"Nog niet eerder uitgebrachte opnamen van de Thelonious Monk-soundtrack voor de film Les liaisons dangereuses. De mensen achter deze heruitgave noemen de ontdekking van deze banden van grote historische (jazz)betekenis. Deze sessie is op 27 juli 1959 opgenomen. Op twee nummers speelt Barney Wilen mee op tenorsax. Oorspronkelijk sloot Romano een contract met Monk voor de soundtrack. Door persoonlijke omstandigheden was het twijfelachtig of die zijn verplichtingen kon nakomen. Romano regelde daarom dat Art Blakey ook een soundtrack maakte. Door de twee soundtracks hadden Vadim en Romano ruim voldoende muziek voor de film. Bij de film zijn van beide soundtracks gedeeltes gebruikt. De soundtrack van Art Blakey and the Jazz Messengers is wel eerder volledig op CD uitgebracht. De opname van het Thelonious Monk Quintet is bijzonder genoeg. Er bestaan geen andere opnamen waarop Barney Wilen met Monk speelt. Bovendien zijn opnamen met het ritme-duo Sam Jones en Art Taylor zeldzaam." (Ben IJpma, Jazzflits)
Drie dagen nadat hij in Parijs zijn beroemde soundtrack van 'Ascenseur Pour L'Echafaud' had opgenomen speelde hij op 8 december 1957 in het Concertgebouw. Deze opnamen waren totnogtoe alleen als bootleg vindbaar en zijn nu officieel uitgebracht. Het kwintet, met o.a. Barney Wilen (ts) en Kenny Clarke (d) speelt fantastisch. Davis spettert en jongleert met inmiddels klassieke nummers alsof het manderijntjes zijn." (Koen Schouten, Volkskrant)
Na zijn medewerking te hebben verleend aan 'Ascenseur pour l'échafaud' van Miles Davis werd saxofonist Barney Wilen gevraagd om de soundtrack te componeren voor 'Un témoin dans la ville'. Deze verscheen oorspronkelijk op een 10-inch LP. Op de cd is de plaat gecombineerd met het meer free jazz-achtige studioalbum 'Jazz Sur Seine', waarop Wilen samenspeelt met driekwart van het originele Modern Jazz Quartet, plus de Latin-percussie van Gana M'Bow. "Wilen gets more of a chance to stretch out and reveal his swinging, warm tenor tone; Jackson is quite competent as a comping accompanist and in fairly fluent, right-handed bop flurries. A mix of Django Reinhardt tunes and Charles Trénet chansons, a few tunes by Wilen, and the concluding Monk "Epistrophy" make up much of the program, which thoroughly dispels the sinking feeling left by the preceding film music". (Richard S. Ginell, Allmusic).
"This is, to my knowledge, the first and only example of a book and jazz CD that were coordinated and used the same artwork on the cover of the book and the liner notes of the album. The book [La Note Bleue] was originally written in French in comic book format [later translated in to English and other languages], the CD came later. The CD ultimately proved more popular than the book and won awards in France. It is one of Barney Wilen's finest recordings. Wilen was, in my view, the greatest French saxophonist, bar none. He mastered tenor, soprano and baritone. All of his albums on the French Ida label [incuding this one] are excellent. New York Romance, recorded for Venus [Japan] and reissued by Sunnyside, is also highly recommended." (Amazon)
Onze website en deze zoekfunctie is vernieuwd en we werken er op dit moment hard aan om de laatste puntjes op de i te zetten. Mis je bepaalde functionaliteiten, dan vind je hieronder tijdelijk nog de link naar oude zoekfunctie.
