstekende keuze. Zijn spel is sober, wat samen met de rust die James' stem ademt, een mooi spanningsveld oplevert. Knap hoe José James zich steeds beheerst. Hij heeft wel eens krachtiger gezongen, maar als je goed luistert, hoor je veel nuances. Alles klinkt fluisterzacht en toch zeer intens. Zoals Billie Holiday zelf, alleen dan anders." (Gijsbert Kamer, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren)
"De liefde van jazzveteraan Charles Lloyd voor Griekenland ging niet door de maag, maar kwam via de oren. Het was de stem van de Griekse diva Maria Farantouri die bij hem dierbare herinneringen wekte aan zijn jeugd, toen hij zich met de transistorradio onder zijn kussen in slaap liet sussen door Billie Holiday. Net als Lady Day beschikt Farantouri over een stem die lijkt op te stijgen uit de krochten van de ziel, zwanger van weemoed en verlangen. Een verzoek aan Farantouri om Lloyds compositie "Blow Wind" te vertolken, leidde uiteindelijk tot het indrukwekkende concert dat op deze dubbelcd is vastgelegd. We horen traditionele Griekse liederen, waaronder een aangrijpende klaagzang uit "Epiros", maar ook eigentijdse composities van Theodorakis en Karaindrou, uitgevoerd door Farantouri en het kwartet van Lloyd met versterking van pianist Takis Farazis en Socratis Sinopoulos, die de typisch Griekse lyra (knievedel) bespeelt." (Ton Maas, Volkskrant; waardering: 4 uit 5 sterren) "Van Olympische allure." (Heaven)
Op dit album experimenteert Moran met gesampelde geluiden en stemmen in combinatie met de composities die hij eerder maakte voor verscheidende Amerikaanse kunstinstellingen. Moran gebruikte onder meer een gesamplede stem van een vrouw die een telefoongesprek voert als basis voor zijn spel. Steve Reich deed eerder iets vergelijkbaars, maar die knipte gesprekken in kleine partjes. Moran gebruikt hele zinnen en volgt de timing, de dictie van de zin en zet dat om in een even wonderlijke als fraaie pianomelodie.
Opzienbarend solo-piano-album op het nu vaak zo behoudende Blue Note-label, het vierde van de pianist. Exploreert alles van romantisch klassiek (Schumann) via stride tot hiphop (Afrika Bambaataa) en experimenten met 'prepared' piano en loops.
"3de plaat van pianist (26 jr, speelde met Cassandra Wilson, Steve Coleman). Overgiet z'n lyriek met dreigende toon; is beinvloed door expressieven als Andrew Hill en Jacki Byard. Met flinke bijdrage van Sam Rivers (sax, 78 jr!)" (Lstr)
"Doet gooi naar de top van beste klarinetplaten ooit. Gorgelend, gierend, fluwelig zwevend, speelt-ie ruwweg 'n ode aan Lester Young. Mainstream en free jazz komen samen. Met ook prachtig spel van Jason Moran (p) en Jack DeJohnette (d)." (KS, Volkskrant) "Met uitgebreide bezetting (de drie plus Ralph Alessi (t) en Lonnie Plaxico (b)) wordt er nog een soort derde plaatkant bijgeplakt, vol hortend-stotende improvisaties over nieuwe stukken van Byron en 'In A Silent Way' van Miles Davis." (Remco Takken, Jazz)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
